- Je�li konieczna b�dzie szybka ucieczka, to pami�taj, �e ten korytarz prowadzi prosto do wyj�cia...

By�a w nim jednak odnoga, kt�rej nie zbadali. Mnisi mogli im odci�� drog�. Nie trac�c czasu na dyskusj�, Gryziwilk zgasi� �wiat�o i z�apa� za klamk�. By� mo�e w nim r�wnie� ��dza przyg�d wzi�a w ko�cu g�r� nad roztropno�ci�. 9 Nast�pne pomieszczenie z pewno�ci� by�o przeznaczone dla stra�nik�w. Zobaczyli w nim niewiarygodnie stare drewniane �awy oraz stojaki na bro�. Obecnie trzymano tu rupiecie. Na pod�odze wala�y si� przerdzewia�e miecze i topory, zniszczone kosze i skrzynki, a tak�e stosy butwiej�cych ubra�. Cuchn�o tu szczurami i zbieraj�cym si� od niepami�tnych czas�w kurzem. Na drugim ko�cu pokoju znajdowa�y si� kolejne drzwi. Gryziwilk uchyli� je w ciemno�ci i ujrzeli dobywaj�c� si� zza nich blad� po�wiat�. Po raz pierwszy dotarli do miejsca, kt�re mog�o by� zamieszkane. Mog�o nawet by� luksusowe, jako �e w s�abym blasku wida� by�o, �e �ciany i pod�oga s� wzorzyste albo pokryte p�ytkami. By� to szeroki, prostok�tny hol, od kt�rego odchodzi�o jeszcze dwoje drzwi oraz prowadz�ce w g�r� kr�te schody. �wiat�o dobiega�o z g�ry. M�g� to by� jedynie blask gwiazd, lecz bardziej prawdopodobny wydawa� si� pierwszy zwiastun jutrzenki. Niespodziewanie poczuli wo� kwiat�w i ro�linno�ci oraz us�yszeli bardzo cichy szmer p�yn�cej wody. Co znajdowa�o si� na zewn�trz? Klasztor ze wszystkich stron otacza�y miejskie zabudowania, zapewne wiec za jego murami kry�a si� wolna przestrze�, otwarte atrium. Jedne z drzwi by�y lekko uchylone. Prowadzi�y w ciemno��. Wyprzedzaj�c podopiecznego, Gryziwilk podszed� do nich bezszelestnie i zajrza� do �rodka. - �mierdzi - wyszepta�. - Kuchni�. Muchami. Nast�pnie przykucn��, wypu�ci� pojedynczy promie� �wiat�a i przesun�� nim po pod�odze, szukaj�c kolejnych otwartych drzwi. Ba� si�, �e trafi na okna, cho� zapewne nie dotarli jeszcze do poziomu parteru. Po chwili podni�s� si� i wszed� do �rodka. Diirendal pod��y� za nim. Nie by�a to kuchnia, lecz spi�arnia. Wisia�a w niej jedna tusza, cho� by�o tu miejsce na wi�cej. Osk�rowano j� i wypatroszono, a potem zawieszono za peciny na metalowym haku - rzecz jasna, do g�ry nogami, �eby krew sp�yn�a przez ran� w gardle. Roi�o si� na niej od much. S�dz�c po rozmiarach, musia� to by� Khiva, syna Zambula. Gryziwilkowi g�o�no zebra�o si� na wymioty. Zakry� usta d�oni�. - �r�d�o z�ota - wyszepta� Durendal. - Co za... skurwysyny! Nie przychodzi�y mu do g�owy �adne adekwatne s�owa. Tr�ci� trupa, kt�ry zesztywnia� ju�, lecz spos�b, w jaki si� zako�ysa�, �wiadczy�, �e jest za lekki, by m�g� mie� ko�ci ze z�ota. Gdyby tak by�o, zapewne by si� rozpad�. - Ale dlaczego obdarli go ze sk�ry i wypatroszyli? - zapyta� jego fechtmistrz. - Po co go tu