- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- Drugie, w postaci jedynie mo|no[ci biernej, mianowicie |eby z przed istniejcej materii mogBo by uczynione przez Boga: I w ten to sposób - wedBug Augustyna - ciaBo czBowieka przedistnieje w dzieBach sze[ciu dni w postaci zarodków powodujcych (ni|ej, z
- Żywiła, wydanej drukiem w roku 1819, bohater opowiadania, Poraj, zdradza władcę swego kraju, księcia Koryata, by przy pomocy wroga uzyskać rękę jego córki, z pomocą wojsk...
- 2 Nie będzie wołał, ani się będzie wywyższał, ani będzie słyszany na ulicy głos jego...
- Jak do tego przyszło, iż z wielkiego przyjaciela i sługi króla jegomości przeszedł do obozu jego wrogów, trudno tłumaczyć inaczej, tylko wielkimi dobrodziejstwy, jakich za...
- A jednak każdy krok w stronę linii białych kolumn, która ciągnęła się na północ i południe przez wzgórza południowego Manganaru, tylko zwiększał moje poczucie oddalenia od...
- Ale tu Rankorn się zdradził: jego sylwetka mignęła wśród drzew o jakieś trzydzieści jardów poniżej, na zboczu zagajnika, i wtedy cała wataha runęła za nim wąską luką między...
- Książę przyjął go nader przyjaźnie i wydał tegoż dnia obiad na jego przyjęcie, na który zaprosił młodych panów i szlachetnych rycerzy...
- Chłopiec pozostaje obecnie bez niezbędnej i właściwej opieki bytowej i wychowuje się w warunkach i okolicznościach braku należytej opieki ze strony (jego) rodzica(ów)...
- Rosnąca z każdym dniem tusza zacierała w jego postaci wszelką posągowość; stawał się ociężały, a wydatny brzuch przy małym wzroście dawał mu znamię pospolitości,...
- Rozszarpuję w powietżu jeszcze paru jego qmpli rozsmarowuję ih krew na hmurah jak malaż czerwoną farbę na białym płutnie a potm myślę dość tgo...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
137. Z tego samego powodu również na odwrót, dopóki należą do rodziny adoptującej, zaliczają się z punktu widzenia rodzonego rodzica do heredum extraneorum. Jeśli zaś zostaną emancypowani przez adoptującego ojca, to zaczynają być w tej samej sytuacji, w której byliby, gdyby zostali emancypowani przez rodzonego ojca. 138. Jeśli ktoś sporządziwszy testament adoptuje per populum jako syna kogoś sui iuris lub per praetorem kogoś będącego u rodzica in potestate, to w każdym wypadku jego testament załamuje się jak przez urodzenie się sui heredis. 139. Ta sama zasada obowiązuje, jeśli po sporządzeniu testamentu żona wchodzi u kogoś in manu lub jeśli kobieta będąca in manu wychodzi za niego za mąż, a to dlatego, że w ten sposób zaczyna zajmować miejsce córki i staje się jakby sua herede. 140. Nic nie pomaga, jeśli ona lub ów adoptowany zostali ustanowieni w tym testamencie spadkobiercami, ponieważ uważa się za zbędne badanie, czy zostali wydziedziczeni, skoro w momencie sporządzania testamentu nie zaliczali się do suorum heredum. 141. Również wyzwolony po pierwszej lub drugiej mancypacji syn wracając in potestatem u ojca powoduje załamanie się uprzednio sporządzonego testatementu. Nic nie pomaga, jeśli w tym testamencie został ustanowiony spadkobiercą lub wydziedziczony. 142. Podobna zasada obowiązywała niegdyś w stosunku do osoby, w której imieniu na podstawie senatus consulti przedłożono sprawę błędu, ponieważ narodziła się, powiedzmy, z cudzoziemki lub Latynki, która została w błędzie pojęta za żonę jako Rzymianka. Niezależnie od tego, czy taka osoba została ustanowiona przez rodzica spadkobiercą, czy też wydziedziczona, oraz czy sprawę przedłożono za życia ojca, czy po jego śmierci, w każdym wypadku następowało załamanie się testamentu jak przy narodzinach. 143. Obecnie jednak, na podstawie nowego senatus consulti uchwalonego na wniosek boskiego Hadriana, jeśli sprawę przedkłada się za życia ojca, to testament w każdym wypadku załamuje się tak samo jak kiedyś. Ale jeśli przedkłada się sprawę po śmierci ojca, to testament załamuje się, jeśli pomija ową osobę, jeśli zaś jest ona wymieniona jako spadkobierca lub wydziedziczona, to nie załamuje się, naturalnie po to, by sumiennie sporządzone testamenty nie były unieważniane w momencie, w którym nie mogą już zostać sporządzone od nowa. 144. Przez sporządzenie zgodnie z prawem kolejnego testamentu, poprzedni testament załamuje się. Nie ma znaczenia, czy na podstawie nowego testamentu wystąpi jakiś spadkobierca, czy nie wystąpi, zwraca się bowiem uwagę jedynie na to, czy mógłby wystąpić. Dlatego jeśli ktoś wyznaczony na spadkobiercę wedle kolejnego, sporządzonego zgodnie z prawem testamentu nie będzie chciał zostać spadkobiercą albo umrze za życia lub po śmierci testatora, ale przed objęciem spadku, albo zostanie wyłączony per cretionem, albo nie spełni warunku, pod którym został ustanowiony spadkobiercą, albo jako caelebs zostanie przez legem Iuliam odsunięty od spadku, [w których to wypadkach pater familias umiera bez testamentu], to poprzedni testament jest nieważny, gdyż załamuje się z powodu kolejnego, a kolejny jest także pozbawiony mocy, ponieważ nie występuje na jego podstawie żaden spadkobierca. 145. Sporządzone zgodnie z prawem testamenty mogą też zostać wzruszone (infirmari) innymi metodami, na przykład jeśli ten, kto testament sporządził, ulegnie capitis diminutioni. W poprzedniej księdze przedstawiliśmy, w jaki sposób do tego dochodzi. 146. W tym wypadku mówimy, że testamenty stają się bezskuteczne (inrita), choć zarówne te, które się załamują, stają się bezskuteczne, jak i te, które od samego początku zostały sporządzone niezgodnie z prawem, są bezskuteczne. Również o tych, które sporządzono zgodnie z prawem, i które później stały się bezskuteczne ze względu na capitis diminutionem, można mimo wszystko powiedzieć, że się załamały. Ale naturalnie było użyteczniej rozróżniać poszczególne wypadki innymi nazwami, i dlatego o niektórych mówi się, że nie zostały sporządzone zgodnie z prawem, a o innych, że sporządzone zgodnie z prawem załamały się lub stały bezskuteczne. 147