Us�ysza�a za plecami jego kroki, lecz nie odwr�ci�a si� ani nie zatrzyma�a...

Noga za nog� pod��a�a korytarzem a� do samego ko�ca, gdzie przystan�a i wyjrza�a przez okno. Niestety, wychodzi�o na �lep� �cian�. Marc zatrzyma� si� tu� za ni�, tak �e widzia�a jego odbicie w szybie. - Deanno, czy mog� ci pom�c? - zapyta� znu�onym g�osem. - Nie wiem, co powiedzie� - g�os mu si� za�ama�. - �le zrobi�em, �e da�em jej... �e... - Teraz nie ma to znaczenia. Sta�o si�. Mia�a wypadek, to samo mog�o si� wydarzy� inaczej, nie na motocyklu. Nie ma sensu roztrz�sa�, czyja to wina, kto da� jej motocykl, kto... - g�os jej zadr�a�. - Mon Dieu... - Marc ukry� twarz w d�oniach, ale po chwili wyprostowa� si� i zaczerpn�� g��boki oddech. - �eby tylko z tego wysz�a!... A je�li nie b�dzie mog�a chodzi�? - Nauczymy j� z tym �y�. To nasz obowi�zek. Musimy da� jej mi�o��, pomoc, wsparcie bez wzgl�du na to, co z ni� b�dzie... - W my�li za� doda�a: Je�li tylko b�dziemy mieli szans�. Naraz ogarn�� j� przejmuj�cy strach. Co b�dzie je�eli...? Marc po�o�y� jej r�ce na ramionach i powoli odwr�ci� do siebie. Patrzy� na ni� oczami podobnymi do oczu Pilar, jednak�e twarz mia� cz�owieka starego i zm�czonego. - Czy potrafisz mi przebaczy�? - Co przebaczy�? - jej g�os zabrzmia� obco i zimno. - To, co zrobi�em naszemu dziecku... Nie pos�ucha�em ci�, a powinienem by�... I... - Wyjecha�am po ciebie na lotnisko, Marc. W oczach mia�a oboj�tno��. Marca przebieg� zimny dreszcz. - Musieli�my si� rozmin�� - rzek� niepewnie, jakby pytaj�co. - Nie, widzia�am ci�. To... to mi wiele wyja�ni�o. Powinnam si� by�� ju� dawno domy�li�, ale jako� nie potrafi�am - u�miechn�a si� blado i wzruszy�a ramionami. - Chyba na m�zg mi pad�o... - I... i musz� ci pogratulowa�. Ona jest nie tylko pi�kna, ale i bardzo m�oda - doda�a z gorycz� i smutkiem. - Deanno... - mocniej zacisn�� d�onie na jej ramionach. - Wyci�gasz mylne wnioski. My�l�, �e nic nie rozumiesz - m�wi�, lecz niezbyt przekonywuj�co. By� za bardzo zm�czony i za�amany, aby na poczekaniu wymy�li� wiarygodn� historyjk�. - To by�a koszmarna podr�, koszmarny dzie�, wiesz przecie� sama... Zacz��em rozmawia� z t� dziewczyn� i... naprawd�... -Przesta�, Marc. Nie mam ochoty tego s�ucha�. - Deanna widzia�a. Wszystko. I nie potrzebowa�a �adnych wyja�nie�, �adnych k�amstw. - Prosz�, nie teraz. - Deanno... - zacz�� Marc i urwa�. Kiedy indziej na pewno by co� wymy�li�, teraz jednak nie potrafi�. - Prosz�... - odwr�ci� g�ow�, nie mog�c znie�� b�lu w jej oczach. - To naprawd� nie jest tak, jak my�lisz - doda� i natychmiast po�a�owa�, �e to powiedzia�. Deanna mia�a teraz pewno��, �e s�usznie odgad�a, a on zwyczajnie wypar� si� Chantal. Cokolwiek teraz powie, i tak niczego nie naprawi. - To nie tak... - W�a�nie �e tak, Marc, to jasne jak s�o�ce. I nie przekonasz mnie, �e jest inaczej. Potwierdzi�e� to, czego domy�li�am si� na lotnisku. - Te s�owa ugodzi�y go prosto w serce. - Musia�e� mnie mie� przez te lata za kompletn� idiotk�. - Dlaczego s�dzisz, �e to by�y lata? - zdziwi� si�, my�l�c: Cholera, sk�d ona wie? - Widzia�am jak szli�cie razem, widzia�am, jak ona na ciebie patrzy�a... To m�wi�o samo za siebie. Trudno jest w kr�tkim czasie o tak� za�y�o��. Wygl�dali�cie na ma��e�stwo, i to o sporym sta�u... - nagle si� zreflektowa�a. A czy ona nie wygl�da�a tak samo z Benem? I to po bardzo kr�tkiej