They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Na zachodzie wzniósł swoją stelę. Łupy stamtąd [tj. z krajów na wschodzie i na zachodzie] przewiózł na tratwach. Nakazał swym urzędnikom mieszkać (wokół swojej rezydencji w granicach) pięciu podwójnych mil, i wszystkie kraje utrzymywał w absolutnym posłuszeństwie. Pomaszerował przeciwko krajowi Kazallu i obrócił Kazallu w pagórki ruin i sterty (kawałków cegieł). Zniszczył tam każde miejsce, w którym mógłby zamieszkać ptak. Później, gdy był już stary, wszystkie kraje zbuntowały się przeciwko niemu i oblegano go w mieście Akad. Sargon zrobił ze swoim wojskiem wypad, pokonał ich, rozbił i zwyciężył ich ogromną armię. Później powstały armie Subartu, lecz musiały zgiąć się przed mocą jego armii; zmusił to koczownicze plemię do osiedlenia się [?]. Ich majętności zabrał (Sargon) do Akad. Z dołów (pod posągami bogów) w Babilonie wziął ziemię i na tej (ziemi) wybudował (nowy) Babilon obok Akadu. To świętokradztwo, które (Sargon) popełnił, zdumiało Marduka, wielkiego Pana, i zniszczył on lud jego [tj. Sargona] głodem. Na wschód i zachód odpędził (Marduk) ich od niego i poraził go karą tak, że nie mógł on [tj. Sargon] znaleźć spoczynku (w swym grobie). Kazallu to kraj położony na wschód od Tygrysu, po- szego rozwoju, takie postępowanie stało się regułą, nawet gdy nie było żadnego zagrożenia. W ten sposób powstała instytucja, która z czasem rozwinęła się w monarchię. Wyrażenie, którego używano na określenie królewskiego panowania, palu (od sumeryjskiego bolą) zachowało pierwotne znaczenie, mówiące, że panowanie było pełnieniem urzędu w ograniczonym czasie, “czasem urzędu". Z życia społecznego, koncepcję tę przeniesiono do świata bogów, aby wytłumaczyć zmieniające się znaczenie bogów poszczególnych miast. Gdy miasto osiągało duże wpływy polityczne, jego bóg czy bogini uzyskiwali w tym samym czasie przodujące znaczenie: zaczynał się “okres urzędu" danego bóstwa. “Era" czy też “okres" Isztar zaczai się w momencie, gdy miasto Akad stało się siłą polityczną o wielkim znaczeniu, gdyż Isztar była główną boginią tego miasta. 53 między Babilonią i górami Iranu. Subartu — jest określeniem geograficznym terenów obejmujących w przybliżeniu terytorium późniejszej Asyrii, a także część terenów górzystych pomiędzy Asyrią i wyższymi partiami łańcucha Zagrosu. Znaczenie zdania przetłumaczonego przez “to koczownicze plemię zmusił do osiedlenia się" jest niepewne. Ostatni akapit tej kroniki należy przypisać teologom babilońskim z późniejszych czasów, gdyż samo miasto Babilon chyba w ogóle nie istniało w czasach Sargona, a w żadnym wypadku bóg Marduk nie miał wówczas takiego znaczenia. Ustęp ten odnosi się do naruszenia poświęconej ziemi, którą wypełniano głębokie doły pod posągi mezopo-tamskich bóstw. Nie wiadomo, czy nie jest to odniesienie do jakiegoś aktualnego wówczas wydarzenia, którego szczegóły zostały zniekształcone przez ortodoksyjną tradycję babilońską. W każdym razie, bardzo interesujące jest potępienie postępowania Sargona. Stąd nasuwa się wniosek przyjęty przez późniejszą polityczną i religijną tradycję babilońską, że dla Babi-lończyków Sargon był ptakiem złego losu. nigdy nie mogli go zrozumieć i nigdy nie mogli uznać za idealnego władcę. Widzieli w nim człowieka, który zamanifestował hybris12 i przez to został nawiedzony przez bożą nemesis13, czyli przez karcącą rękę Marduka. Za to ich północni sąsiedzi — Asyryjczycy — zaakceptowali Sargona jako symbol przywódcy wojskowego i politycznego. Przejęli reprezentowaną przez niego ideę i rozwinęli ją. Od czasu do czasu wyrażaliśmy zastrzeżenie co do dokładności informacji historycznej zawartej w inskrypcjach, zarówno współczesnych jak i późniejszych, odnoszących się do podbojów Sargona. Wątpliwości te 12 Hybris — gr. nieposkromiona pycha (przyp. tłum.). 13 Nemesis — z gr. nieubłagana sprawiedliwość (przyp. tłum.). l są jednakże nieuzasadnione