Sama go przecie� dla niego wybra�a, ja- ko prezent �lubny i na znak mi�o�ci...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Zatrzymali si� przed jednym z du�ych budynk�w mieszkalnych w Elizabeth Bay. Greg wysiad�, okr��y� samoch�d i otworzy� Tarze drzwi. Stali naprzeciw siebie na chodniku. Ciep�a bryza od portu rozwiewa�a im w�osy. Powietrze wo- k� na�adowane by�o nie wypowiedzianymi pytaniami, napi�ciem i pragnieniem. - Dzi�kuj� za... cudowny wiecz�r. - Tara spu�ci�a g�ow�. - Hej! - Wzi�� j� pod brod� i zadar� twarz do g�ry. - Czeka mnie d�uga jazda do domu... Nie za- prosisz mnie na fili�ank� kawy? Jego oczy kusi�y i zaprasza�y. - Nie, nie dzisiaj. - Cofn�a si� o krok. - Jutro musz� wcze�nie wsta�. Zapad�a cisza. Po chwili Greg ust�pi� bez sprzeciw�w. U�miechn�� si� z �alem i skin�� g�ow�. - Dobrze. Mo�e nast�pnym razem? - Kto wie? Dobranoc, Greg. Sta�a na chodniku, czekaj�c a� tylne �wiat�a Rollsa znikn� u wylotu ulicy. Potem szybko ruszy�a w kierunku swojego przytulnego mieszkania, znajduj�cego si� kilka przecznic dalej. Nie chcia�a mu zdradzi� adresu. Jeszcze nie teraz. Dom by� dla niej bezpiecznym schronieniem. W jego czterech �cia- nach mog�a wreszcie zrzuci� z twarzy mask�. Tego wieczoru Maks obserwowa� z niepokojem, jak je- go pani dr�y na ca�ym ciele, na przemian �miej�c si� i p�acz�c, m�wi co� do siebie, kogo� przeklina, komu� grozi i sk�ada jakie� obietnice. Z w�a�ciw� swojemu gatunkowi cierpliwo�ci� postanowi� spo- kojnie zaczeka�, a� atak minie. Po d�u�szym czasie doczeka� si�. Personel studia Jasona zwykle wpada� w panik�, gdy w g�owie maestra rodzi� si� jaki� nowy tw�rczy pomys�. Niedorzeczne ��dania przeplata�y si� z gwa�townymi krytykami. Wsz�dzie panowa�o zamieszanie, dop�ki ma�y tyran nie zrealizowa� artystycznej wizji dok�adnie wed�ug swych wyobra�e�. Na dzisiejszej sesji wykonywano zdj�cia do kampanii reklamowej nowej, nies�ychanie wytwornej ko- lekcji stroj�w wieczorowych. Jason postanowi�, �e tematem przewodnim b�d� wszelkie istoty, kt�re o�ywiaj� si� dopiero z nadej�ciem ciemno�ci, kiedy zwykli ludzie dawno ju� �pi� snem niewinnych dzieci. W�r�d stworzonej w studiu nocnej scenerii Tara z partneruj�cym jej modelem usi�owa�a jak najlepiej wykonywa� polecenia Jasona, by sprosta� jego wizji. - Jeste� wampirzyc�! - krzycza� Jason piskliwie; rzadkie w�osy sta�y mu d�ba na czubku g�owy. - Jeste� przepi�kn� wampirzyc�! On nie potrafi ci si� oprze�. Rzucasz mu si� na szyj�. �mia�o! Atakuj! Zgodnie z �yczeniem, Tara dotkn�a wargami opalonej sk�ry le��cego pod ni� dobrze zbudo- wanego m�czyzny. - Nie, nie, nie! - wrzeszcza� Jason. - Ugry� go, do cholery! Masz zatopi� k�y w jego gardle! Nie b�j si� o niego. P�acimy mu za to. Chc� widzie�, �e go boli... Teraz lepiej. Jeszcze raz. Patrz do g�ry, nie opuszczaj g�owy. Nie widz� twoich oczu. Co si� znowu dzieje? Patrz na mnie, patrz w obiektyw, zaraz wyleci z niego ptaszek. Skup si�, skup si�. No nie, wszystko popsu�a�... Tara w istocie straci�a wszelkie zainteresowanie umi�nion� m�sk� szyj�, kt�r� przed chwil� z