They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Natomiast u Vs pacjentów z bólami krzyża w przebiegu omawianego schorzenia stwierdza się bolesność kości guzicznej. Chorzy skarżą się na bóle krzyża występujące zwłaszcza w pozycji siedzącej, często skarżą się na zaparcia stolca, rzadziej zaburzenia potencji. U kobiet przy badaniu stwierdza się strefę przeczulicy nad kością krzyżową. Objawem decydującym jest stwierdzenie bezpośredniej bolesności uciskowej, która występuje na przedniej stronie kości guzicznej (przy ucisku bowiem wywieranym od strony tylnej kości można nie wykryć tej bolesności). W badaniu per rectum stwierdza się przynajmniej po jednej stronie skurcz mięśnia dźwigacza odbytu (m. levator ani). Dodatnie również mogą być objawy Lasegue'a i Thomayera. Bolesność kości guzicznej najczęściej wiązano przyczynowo z urazem, lecz naprawdę uraz w wywiadzie stwierdza się jedynie u 20% naszych pacjentów. Ponieważ mięśnie głębokie miednicy, zwłaszcza dźwigacz odbytu, pośladkowy wielki i duża ilość drobnych mięśni mają swoje miejsca przyczepów na kości guzicznej, zakłada się, że przykurczę tych mięśni, które powodowane są różnymi zaburzeniami w obrębie miednicy, są przyczynami bólu kości guzicznej. Zwłaszcza dotyczy to nawracających bólów kości guzicznej. Leczenie tej choroby polega na rozluźnieniu, poizometrycznym mięśni pośladkowych, względnie na manipulacji do grzbietowej kości guzicznej per rectum, z uprzednim masażem mięśnia dźwigacza odbytu. Jeżeli ten sposób leczenia zawiedzie, poleca się infiltracją zwoju guzicznego w otworze krzyżowym. W przypadku nawrotów bólów w kości guzicznej należy szukać zaburzeń w obrębie miednicy. Często też są wtedy bóle więzadeł. Można zalecić chorym siedzenie na gumowym kole wypełnionym powietrzem. Rozpoznanie bolesności kości guzicznej jest bardzo ważne, ponieważ bez leczenia manualnego tej choroby nie można osiągnąć właściwego, pełnego wyleczenia bólów krzyża i jest to przyczyna nawrotów bolesności. Jeżeli badanie kręgosłupa i miednicy nie wyjaśni istniejących dolegliwości, a stwierdza się dodatnie objawy Lasegue'a i Thomayera, zawsze należy rutynowo badać kość guziczną. Dla zilustrowania przedstawiam następujący przypadek: Chory P, J. ur. 1933 r., skarżył się od 24.IX.1961 r. na lekkie bóle pleców, które w czasie pracy i wieczorem nasiliły się tak znacznie, że nie mógł się poruszać. 25.IX. wprawdzie przyszedł do pracy, ale ze względu na bóle uznano go za niezdolnego do pracy i wrócił do domu. Otrzymał środki farmakologiczne i wykonano miejscową infiltrację, nie dało to zadowalającego wyniku. Chorego po raz pierwszy badano manualnie 2.X.62 r. Stwierdzono wygładzenie lordozy i skłon ku przodowi był wyraźnie ograniczony. Naj-wyraźniejszym objawem była nasilona palpacyjną bolesność kości guzicznej. Objaw Lasegue'a był dodatni j po obu stronach przy kącie 75°. Wykonano manipula- 1 cję kości guzicznej, co dało natychmiastowe ustąpienie dolegliwości i równoczesną możliwość wykonania bez ograniczeń skłonu w przód. Kontrolne badanie 6.X. 