Nasilenie symptom�w oznacza zwykle, �e wznosi ostatni� lini� obrony przed prawd�...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Kiedy ta linia p�ka, staje wreszcie przed tym, czego naprawd� si� boi: nie otwartej przestrzeni, lecz czego� bardziej osobistego i bezpo�redniego. Wyja�nienia doktora brzmia�y dla Martie sensownie, a mimo to nie by�o jej �atwo zaakceptowa� teori�, �e post�puj�ce pogorszenie prowadzi nieuchronnie do wyleczenia. Przez ostatni rok walka jej ojca z rakiem odbywa�a si� na r�wni pochy�ej, a na samym dnie czeka�o nie radosne wyzdrowienie, lecz �mier�. Oczywi�cie, choroby psychicznej nie mo�na por�wnywa� z rakiem. A jednak... - Uspokoi�em pani�, pani Rhodes? - Iskierka humoru zamigota�a w oczach doktora Ahrimana. - Czy te� uwa�a pani, �e to tylko taki psychiatryczny be�kot? Podbi� j� swoim wdzi�kiem. Imponuj�ca kolekcja dyplom�w w jego gabinecie, s�awa najwi�kszego specjalisty w leczeniu fobii w Kalifornii, a zapewne i w kraju, a tak�e przenikliwy umys� nie zdzia�a�y wi�cej, by wzbudzi� zaufanie pacjent�w, ni� jego podej�cie do chorych. Martie u�miechn�a si� i potrz�sn�a g�ow�. - Nie. Je�li kto� tu be�kocze, to ja. Przypuszczam... Czuj�, �e zawiod�am j� w jaki� spos�b. - Nie, nie, nie. - Po�o�y� r�k� na jej ramieniu uspokajaj�cym gestem. - Pani Rhodes, nie potrafi� podkre�li� dostatecznie mocno, jak wa�na jest pani dla wyzdrowienia Susan. Pani oddanie znaczy dla niej wi�cej ni� wszystko, co ja mog� zrobi�. Niech pani nie waha si� wyra�a� przede mn� swoich obaw. Pani troska o ni� jest opok�, na kt�rej stoi. - Przyja�nimy si� od dziecka, przez wi�ksz� cz�� ycia -powiedzia�a Martie ochryp�ym g�osem. - Bardzo j� kocham. Nie mog�abym kocha� jej bardziej, gdyby by�a moj� siostr�. - O tym w�a�nie m�wi�. Mi�o�� mo�e zdzia�a� wi�cej ni� terapia, pani Rhodes. Nie ka�dy pacjent ma kogo� takiego jak pani. Susan jest w bardzo szcz�liwej sytuacji pod tym wzgl�dem. Oczy Martie zasz�y mg��. - Wydaje si� taka zagubiona - powiedzia�a cicho. Jego palce zacisn�y si� lekko na jej ramieniu. - Odnajdzie si�. Prosz� mi wierzy�, tak b�dzie. Wierzy�a mu. Pocieszy� j� do tego stopnia, �e prawie wspomnia�a o w�asnych dziwacznych napadach l�ku tego ranka: cie�, lustro, mezzaluna, spiczasty koniec i z�bkowana kraw�d� kluczyka od samochodu... Susan czeka�a w gabinecie na sesj�. Ten czas nale�a� do niej, nie do Martie. - Co� jeszcze? - spyta� doktor Ahriman. - Nie. Ju� mi lepiej - powiedzia�a, wstaj�c. - Dzi�kuj�. Bardzo panu dzi�kuj�, doktorze. - Prosz� nie traci� wiary, pani Rhodes. - Nie trac�. U�miechn�� si�, uni�s� w g�r� kciuk, wszed� do gabinetu i zamkn�� drzwi. Martie przesz�a w�skim korytarzem pomi�dzy gabinetem doktora a podr�cznym archiwum do drugiej poczekalni. By�a mniejsza, ale podobna do pierwszej. Stamt�d tylne drzwi prowadzi�y do gabinetu doktora Ahrimana, a kolejne drzwi otwiera�y si� na korytarz czternastego pi�tra. Dzi�ki podw�jnej poczekalni nast�pni pacjenci i osoby towarzysz�ce, je�li takie by�y, nie spotyka�y si� z pacjentami wychodz�cymi, co