They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Państwo wysyłające, będące członkiem organizacji, może zaznaczyć w Ustach uwierzytelniających stałego przedstawiciela, że jest on upoważniony do działania w charakterze delegata do jednego lub więcej organów organizacji18. Także państwo nie będące członkiem organizacji może zaznaczyć w listach uwierzytelniających swego stałego obserwatora, że jest on upoważniony do działania w charakterze obserwatora — delegata w jednym lub więcej organach organizacji, jeśli na to zezwalają przepisy organizacji lub danego organu. Ponadto, państwo wysyłające zobowiązane jest notyfikować organizacji fakty mianowania, stanowisko, tytuł oraz porządek pierwszeństwa członków misji, ich przybycie i ostateczny wyjazd lub zakończenie funkcji w misji, jak również inne zmiany w ich statusie. Obowiązek notyfikacji rozciąga się także na członków rodziny członków misji, członków personelu służby oraz dotyczy lokalizacji pomieszczeń misji i rezydencji prywatnych. Powyższe notyfikacje powinny być przekazywane bądź przez organizacje, bądź samo państwo wysyłające także państwu — siedziby organizacji. W razie, gdy stanowisko szefa misji z jakichkolwiek powodów nie jest obsadzone, lub gdy nie jest on w stanie wykonywać tych funkcji, państwo wysyłające może wyznaczyć tymczasowego szefa misji, którego nazwisko zobowiązane jest notyfikować organizacji, a za jej pośrednictwem państwu—-siedziby organizacji. pozostać obojętne na obecność i działalność organizacji na jej terytorium. Ponosi przecież z lego tytułu pewne dodatkowe obowiązki i odpowiedzialność, choćby za bezpieczeństwo funkcjonariuszy pracujących w siedzibie organizacji. " Przez pojęcie „organu organizacji" Konwencja rozumie jakikolwiek główny lub pomocniczy organ organizacji międzynarodowej, komisję, komitely lub podgrupy tych organów, których państwa są członkami. o. ueiegacje ao organów i na Konferencje organizacji miedzynaroanwycn j»j Stałe przedstawicielstwo powinno być zlokalizowane, w zasadzie, w miejscowości siedziby organizacji. Jednak, gdy zezwalają na to przepisy organizacji oraz za uprzednią zgodą państwa siedziby organizacji, państwo wysyłające może zainstalować misję lub biuro misji w miejscowości innej aniżeli siedziby organizacji. Ma to miejsce m.in. w przypadku Rady Europy mającej swą siedzibę w Strasburgu. Niektóre z państw członkowskich i obserwatorów nie mają siedzib swych stałych przedstawicielstw w Strasburgu, zwłaszcza obserwatorów, lecz w Paryżu, a nawet w stolicach swych państw (w MSZ). Natomiast jeśli chodzi o status stałych przedstawicielstw szeregu organizacji międzynarodowych, w państwach nie będących ich członkami lub przy innych organizacjach międzynarodowych, to korzystają one w większości ze statusu dyplomatycznego lub specjalnego statusu określonego w umowie dwustronnej. Na przykład, na podstawie umowy zawartej między rządem polskim a Komisją Wspólnot Europejskich z 21 czerwca 1990 r. przedstawicielstwa obu stron korzystają z przywilejów i immunitetów przewidzianych w Konwencji Wiedeńskiej z 1961 r. Ponadto: „Rząd Polski uznał niniejszym laissez-passer, wydawane przez Wspólnoty Europejskie ich urzędnikom i innym pracownikom ich instytucji za ważne dokumenty podróży". (Por. art. 3 i 4 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Komisją Wspólnot Europejskich w sprawie ustanowienia oraz przywilejów i immunitetów Przedstawicielstwa Komisji Wspólnot Europejskich w Rzeczypospolitej Polskiej, podpisanej w Brukseli dnia 21 czerwca 1990 r. — Dz.U. z 1990 r. nr 75, poz. 444). 6. Delegacje do organów i na konferencje organizacji międzynarodowych Status delegacji określany jest każdorazowo bądź w aktach założycielskich organizacji międzynarodowych, bądź w innych umowach, np. w konwencjach o statusie prawnym, przywilejach i immunitetach organizacji międzynarodowych. Pierwszą próbę kodyfikacji ich statusu, podobnie jak stałych przedstawicieli państw przy organizacjach międzynarodowych, stanowi wspomniana Konwencja Wiedeńska dotycząca reprezentacji państw w ich stosunkach z organizacjami międzynarodowymi o charakterze powszechnym z 14 marca 1975 r