'j wykazało wyraźną poprawę chodu, chory miał jednak * nadal bóle krzyża. Wykonano specyficzną trakcję rozluźniającą kręgosłupa lędźwiowego, po której ustąpił objaw Lasegue'a. Po kolejnym badaniu kontrolnym 21.X. chory już wrócił do pracy, miał jednak jeszcze dolegliwości bólowe. Objaw Thomayera był dodatni do 40 cm i znowu stwierdzono bolesność kości guzicznej oraz jeszcze nieznaczne zablokowanie stawu krzyżowo--biodrowego. Ponownie wykonano manipulacje kości guzicznej i stawu krzyżowo-biodrowego. Po tej manipulacji dolegliwości ustąpiły już całkowicie. W tym przypadku manipulacja kości guzicznej dała dwukrotnie efekt leczniczy natychmiastowy, a powtórne manipulacje — całkowity. Jeszcze bardziej godny uwagi jest inny przypadek: Chory M. K. ur. 1919 r., radiotechnik. Przyjęty do kliniki neurologicznej z powodu następujących dolegliwości: od 1955 r. cierpiał na zaparcie stolca, bóle prawej połowy brzucha i palącą, pasmowato przebiegającą przeczulicę wzdłuż grzebienia talerza kości biodrowej, od kręgosłupa, aż do okolicy pępkowo-biodro-wej. Występowały: rozszczepienie czucia powierzchniowego w kończynach dolnych, okresowe zaburzenia w oddawaniu moczu oraz impotencja. W czasie badania 10.XI.196i r. stwierdzono ogólne wygórowanie odruchów ze ścięgien, obniżenie odruchów brzusznych i lekko zaznaczone objawy piramidowe w kończynach dolnych. Dlatego wysunięto podejrzenie ucisku rdzenia lub stwardnienia rozsianego (sclerosis multiplex). Ze względu na bóle brzucha i kręgosłupa piersiowego wykonano manipulację kręgu Ths, po której zupełnie u-stąpiły dolegliwości brzuszne, a dyskretne objawy 326 piramidowe z kończyn dolnych stopniowo ustąpiły. Nadal utrzymywały się jednak: zaparcia stolca, zaburzenia oddawania moczu i impotencja. Przy badaniu kontrolnym 23.1.1962 r. kiedy pacjent ponownie zgłaszał bóle krzyża, zauważono ból kości guzicznej. Po manipulacji kości guzicznej nastąpiła natychmiastowa ulga w odcinku krzyżowym, stopniowo ustąpiły wszystkie zaburzenia ze strony zwieraczy, a więc zaparcia, zaburzenia w oddawaniu moczu i impotencja. Wymieniany* przypadek wskazuje na symptomatologię wegetatywną choroby. 8.1.1.7. Zablokowanie w odcinku lędźwiowym kręgosłupa Zablokowanie w odcinku lędźwiowym stoi na drugim miejscu przyczyn lumbago po zablokowaniu stawów krzyżowo-biodrowych. Najczęściej zablokowanym segmentem jest s'egment przejścia lędźwio-wo-krzyżowego. Skargi chorego przypominają objawy występujące przy zablokowaniu stawu krzyżo-wo-biodrowego, przy czym chory umiejscawia ból bliżej linii pośrodkowej ciała. Promieniowanie bólu do kończyn dolnych jest również częste przy zablokowaniu segmentów ruchowych górnego odcinka lędźwiowego, niekiedy też obserwuje się promieniowanie do brzucha. Objawem najbardziej typowym jest unieruchomienie kręgosłupa lędźwiowego. Ograniczenie skłonu do przodu stwierdza się nie tylko przy badaniu objawu Thomayera (skłon do przodu w pozycji stojącej), lecz należy zbadać to ograniczenie także w pozycji siedzącej. W przeciwieństwie do tego w ograniczeniu skłonu towarzyszącemu zablokowaniu stawu krzyżowo-biodro-wego lub i zespołom korzeniowym (jeżeli nie towarzyszy im równoczesne zablokowanie kręgosłupa lędźwiowego) chorzy nie mogą wykonać skłonu do przodu w pozycji stojącej z wyprostowanymi kolanami, natomiast w pozycji siedzącej skłon ten wykonują swobodnie. Często zablokowanie w segmencie lędźwiowo-krzyżowym uwidacznia się przy skłonach do boku ograniczeniem zakresu tego ruchu po jednej stronie