Widzia� tylko promienie zachodz�cego s�o�ca i zapadaj�cy zmrok...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

- Bogowie, sprowad�cie j� z powrotem! Alizo�czyk obj�� go i odwr�ci� w stron� drzwi, w kt�rych stan�a otulona w ciemne szaty Czarownica. - Jest bezpieczna - o�wiadczy�a spokojnie. - Cicho, uspok�j si�! U�cisk Hassalla chroni� go przed szale�stwem, dop�ki nie z�apa� tchu i nie pomy�la�, �e je�li Leisja gdzie� jest, to dowie si� tego tylko od Jevane. Odetchn�� g��boko par� razy i osun�� si� w ramiona Alizo�czyka, kt�ry pchn�� go do przodu. A poniewa� �yczy�a sobie tego jego pani, ni to zaprowadzi�, ni to zani�s� je�ca do chaty. Niewielkie ognisko o�wietla�o jej ubogie wn�trze. Czarownica podesz�a powoli do paleniska i wykona�a palcami jaki� gest. Alizo�czyk ostro�nie pu�ci� Gerika, na wszelki wypadek nie wypuszczaj�c z gar�ci jego ko�nierza, i poci�gn�� do paleniska. - Gdzie ona jest? - zapyta� Gerik. - Jest r�wnie bezpieczna jak ja - odrzek�a Jevane. - Czy to nie jest dla ciebie przestrog�, Palte�czyku? By�o. Odchyli� g�ow� do ty�u i opar� o kamienie. 97 Hassall nadal �ciska� jego praw� r�k�, a prawa noga nie mog�a utrzyma� jego ci�aru. - Czy ona jest jedn� z was? - spyta�. Je�li tak by�o, to nie mia� o co walczy�. Wszystko by�oby k�amstwem. Mo�e Czarownica odgadnie jego my�li i sk�amie z sobie tylko znanych powod�w. Wystawi� teraz na pr�b� jej honor i swoj� r�wnowag�. - Nie - odpar�a. - Jest wszystkim. Usi�d�. Siadaj! Gerik pochyli� si� w stron� paleniska. Potrzebowa� pomocy Hassalla, �eby usi��, nie poruszaj�c obola�� nog�. Mimo to zobaczy� wszystkie gwiazdy i obla� go zimny pot. Odetchn�� g��boko i spojrza� z ukosa na Jevane. Siedzia�a jak wie�niaczka, obejmuj�c ramionami kolana, nie zwa�aj�c, czy powala pi�kne szaty. P�omienie zapali�y w jej oczach niepokoj�ce b�yski. Hassall przykucn�� naprzeciw paleniska, obj�ty ciemno�ciami jak pancerzem, j�zyki ognia odnajdywa�y w niej po�yskuj�ce jasno punkty. Jevane rozejrza�a si� w�r�d garnk�w stoj�cych w nie�adzie z boku paleniska, wzi�a kilka garnuszk�w i ustawi�a je przed sob�. Potem nape�ni�a wod� miseczk� i umie�ci�a j� mi�dzy nimi. - Gdzie ona jest? - powt�rzy� ochryple Gerik. Wszelkie roszczenia wydawa�y mu si� teraz daremne, gdy� si�a by�a po ich stronie. - Sk�ama�e� mi - powiedzia�a Czarownica. - Jak si� nazywasz? - Eslen. - K�amiesz, Geriku z Doliny Palten. Wpad� w panik�, ale nawet nie drgn��. - Leisja mi powiedzia�a - wyzna�a Jevane. Zabola�o go to, lecz trudno; powierzy� swoje imi� dziecku, kt�re potem wyda� w r�ce wrog�w. Czy� zas�u�y� sobie na co� lepszego? Zdradzi�a go nawet przed chwil�, na zewn�trz chaty, bez zastanowienia. - No wi�c tak - odpar� i wzruszy� ramionami. - Mo�e tak jest, a mo�e nie. - Geriku - wym�wi�a z przekonaniem jego imi�. - Dok�d w�drujesz? Ponownie wzruszy� ramionami. - W jakim celu? - indagowa�a niewzruszenie. � Czy pochodzisz z Kolderu czy z Estcarpu? - Bardzo ju� zdenerwowany, odpowiedzia� pytaniem na jej pytanie. - Nie pochodz� z Krainy Dolin - odpar�a wymijaj�co. Zm�ci�a wod� palcem, kre�l�c na niej ko�a. Zatoczy�a kr�g r�k�. Spojrza� na 98 jej szyj�, szukaj�c spojrzeniem Klejnotu Czarownicy, ale nie znalaz� go, zobaczy� tylko na szczup�ej d�oni srebrny pier�cie�, kt�rego oczko wydawa�o si� bezbarwne w blasku ognia i r�wnie tandetne jak szkie�ko kupione u w�drownego handlarza. - Wi�c sk�d jeste�? - podj��. - Czy jeste� Ko�derk�? - W�drowa�e� do swoich krewnych - odrzek�a g�osem, kt�ry brzmia� mi�kko i natarczywie jak szum morza. - Lecz daremnie �udzi�e� si� nadziej�. Alizo�czycy przybyli z p�nocy i z po�udnia. Z portu Ulm i z Jorby. To beznadziejna wyprawa. S�owa Jevane przenika�y do szpiku ko�ci, przeszywa�y innym rodzajem b�lu ni� ten, kt�ry szarpa� jego cia�em. Nie mog�a pozna� celu jego podr�y od Leisji, gdy� nigdy ma�ej 0 tym nie powiedzia�. - Czy Kolderczycy kiedykolwiek m�wi� prawd�? - przerwa� wreszcie milczenie. - Mog� pokaza� ci prawd� - o�wiadczy�a. Jasnowidzenie i czary. Potrz�sn�� g�ow�, w pe�ni �wiadomy, �e nie zdo�a nigdzie si� ruszy� wbrew ich woli. - A mo�e poka�esz mi to, co sama zechcesz? - zauwa�y� ironicznie -I w�a�nie taka jest prawda, pani. Nie zawracaj sobie g�owy jarmarcznymi sztuczkami. - Nie jeste� g�upcem - stwierdzi�a spokojnie Jevane. P�niej doda�a: - Nie b�d� ci przeszkadza�. Straci�e� swego konia i ukrad�e� wierzchowca Hassalla. Co wi�cej, ukrad�e� to dziecko. Gdyby� tego nie zrobi�, pozwoli�abym ci odjecha�. Ale jeszcze ten jeden raz ci pomog�. Trzeci raz �le si� dla ciebie sko�czy. Wtedy nie pro� mnie o pomoc. - Sk�d ta dobro�? - Nie uwierzy� jej ani na chwil�. Najpierw powiedzia�a, �e wyprawa do jego krewnych nie ma sensu, a zaraz potem zaoferowa�a mu pomoc. - Hassall podaruje ci swego konia. Twoja zbroja jest tutaj w k�cie. Mo�esz wybiera�. - Gdzie ona jest? Zapanowa�a cisza. Po d�u�szym czasie Jevane zdj�a z palca pier�cie� i wrzuci�a do stoj�cej przed ni� miski