Od�o�y�em s�uchawk� i pod wp�ywem spokojnego g�osu majora odda�em si� z�udzeniom, �e jeszcze nie wszystko stracone, �e odeprzemy Pantery, �e nadejdzie jaka�...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Ta naiwna euforia trwa�a a� do nast�pnego wybuchu pocisku z kolejowego mo�dzierza i zaraz Joanna zawo�a�a: - Przerwa na linii do Ewy! - Teresa, idziemy! - powiedzia�em sucho. Mog�em wys�a� ch�opc�w, kt�rzy przyprowadzili motorniczego, mog�em �ci�gn�� inny patrol, kt�ry zapad� gdzie� na Szustra, w centrali automatycznej, uruchomionej przez nas w sierpniu, ale ju� zrypanej przez krowy, ale poczu�em, �e w�a�nie teraz powinienem znowu wyj�� w �wiat i naprawi� t� lini� razem z Teres�. Tak� jej wyznaczy�em randk�. Teresa spojrza�a na mnie z rado�ci� i chwyci�a aparat; sam zarzuci�em na plecy torb� narz�dziow�. Kaza�em obu ch�opcom pilnowa� o�rodka; motorniczy zapad� w sen i nie zauwa�y� naszego wymarszu. Na dworze strzela�a tylko artyleria - wobec porannego piek�a wydawa�o si� to �echtaniem. Zaczyna�o si� zmierzcha�, deszcz usta�, ale ci�kie chmury zwisa�y nam nad g�owami, a ch�odny ju� wiatr przypomina� o jesieni. I pogoda domaga�a si� zako�czenia naszego przedsi�wzi�cia, bo jak tu my�le� o walkach w zimnie i wilgoci, bez opa�u, w rozbitych domach bez szyb i w perkalowych kombinezonach na grzbiecie? Czas by�o umiera�. Szli�my z Teres� wzd�u� trasy kabla w stron� Alei Niepodleg�o�ci. Posuwa�em si� z wolna, ma�ymi kroczkami, bo ty�ek czuwa�. Kabel bieg� pod p�otem, zagmatwany cz�sto w dzikim winie. Teraz mo�na by�o odgi�� kark i lepiej si� rozejrze�: dzielnica, do niedawna rozkwiecona ogr�dkami, czerwieniej�ca dachami w�r�d zieleni, wygl�da�a jak odarty z mi�sa szkielet, zryta lejami, czarna od dziur, szara od gruzu i br�zowa od ogo�oconych ga��zi. Szli�my z Teres� w milczeniu, przej�ci tym obrazem konania. Kabel, zawieszony tu na drzewach, zwisa� po obu stronach ulicy Weinerta. Niestety, nie mog�em wle�� na drzewo z moj� ran�. Spojrza�em na Teres�: ta wdrapa�a si� ze zwinno�ci� akrobaty. Zawsze podziwia�em jej fizyczn� sprawno��, zdobyt� przez �wiczenia gimnastyczne. B�yskawicznie zeskoczy�a z kablem, wdrapa�a si� na drzewo po drugiej stronie ulicy, zrzuci�a z niego kabel i poda�a mi obie ko�c�wki do z��czenia. Dot�d nie zamienili�my ani s�owa. �a�owa�em tej zmarnowanej mi�o�ci, i to chyba nie z naszej winy, ale wydawa�o mi si� teraz, �e nie mog� ju� nic dla nas zdzia�a�. Wola�bym pewno umrze� z ni� razem, bo czeg� opr�cz �mierci mog�em si� spodziewa� tego dnia moich urodzin, ale nawet nie umia�em wyrazi� uczu� tak, by nie zabrzmia�y �miesznie. Nie byli�my wtedy sk�onni do patosu i pompatycznych s��w. Umieraj�cy ch�opcy nie krzyczeli: "Niech �yje Polska", jak pierwsze ofiary egzekucji, zanim zacz�to im gipsowa� usta, bo nikt ich nie s�ysza� w huku detonacji. Co mia�bym teraz powiedzie� Teresie? Sama przecie� wszystko rozumia�a. Potrzebowa�em jej obecno�ci. - Dzi�kuj�, Teresko - powiedzia�em ciep�o i zabra�em si� do z��cza. Teresa przygotowa�a ju� aparat, poda�a mi s�uchawk� i nawet pokr�ci�a korbk� induktora: obs�ugiwa�a swego m�czyzn�. Zg�osi�a si� zaraz Joanna, a za chwil�, z drugiej strony, odezwa� si� m�j przyjaciel Ziemowit. - No, nareszcie - powiedzia�. - Ciesz� si�, �e �yjesz, Ziemowit! - zawo�a�em. - Witam ci�, stary! - odpar�. - Gdzie bawisz? - O par� krok�w od ciebie