zapewnia�o ka�demu wymagan� prywatno��. Martie powiesi�a p�aszcz Susan i sw�j na wieszaku przy drzwiach wyj�ciowych. Dla zabicia czasu przynios�a ze sob� ksi��k�, powie�� sensacyjn�, ale nie mog�a skupi� si� na intrydze. �adna z mro��cych w �y�ach rzeczy, kt�re dzia�y si� w ksi��ce, nie by�a tak niepokoj�ca jak prawdziwe wydarzenia tego poranka. Niebawem Jennifer, sekretarka doktora, przynios�a kubek kawy - czarnej, bez cukru, takiej jak� Martie lubi�a - i czekoladowy biszkopt. - Nie zapyta�am, czy wola�aby pani co� zimnego. Po prostu uzna�am, �e w taki dzie� jak dzi� kawa b�dzie w sam raz. - Doskona�a. Dzi�kuj�, Jenny. Kiedy Martie po raz pierwszy przysz�a tu z Susan, zaskoczy� j� ten prosty przejaw uprzejmo�ci; chocia� nie odwiedza�a wcze�niej gabinet�w psychiatr�w, przyj�a za pewnik, �e tak troskliwe traktowanie nie jest typowe dla tej profesji, i nadal by�a nim oczarowana. Kawa by�a mocna, ale nie gorzka. Biszkopt smakowa� wybornie; postanowi�a spyta� Jennifer, gdzie go kupuje. To zabawne, jak jedno dobre ciastko mo�e uspokoi� umys� i nape�ni� otuch� udr�czon� dusz�. Po chwili zdo�a�a skoncentrowa� si� na ksi��ce. Styl by� dobry, fabu�a zajmuj�ca, a postacie barwne. Powie�� podoba�a si� jej. Druga poczekalnia by�a wymarzonym miejscem do czytania. Cisza. �adnych okien. �adnej irytuj�cej muzyki w tle. Niczego, co rozprasza�oby uwag�. W powie�ci wyst�powa� lekarz, kt�ry lubi� haiku. Wysoki, przystojny, obdarzony d�wi�cznym g�osem, recytowa� haiku, stoj�c przed wielkim oknem i patrz�c na burz�: T�skny wiatr zawodzi, przenikliwy deszcz, rozdarty papier m�wi do siebie. Martie pomy�la�a, �e poemat jest pi�kny. Oszcz�dne linijki doskonale oddawa�y nastr�j tego styczniowego deszczu, kt�ry siek� wybrze�e za oknem. Cudowne - obraz burzy i s�owa. Mimo to poemat wzburzy� j�. By� niepokoj�cy. Za pi�knymi obrazami czai�a si� z�owieszcza intencja. Ogarn�� j� nag�y l�k, poczucie, �e nic nie jest tym, czym by� powinno. Zamkn�a oczy, musia�a si� uspokoi�. Musia�a si� uspokoi�. Uspokoi�. Nie traci� wiary. Stopniowo dosz�a do siebie. Postanowi�a sp�dzi� czas z ksi��k�. Ksi��ki to dobra terapia. W ksi��ce mo�na si� zatraci�, zapomnie� o k�opotach, o strachu. Ta konkretna ksi��ka wydawa�a si� szczeg�lnie dobr� ucieczk�. Prawdziwy dreszczowiec. Styl by� dobry, fabu�a zajmuj�ca, a postacie barwne. Podoba�a si� jej. Rozdzia� 10. Jedyny wolny pok�j w Klinice Nowego �ycia mie�ci� si� na pi�trze. Przez okna rozci�ga� si� widok na dobrze utrzymany ogr�d. Palmy i paprocie chwia�y si� na wietrze, krwistoczerwone cyklameny dygota�y. Skeet, kt�rego ubranie wci�� lekko parowa�o, siedzia� w fotelu z b��kitnym tweedowym obiciem. Kartkowa� nieuwa�nie stary numer "Timesa". By� to pok�j prywatny, a nie p�prywatny. Pojedyncze ��ko z kap� w ��te i zielone pasy. Jedna lakierowana szafka nocna z jasnego drewna i taka� komoda. Bielone �ciany, ciemno-pomara�czowe zas�ony, ��to-zielony dywan. Kiedy grzeszni projektanci wn�trz id� do piek�a, kwateruj� ich tam na wieczno�� w takich w�a�nie pokojach