- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- Rozalce robi się nie wiadomo dlaczego bardzo smutno i obco, i tęskno do ciemnego, nieprzytulnego pokoju mamy, który nawet nie jest przecież pokojem mamy, bo jest pokojem...
- Obrzydził sobie nawet współudział w rządzie (jako minister), „gdzie rozum musi to stawać, to się cofać, to ulegać przed cudzą względnością, przed cudzym uprzedzeniem, przed...
- Nie ma podstaw, aby sądzić, że skoro istnieje cierpienie, to musi istnieć skłonność do oddawania się cierpieniu czy nawet do czerpania z niego przyjemności...
- W manifeście z 22 lipca 1944 roku określono dopuszczalną wielkość prywatnych gospodarstw rolnych na 50 ha, na terenach przyłączonych do Rzeszy nawet na 100 ha...
- Nie kryjąc swojego pochodzenia, dziecię ludu, chlubiła się niemal ze sieroctwa i urodzenia w ubóstwie, może za często, może za dumnie nawet wspominała o tym przy każdej...
- Ta sytuacja wywołuje poważne napięcie emocjonalne, które w miarę przedłużania wyzwala stany nerwicowe, a nawet poważne zaburzenia charakterologiczne typu...
- Lament był tak wielki, że mu zawtórował raz, drugi i trzeci indyk na podwórzu, a nawet Awans, leżący z dala od ganku i zwykle wrażliwy tylko na szczęk łyżek, nożów, widelców,...
- O ile ich przełożeni, oficerowie, zdawali się odczuwać obawę nawet przed skrzypnięciem zawiasów własnych szczęk, o tyle harpunnicy przeżuwali pokarm z takim gustem, że aż się...
- Już to samo wystarcza żeby Rosja wiecznie przeklinała pamięć człowieka, który ściągnął na nią tak okropne nieszczęście w tej wojnie, nawet gdyby nie dopuścił się innych zbrodni...
- Nawet on wiedział, że to porywczość i brak namysłu spo- wodowały śmierć jego ojca, ale gdyby ci przeklęci hradani nie najechali na stada Glanharrow, nie miałoby to żadnego...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- Ludzie z Edenu nie są dzicy. Nie czczą nikogo - odpowiedziała jej niemiecka agentka. - Powiedz mi, Hilda - odezwał się Darkwood - co było w tym raporcie? Kobieta spojrzała na niego i wzruszyła ramionami. - Jeśli go nie otrzymałeś, to jest to bardzo dziwny zbieg okoliczności. A ja, jak większość ludzi mojej profesji, nie wierzę w zbiegi okoliczności. - Co było w tym raporcie, Hilda? - nalegał Darkwood. - Lądowi Piraci napadli na miasto, leżące o jakieś sto mil stąd. Stało się to tydzień temu. Dotarliśmy tam, kiedy wszystko stało jeszcze w płomieniach. Dzieci porwano. Mężczyźni i ludzie starsi byli torturowani aż do śmierci. Zdolne do rodzenia kobiety oczywiście również porwano. Znaleźliśmy paru ludzi, którzy jeszcze żyli, starszych, rzecz jasna. Ale wszyscy umierali. Margie, Dań i ja próbowaliśmy się od nich czegoś dowiedzieć, gdyż Piraci znacznie wzmogli ostatnio swoją aktywność. - Do rzeczy -przerwał jej Paul. - Tak, do rzeczy, panie... - Rubenstein. - Zapytałam umierającą kobietę, czy nie przypomina sobie czegoś, co mogłoby nam pomóc. Nie mogła mówić. Zdałam sobie z tego sprawę dopiero po chwili. Miała odcięty język. - O, Boże - szepnęła Annie. - Co dalej? -naciskał Darkwood. - Palcem na śniegu napisała słowo „diabeł", a potem otworzyła dłoń. Miała w niej półdolarową edenską monetę. Bardzo ostrożnie ułożyła ją w środku litery D. Cały czas próbowała coś powiedzieć. - Jak brzmiało to, co powiedziała? - „Rourke" - tak to brzmiało. Na monecie była twarz Johna Rourke'a. Jego twarz. I jego też, tyle tylko, że bez wąsów. - Wskazała na Johna, a potem na Michaela. - Diabeł - zastanowił się John. - Może... Jego twarz była bardzo podobna do twarzy Michaela. Do kogo jeszcze należała ta twarz? 8. Natalia miała wrażenie, że ta Niemka, Hilda, ciągle nie może uwierzyć, iż siedzący naprzeciw niej, po drugiej stronie stołu mężczyźni to naprawdę John Rourke i jego syn Michael. Tożsamość Annie, jej samej oraz Paula nie została, jak dotąd, podana przez nikogo w wątpliwość. Doskonale rozumiała Niemkę. Trudno było jej się pogodzić z faktem, że zarówno śmierć doktora, jak i jego niewytłumaczalne pojawienie się na Dzikich Ziemiach w roli szefa Piratów, okazało się nieprawdą. Tamtego dnia, zaledwie Annie, Paul, Michael i ona sama dołączyli do pogrążonych we śnie Johna i Sarah, Jason Darkwood, który dowodził oddziałem chroniącym miejsce ich spoczynku w Mid-Wake, zaczął się obawiać, że jego ludzie mogą popełnić jakiś błąd. Być może dlatego, że zadanie, które przed nim postawiono, było dlań czymś nowym; w końcu przez całe swoje życie był marynarzem. Tak czy owak, czul się niepewnie. I dlatego obmyślił pewien plan, po czym przedstawił go admirałowi Rahnowi i cieszącym się największym autorytetem ludziom z zaprzyjaźnionych państw. Następnie zrealizował go z pomocą kapitana Sama Aldridge'a, pierwszego oficera z USS „Reagan", Sebastiana oraz polowego marszałka Wolfganga Manna i Chińczyka Hań Lu Czena. Gdy czytała pamiętnik Darkwooda, niektóre szczegóły całej operacji wydały się jej przerażające. Zbudowano sześć nowych komór i umieszczono w nich ciała sześciu niedawno zmarłych osób - trzech mężczyzn i trzech kobiet. Wszystkie ciała rozmiarami odpowiadały mniej więcej „oryginałom". Po wykonaniu specjalnego makijażu twarze zmarłych upodobniły się do fizjonomii pogrążonych w kriogenicznym śnie ludzi. Następnie wszyscy członkowie rodziny doktora w całkowitej tajemnicy przetransportowani zostali do ostatniego miejsca, w którym potencjalni zabójcy próbowaliby ich szukać. Tym miejscem było chińskie Pierwsze Miasto. Doktor Munchen kontrolował stronę medyczną całej operacji. Sprawy bezpieczeństwa przejął w swoje ręce Hań Lu Czen. Wybrał najlepszych ludzi ze swojego personelu. Mieli tylko jedno zadanie - pilnować śpiących. Wtajemniczeni nazywali ich „obserwatorami". Gdy umarli, ich następców wybrano z zachowaniem największej tajemnicy. Natalia myślała o nich z ogromnym szacunkiem. Ci ludzie strzegli ich życia przez ponad sto lat! Obawy Jasona Darkwooda okazały się uzasadnione