Ta pod�a, ohydna kreatura nie mo�e si� odwr�ci�! A je�li ch�opiec wymknie mu si� znowu, zrobi to, ��dny zemsty...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Yves po�lizn�� si� na zmarzni�tym �niegu � a przynajmniej tak to wygl�da�o - i zaci�ni�ta pi�� trafi�a go w pier�, rzucaj�c na drewnian� �cian�. Z�oczy�ca chwyci� go za w�osy i przyci�gn��, pluj�c w twarz ch�opca i rechocz�c triumfalnie. Wykr�caj�c si� na wszystkie strony i nie mog�c podnie�� r�ki, �eby zetrze� obrzydliwy �luz, Yves zobaczy�, jak nieznajomy niespiesznie i bezszelestnie wyprostowuje si� i delikatnie opuszcza klap�, nie spuszczaj�c wzroku z kot�uj�cej si� pod �cian� dw�jki. Nie rzuci� si� nierozs�dnie na pomoc dr�czonemu. By�a to najs�odsza nagroda i serce Yve-sa wype�ni�a wdzi�czno�� i podziw. Bo obcy okaza� tym samym, �e rozumie i docenia jego fortel, �e ch�opiec nie jest po prostu ofiar�, ale partnerem w tej sekretnej i chwalebnej walce. Zd��y� jeszcze dostrzec pierwszy szybki i cichy ruch i wtedy wymierzony mu solidny policzek odwr�ci� jego g�ow� w bok; za pierwszym ciosem nast�pi� drugi, a� poczu� si� oszo�omiony i bliski omdlenia. Zachowa� jednak dosy� przytomno�ci, by zaskomle� b�agalnie i to dostatecznie g�o�no, �eby zag�uszy� kroki tego, kto musia� by� ju� bardzo blisko: - Nie! To boli! Pu�� mnie! Przepraszam, przepraszam... Nie bij mnie... W jego g�osie brzmia� triumf i duma, opryszek jednak nie zauwa�y� �adnej r�nicy, chichocz�c i �lini�c si� z rado�ci. Ci�gle jeszcze si� �mia�, kiedy d�ugie rami� chwyci�o go za twarz, zaciskaj�c si� na ustach, i cisn�o na deski. D�ugonogi, zwinny m�odzieniec usiad� na nim okrakiem i wt�oczy� mu kolano w brzuch, wyciskaj�c z niego powietrze, a potem jednym ruchem zerwa� mu he�m i uni�s�szy g�ow� bandyty, uderzy� ni� o pod�og�. Wr�g le�a� teraz bezsilny i niemy jak wyj�ta z wody ryba. Yves przypad� do nich jak �wie�o wyszkolony jastrz�b rzucaj�cy si� na zdobycz i dr��cymi d�o�mi pocz�� rozpina� pas, przy kt�rym jego stra�nik nosi� miecz i sztylet. Poda� pas nieznajomemu, kt�ry czeka� na to z pogodnym spokojem, a otrzymawszy pas, zwi�za� nim sprawnie r�ce nieprzytomnego, wykr�ciwszy je uprzednio do ty�u. Dopiero potem odwr�ci� si� i spojrza� na swego pomocnika. Us'miecha� si�. Opr�cz blasku gwiazd nie by�o tu innego �wiat�a, ale Yves wiedzia�, �e si� nie myli. Jego wybawca si�gn�� mi�dzy sute fa�dy br�zowego samodzia�u na piersi, wyci�gn�� d�ugi zw�j bia�ego p��tna i poda� go ch�opcu. - Otrzyj twarz - odezwa� si� cichym, niskim g�osem, w kt�rym d�wi�cza�o rozbawienie i uznanie - zanim zatkam tym g�b� tego rzezimieszka. ROZDZIA� DWUNASTY Yves przejecha� materia�em po policzkach i czole w milczeniu pe�nym na po�y zgrozy, na po�y podziwu, nie spuszczaj�c wzroku z pochylonej nad bezw�adnym cia�em twarzy. W s�abym �wietle gwiazd l�ni�y bia�e z�by i jasne, bursztynowe oczy. Kaptur nieznajomego zsun�� mu si� na plecy, ods�aniaj�c czarne, przytrzymywane czapk� w�osy. Jego wygl�d i ruchy wyra�a�y m�odo�� i odwag�. Yves patrzy� i czu�, �e oddaje mu swoje serce. Wielbi� ju� kiedy� innych bohater�w, ale ten by� ca�kiem nowy, m�ody i � przede wszystkim - obecny. - Daj - rzek� kr�tko obiekt jego adoracji, wyci�gaj�c r�k� po kawa�ek p��tna. Yves wzdrygn�� si� i pospiesznie odda� mu je. M�odzieniec szybko wetkn�� jeden koniec materia�u w otwarte usta stra�nika, owijaj�c reszt� wok� jego g�owy, dzi�ki czemu nieszcz�nik sta� si� nie tylko niemy, ale i �lepy. Wolny koniec podwi�zany zosta� do p�taj�cego r�ce pasa. Z braku powroza, ze sk�rzanego kaftana ofiary wyci�gni�te zosta�y sznur�wki, kt�rymi fachowo oplatano jego kostki, a nast�pnie przywi�zano stopy do nadgarstk�w. Bandzior przypomina� teraz pakunek, kt�ry mo�na by za�adowa� na ko�ski grzbiet. Yves obserwowa� wszystko okr�g�ymi z podziwu oczyma. Kiedy praca zosta�a zako�czona, przez chwil� patrzyli na siebie nawzajem, bardzo zadowoleni. Yves otwiera� ju� usta, ale zamkn�� je zaraz, ujrzawszy palec przy�o�ony do wci�� u�miechaj�cych si� ust. - Poczekaj - powiedzia� nieznajomy niemal szeptem. Szept jest pozornie bezbarwny, ale zawsze brzmi alarmuj�co. Cichych s��w nie us�ysza� nikt opr�cz ch�opca. � Najpierw sprawd�my, czy uda si� nam odej�� t� sam� drog�, kt�r� tu przyby�em. Yves przykucn�� i zamieni� si� w s�uch. Dr�a� ze strachu i podniecenia. Jego towarzysz po�o�y� si� na klapie i przy�o�y� ucho do desek. Po chwili ostro�nie uchyli� j� i zerkn�� w pachn�c� drewnem ciemno��. Z zewn�trz, z okolicy g��wnego budynku i palisady, dobiega�y pokrzykiwania i odg�osy ruchu, �wiadcz�ce o tym, �e garnizon jest w pogotowiu; ale pod nimi, w�r�d majacz�cych w mroku belek panowa�a cisza i spok�j. - Mo�emy spr�bowa�. Id� tu� za mn� i r�b to, co ja. Podni�s� klap� i ze�lizn�� si� w d�, zwinny jak kot