They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Pogląd ten znalazł poparcie większości historyków niemieckich. Twierdzili oni, że Niemcy'prowadziły w 1914 r. wojnę obronną i do tej sytuacji powinny były dostosować swoją strategię. Należało zrezygnować z ataku na Francję, unikając tym samym pogwałcenia neutralności Belgii. Stosując taktykę pozycyjno-obronną na froncie zachodnim, należało uderzyć głównymi siłami na Rosję w celu zdobycia obszarów rolniczych, pozwalających na długie prowadzenie wojny. Jej rezultatem powinien był być pokój kompromisowy. Rozważania te wychodzą jednak z fałszywego założenia, że Niemcy zostały napadnięte i że pragnęły kompromisu. W rzeczywistości jednak wojna wybuchła dlatego, że Niemcy uznały moment za najdogodniejszy do obezwładnienia raz na zawsze Francji i Rosji. Co więcej, w okresie wielkiego napięcia po ultimatum austro-węgierskim Wilhelm II widział we Francji i Rosji tylko narzędzia Anglii, a sekundowała mu w tym przekonaniu prawie cała opinia publiczna. Wojna z Rosją była stosunkowo popularna tylko wśród socjaldemokratów. Ludzie zgłaszali się do wojska z niesłychaną ochotą, licząc, że wojna będzie tak krótka jak w 1870 r. i zakończy się całkowitym pogromem Francji. Wtedy zaś Anglia nie będzie miała innego wyjścia jak podzielić się z Niemcami bogactwem swoich kolonii. O długotrwałej wojnie pozycyjnej na zachodzie i posuwaniu się w głąb Rosji nie myślał nikt. Dzień przed wypowiedzeniem wojny Rosji Niemcy zażądały od Francji, aby wyjaśniła swoje stanowisko. W razie gdyby obiecała neutralność, zamierzali domagać się twierdz Verdun i Toul jako rękojmi, licząc, że Francja na to się nie zgodzi. W końcu jednak wybrano drogę prostszą, oskarżając Francję o naruszenie granicy i wypowiadając jej wojnę 3 sierpnia. Dnia 31 lipca W. Brytania zażądała od Niemiec potwierdzenia, że nie naruszą one neutralności Belgii. Oczywiście bez tego o szybkim pokonaniu Francji nie mogło być mowy i 2 sierpnia (czyli przed wypowiedzeniem wojny Francji) Niemcy wkroczyli do Luksemburga i zażądali od Belgii zezwolenia na przemarsz 192 swych wojsk. Nie bacząc na odmowę, Niemcy wkroczyli do Belgii 4 sierpnia. W odpowiedzi Wielka Brytania tegoż dnia wypowiedziała im wojnę. Działania wojenne w latach 19M-1916 Wbrew przewidywaniom niemieckim Belgowie stawili twardy opór. Mimo to masy wojsk niemieckich znalazły się wkrótce na terenie Francji, docierając z początkiem września pod Paryż. Bitwa nad Marną przyniosła im jednak klęskę. 14 września miejsce Moitkego zajął Erich von Faikenhayn. Główną przyczyną niepowodzenia ofensywy niemieckiej był przewrót w technice wojowania, zapewniający przewagę obrony nad atakiem. Widoczne to było już podczas wojny japońsko-rosyjskiej. Nastąpiło ogromne zwiększenie siły ogniowej wskutek rozwoju artylerii i karabinu maszynowego. Jeden karabin maszynowy równoważył setki atakujących żołnierzy. W obliczu karabinów maszynowych zmasowane ataki kawalerii stały się niemożliwe. Ciężkie uzbrojenie, głównie artyleryjskie, zmniejszyło ruchliwość wojska. Ogromne zużycie amunicji zwiększyło zależność od taboru. Wytrzymałość koni pociągowych spadała szybko w miarę posuwania się. Co prawda również dowództwo francuskie nie zdawało sobie sprawy z wyższości obrony nad atakiem i nieustannie próbowało przejść do ofensywy, narażając się na wielkie straty. Po bitwie nad Marną jednak front się ustabilizował i rozpoczął się wieloletni okres wojny pozycyjnej. Łopata stała się jednym z podstawowych narzędzi walki. Miliony żołnierzy, dziesiątkowanych przez choroby, zaludniły okopy, leżąc często w błocie i w wodzie, ryjąc głęboki system rowów, ich połączeń i pieczar mieszkalnych, w których wnet zaroiło się od szczurów., Przed okopami wznosiły się zasieki z drutu kolczastego. Wszelkie wychylenie głowy z okopu wywoływało grad kuł przeciwnika, okopanego nieraz w odległości zaledwie kilku metrów. W tych warunkach rozwinęły się nowe rodzaje broni. Znaczenie karabinu ręcznego spadło, decydujące stały się karabiny maszynowe, zmiatające zastępy atakujących, obok tego zaś bronie wyrzucające pociski o bardzo stromej krzywej balistycznej, przeznaczone do bom- 13 Historia Rzeszy Niemieckiej 193 bardowania blisko połóż nych obiektów: miotacze min i moździerze. Z tych samych powodów wielkiego znaczenia nabrały granaty ręczne. W walkach leśnych lub wśród zabudowań postrach siały miotacze ognia. Rozwinęła się też artyleria, której zadaniem było niszczenie zasieków i umocnień. Wszelki atak poprzedzony był zmasowanym ("bębniącym") ogniem artylerii, po czym z okopów wyskakiwały chmary piechurów. Plątali się w zwojach drutu kolczastego i padali pokotem pod ogniem karabinów maszynowych przeciwnika ukrytego w okopach i lejach wyrwanych przez kule artyleryjskie. Jeśli udało się im ^dotrzeć do linii przeciwnika, wtedy zaczynała się bitwa na bagnety. Rezultatem było zwykle zdobycie kilku kilometrów kwadratowych terenu aż do następnej linii okopów przeciwnika, obsadzonych przez jego rezerwy. Generałowie nie widzieli sposobu wyjścia z tego impasu