znajomo�ci! Jad� z z lotniska u�o�y�a sobie w sp�jny obrazek wszystkie elementy: cz�ste nieobecno�ci, nieustanne wyjazdy, numer telefonu w Pary�u, kt�ry najcz�ciej pojawia� si� na ich rachunkach telefonicznych, kilka opowiastek, kt�re zupe�nie do siebie nie pasowa�y... Je�li nawet nie z ni� by� zwi�zany od lat, na pewno od dawna kogo� mia�. W to nie w�tpi�a. - Co mam ci powiedzie�? - Marc spojrza� jej w oczy. - Nic. Tu nie ma nic do powiedzenia. - Czy to znaczy, �e wszystko sko�czone? �e odejdziesz, bo zobaczy�a� mnie na lotnisku z jak�� dziewczyn�?... To bez sensu, Deanno, oszala�a�... - Naprawd�? A czy my jeste�my ze sob� szcz�liwi? Czy dobrze czujesz si� w moim towarzystwie? T�sknisz za domem, kiedy wyje�d�asz? ��czy nas g��boki zwi�zek oparty na wzajemnym poszanowaniu uczu�, pragnie� i dokona�?... Czy czujemy do siebie to samo co osiemna�cie lat temu?... - Mo�e po prostu wci�� ci� kocham - rzek� i do oczu nap�yn�y mu �zy. Szybko odwr�ci� g�ow�, by Deanna ich nie widzia�a. - To, czy mnie kochasz, nie ma ju� �adnego znaczenia. - Co ty wygadujesz, Deanno? - Marc nagle posmutnia�. - Nie wiem, nie jestem pewna. Ale dajmy temu spok�j. Teraz najwa�niejsza jest Pilar. Potem porozmawiamy o nas. - Wszystko b�dzie dobrze. Jestem pewien, �e wszystko si� jako� u�o�y - spojrza� na ni� z determinacj� i Deanna poczu�a, �e ogarnia j� fala parali�uj�cego zm�czenia. - Sk�d ta pewno��? Dlaczego wszystko mia�o si� u�o�y�? - Bo ja tego chc� - odpar�, aczkolwiek bez przekonania. - A dlaczego niby? Bo chcesz mie� �on�, i kochank�?... Rozumiem, to bardzo wygodny uk�ad. Gdzie ona mieszka, Marc? Tutaj? To naprawd� wygodne - m�wi�a z przek�sem. Teraz pojmowa�a, czemu nie chcia�, by pojecha�a z nim do Grecji. - Deanno, przesta�. - Marc przygarn�� j� ramieniem, ale go odepchn�a. - Daj mi spok�j. - Pierwszy raz w �yciu czu�a do niego niech��, mo�e nawet nienawi�� z to, jaki by�, co jej zrobi�, �e jej nie rozumia�. Zat�skni�a naraz za Benem, po czym zastanowi�a si�, czy istotnie ma prawo pot�pia� Marca. Czy ona by�a inna, lepsza? Bi�a si� z my�lami. - Nie chc�, �eby�my m�wili o tym dzisiaj. Porozmawiamy, jak Pilar wyzdrowieje. Marc z ulg� kiwn�� g�ow�. Potrzebowa� czasu, aby to rozwa�y�. Musia� poszuka� w�a�ciwych s��w i wszystko sobie pouk�ada�, przynajmniej w my�lach. W tej�e chwili na korytarzu pojawi�a si� piel�gniarka, kt�ra przywo�a�a ich skinieniem r�ki. Natychmiast zapomnieli o wszystkim i �piesznie pod��yli w jej kierunku. - Co si� sta�o? - zapyta� Marc. - C�rka si� obudzi�a i pyta o pa�stwa. Mo�na z ni� porozmawia�, ale prosz� uwa�a�, �eby jej nie przem�czy�. Musi oszcz�dza� si�y. Gdy weszli do pokoju, Deanna zauwa�y�a niewielk� zmian� w jej stanie. Jej cera by�a tak samo szara jak przedtem, wzrok jednak nieco si� o�ywi�. Deanna i Marc nerwowo spojrzeli na ni�, potem na siebie. Czuli si� bezradni. - Cz��, skarbie. Jeste�my tu oboje. Tatu� te� przyjecha� - rzek�a Deanna, stoj�c tu� przy Pilar i delikatnie g�adz�c jej r�k�. Gdy zamkn�a oczy, mog�a sobie wyobrazi� Pilar jako ma�� dziwczynk�. - To... fajnie... - Wzrok Pilar w�drowa� w kierunku ojca. Pr�bowa�a si� u�miechn��, lecz aparat wspomagaj�cy oddychanie przeszkadza�. Od czasu do czasu przymyka�a oczy. - Cze��, tato... Jak... by�o... w Grecji? - Sprawia�a wra�enie przytomniejszej, ale wydawa�o si� te�, �e jest bardziej napi�ta. - Chc�... pi�..