niema�� przyjemno�ci� chwyta�a z�bami. Jilly Stewart wesz�a do studia i niepostrze�enie stan�a za plecami Jasona. Tara oderwa�a si� od partnera i zesz�a z niewielkiego podium. - Musz� poprawi� makija� - wymy�li�a na poczekaniu. Dotkn�a r�k� czo�a, jak gdyby chcia�a sprawdzi�, czy nie jest mokre od potu. - Dobrze. Pi�� minut odpoczynku. Wszyscy poprawiamy makija� - zgodzi� si� Jason. - Poprosz� tu charakteryzatorki, ale szybko. Mamy chwil� przerwy, wi�c namalujcie mi na tym ch�opaku troch� krwi. Niech wycieka z ran po mi�osnych poca�unkach Tary i sp�ywa po ca�ej szyi. Ma wygl�da� jak prawdziwa. I przypudrujcie mu nos. B�yszczy si� jak mosi�na klamka. - Chodzi� po studiu, wyrzuca- j�c z siebie polecenia z szybko�ci� karabinu maszynowego. - Zmie�cie �wiat�a. Zgasi� r�owe. Po- trzebuj� wi�cej niebieskiego i dajcie troch� zieleni, �eby wszystko wygl�da�o jeszcze bardziej z�o- wieszczo... W samym �rodku tej wrzawy sta�a Jilly, roztrz�siona i smutna. Rozgl�da�a si�, wyra�nie nie wie- dz�c, do kogo si� zwr�ci�. Tara przygl�da�a jej si� z uwag�. Czas obszed� si� z Jilly nie�askawie, pod- obnie jak z Filipem. Znikn�y tak kiedy� typowe dla niej spr�yste, tygrysie ruchy. Wygl�da�a raczej jak zabiedzone, samotne koci� i przypomina�a Tarze �a�osn� kupk� nieszcz�cia, jak� by� Maks, kiedy znalaz�a go za �mietnikiem. Kiedy� zadbana i elegancka, teraz mia�a byle jak uczesane w�osy i tak nie- staranny makija�, jakby potkn�a si� i wpad�a w pud�o z kosmetykami. Jednak by�o w niej wiele z dawnej Jilly, zw�aszcza kiedy uwodzicielskim ruchem odgarnia�a w�osy z czo�a albo odrzuca�a do ty- �u g�ow�, jak ko� wy�cigowy przed startem. Nie masz na co narzeka� - my�la�a pos�pnie Tara. Wysz�a� ca�o z przygody z Gregiem Marsde- nem, czego o sobie nie mog� powiedzie�. - Czy pani mnie szuka? - zapyta�a podchodz�c bli�ej. - To ty jeste� Tara Welles? Nazywam si� Jilly Stewart. Mo�emy porozmawia�? Z niezbornych ruch�w i szklistych oczu Jilly wida� by�o, �e przed spotkaniem goln�a sobie dla kura�u. Tara nie zamierza�a niczego jej u�atwia�. - A pani jest dziennikark�, tak? - Nie, nie - zaprzeczy�a gwa�townie. - Jestem... przyjaci�k� Grega Marsdena. - Ach, rozumiem. - Bardzo blisk� przyjaci�k�. Tara nie odpowiedzia�a. Jasne, bardzo blisk� - pomy�la�a tylko. - Nooo, tak... - Jilly mi�tosi�a chusteczk�. - Pozna�a� kiedy� mojego m�a, Filipa Stewarta. Przez chwil� Tara udawa�a, �e nie mo�e sobie tego przypomnie�. - Rzeczywi�cie. Greg przedstawi� nas sobie w restauracji. Zapad�a cisza. Wida� by�o, �e Jilly nie wie, co dalej pocz��. - Masz romans z Gregiem? - wyrzuci�a z siebie w ko�cu. - S�ucham? Ten brak poczucia w�asnej godno�ci szokowa� i napawa� pogard�. - Wiem, �e si� z tob� spotyka! - naciska�a zdenerwowana Jilly. - Och... - Tara przem�wi�a tak ch�odno i wynio�le, jak tylko potrafi�a. - Poznali�my si� na me- czu tenisowym. Raz zjedli�my wsp�lnie kolacj� i to wszystko. Jilly zupe�nie straci�a panowanie nad sob�. - K�amiesz! - zaatakowa�a z pasj�. - Nie zapominaj, �e znam Grega. Nie spotyka si� z pi�knymi kobietami ot, tak sobie. �adnej nie przepu�ci