powiesili, �eby gni�? - - Niekt�re gatunki mi�sa lepsze s� skrusza�e. Ale chyba nie w tym klimacie? - - Sir, chod�my ju�, prosz�? - Chce jeszcze wyjrze� na zewn�trz. Tylko na chwilk�. Gryziwilk pod��y� z westchnieniem za swym podopiecznym, kt�ry ruszy� w g�r� po schodach. Durendal wiedzia�, �e nie ma ju� nadziei na odnalezienie Jaque�a Polydina. Kierowa�a nim wy��cznie ciekawo��. Chcia� si� dowiedzie� o klasztorze czego� wi�cej. Lochy i piwnice mu nie wystarcza�y. Gdzie jednak si� znajdowa�? Zawiod�o go poczucie kierunku. Gdzie� na zapleczu, pomy�la�, daleko od dziedzi�ca. Te schody zapewne wiod�y do jednej z baszt. Dotarli do drugiego zdobionego korytarza, z kt�rego w g�r� bieg�y kolejne schody. Na tym pi�trze znale�li dwoje zamkni�tych drzwi oraz bram� wychodz�c� na mroczny ogr�d, w kt�rym majaczy�y niewyra�ne zarysy drzew i krzew�w. Rozczarowany Durendal przystan�� na progu, wpatruj�c si� w ciemno��. Z zewn�trz dobiega� zapach �wie�ej ro�linno�ci, kt�rego nie spodziewa� si� poczu� w Samarindzie. W kilku oknach migota�y �wiat�a, a nad otaczaj�cymi ogr�d murami gwiazdy znika�y ju� na ja�niej�cym niebie. Na jego oczach zapalono �wiat�a w kolejnych oknach. Nie widzia� samego ogrodu, lecz jego obecno�� sugerowa�a, �e �ycie w klasztorze jest znacznie przyjemniejsze ni� wydawa�oby si� z zewn�trz. Nie byt to w�a�ciwie klasztor, ale pa�ac. Everman m�g� wcale nie by� takim szale�cem, za jakiego go uwa�ali. - - Ale� tu pi�knie! - wyszepta� Gryziwilk. - Mo�emy ju� zmiata�? - - No, dobra. Id� pierwszy... W korytarzu, kt�ry przed chwil� opu�cili, skrzypn�y drzwi. Rozb�ys�y �wiat�a. Gryziwilk odwr�ci� si� b�yskawicznie, wyci�gaj�c miecz. Us�yszeli chrz�kni�cia i odg�os szurania nogami. Drzwi si� zamkn�y, lecz �wiat�a nie zgas�y... kto� si� zbli�a�. Byli w pu�apce! Obaj intruzi bez s�owa wypadli przez bram� i zbiegli na po�o�ony dwa stopnie ni�ej, wyk�adany p�ytami chodnik. Chaszcze po prawej stronie obiecywa�y szans� schronienia. Padli na r�ce i kolana, wczo�gali si� pod ga��zie i po�o�yli na brzuchach. Gryziwilk wymamrota� pod nosem kilka przekle�stw. Bliski odg�os �ciekaj�cej wody w niczym nie poprawia� ich samopoczucia. Bij�ce z bramy �wiat�o sta�o si� ja�niejsze. Migota�o niczym ogie�, o�wietlaj�c pokryte barwnymi wzorami p�yty chodnikowe. Na zewn�trz wylaz�a ma�pa, kt�ra zatrzyma�a si� nagle w odleg�o�ci niespe�na pi�ciu st�p od ukrywaj�cych si� Chivian, Tak jak wszystkie, mia�a na sobie jaskrawe spodnie. W r�ce trzyma�a pochodni�, a na plecach nios�a miecz. Pow�szy�a podejrzliwie. Czy to mo�liwe, by zwietrzy�a intruz�w? Durendal nie wiedzia�, czy zdo�a zerwa� si� i wbi� Ko�b� w pier� bestii, nim ta zd��y krzykn��. Zwierz�ta na og� mia�y lepszy refleks ni� ludzie. M�g� te� potkn�� si� o ga��� i pa�� na twarz