Stwierdzi� jego brak, gdy sk�ada� sw�j wyszukany uk�on; by� mo�e ogon pomaga� mu zwykle zachowa� przy tym r�wnowag�...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Spojrza� przez rami�, a poniewa� ogona wci�� nie by�o wida�, wykr�ca� szyj� coraz bardziej, a� wreszcie musia� si� ca�y obr�ci�. Oczywi�cie razem z szyj� i tu�owiem obraca� si� r�wnie� jego zadek, co sprawia�o, �e wci�� nie m�g� go zobaczy�. Spr�bowa� jeszcze raz, niestety, z tym samym skutkiem. Dopiero gdy wykona� trzy pe�ne obroty, dotar�a do niego straszliwa prawda. - Jestem zmieszany - powiedzia� do Aslana. - Jestem naprawd� w g��bokiej konfuzji. B�agam o wybaczenie za tak niestosowny wygl�d. - Nie widz� w tym nic niestosownego, m�j ma�y - powiedzia� Aslan. - Jednak - odpowiedzia� Ryczypisk - je�li tylko mo�na by co� z tym zrobi�... Mo�e wasza wysoko��?... - i sk�oni� si� nisko przed �ucj�. - Ale po co ci koniecznie ogon? - zapyta� Aslan. - Panie m�j, mog� bez niego je�� i spa�, a tak�e umrze� za mojego kr�la. Ale ogon to honor i chwa�a ka�dej myszy. - Czasami zastanawiam si�, przyjacielu - powiedzia� Aslan - czy nie za du�o my�lisz o swoim honorze. - O najwy�szy z wielkich kr�l�w! - odezwa� si� Ryczypisk. - Pozw�l mi zwr�ci� uwag� na to, �e myszy zosta�y obdarzone bardzo ma�ym wzrostem i je�eli nie b�dziemy strzec naszej godno�ci, niekt�rzy (ci, co mierz� sw� warto�� centymetrem) mog� sobie pozwoli� na bardzo nieprzyjemne �arty pod naszym adresem. W�a�nie dlatego zadaj� sobie troch� trudu, aby by�o wiadome, �e nikt, kto nie chce poczu� ko�ca tej szpady blisko swego serca, nie b�dzie w mojej obecno�ci opowiada� o Pu�apkach, albo o Pieczonym Serze, albo o �wiecach. Nie, panie, nie pozwol� na to nawet najwy�szemu g�upcowi w ca�ej Narnii! I spojrza� bardzo gro�nie na �widrogrzmota, ale olbrzym, do kt�rego wszystko dociera�o z pewnym op�nieniem, nie odkry� jeszcze, kto tam przemawia w dole, ko�o jego stopy, i nie pochwyci� aluzji. - A czy mog� zapyta�, dlaczego to wszyscy twoi towarzysze dobyli mieczy? - zapyta� Aslan. - Niech wasza wielka wysoko�� pozwoli mi wyja�ni� - powiedzia� jeden z ma�ych rycerzy. - Jeste�my gotowi odci�� sobie ogony, je�li nasz w�dz b�dzie musia� odej�� st�d bez swojego. Nie mogliby�my znie�� wstydu obnoszenia naszego honoru, je�liby brakowa�o go Wielkiej Myszy. - Ach! - zarycza� Aslan. - Zawojowali�cie mnie. Macie wielkie serca. I nie z powodu twojej godno�ci, Ryczypisku, ale z powodu mi�o�ci, jaka ��czy ci� z twoim ludem, a jeszcze bardziej z powodu dobroci, jak� twoi poddani okazali mi dawno temu, kiedy na tym Kamiennym Stole przegry�li moje wi�zy (i w�a�nie wtedy, cho� ju� tego nie pami�tacie, stali�cie si� M�WI�CYMI myszami) - b�dziesz mia� znowu sw�j ogon! I zanim sko�czy� m�wi�, ogon by� na swoim miejscu. A potem, na rozkaz Aslana, Piotr pasowa� Kaspiana na Rycerza Zakonu Lwa, a Kaspian, gdy tylko zosta� rycerzem, nada� t� sam� godno�� Truflogonowi, Zuchonowi i Ryczypiskowi, Doktora Korneliusa uczyni� Wielkim Kanclerzem oraz potwierdzi� prawo Trzech Brzuchatych Nied�wiedzi do pe�nienia godno�ci mistrza turnieju z prawem dziedziczno�ci. A wszyscy przyj�li to z wielkim entuzjazmem. Potem - bez szyderstw i uderze�, ale ze stanowczo�ci� - przeprowadzono telmarskich �o�nierzy przez br�d i zamkni�to ich pod kluczem w miasteczku Beruna, gdzie wydano im piwo i wo�owin�. By�o przy tym troch� zamieszania, bo Telmarowie nienawidz� wody i boj� si� do niej wej��, podobnie jak nienawidz� i boj� si� las�w i zwierz�t. Ale w ko�cu jako� sobie z t� delikatn� spraw� poradzono i zacz�a si� najmilsza cz�� tego d�ugiego dnia. �ucja siedzia�a blisko Aslana i czu�a si� szcz�liwa tak, �e trudno to w og�le opisa�. Ale c� wyprawiaj� te drzewa? Najpierw my�la�a, �e to jaki� nowy taniec, bo rzeczywi�cie utworzy�y dwa ruchome kr�gi, z kt�rych ka�dy obraca� si� wolno w inn� stron�. Potem zauwa�y�a, �e przez ca�y czas drzewa rzucaj� co� pomi�dzy te dwa kr�gi. Raz wydawa�o si� jej, �e s� to d�ugie pasma ich w�os�w, innym razem, �e od�amuj� sobie d�ugie palce, ale je�li tak rzeczywi�cie by�o, to musia�y mie� mn�stwo niepotrzebnych w�os�w i palc�w, i z ca�� pewno�ci� nie sprawia�o im to przykro�ci. Cokolwiek jednak rzuca�y, kiedy ju� to upad�o na ziemi�, zamienia�o si� w suche patyki i chrust. Wreszcie wyst�pi�o trzech lub czterech kar��w z krzesiwami i hubk�. Stos chrustu najpierw zatrzeszcza�, potem zap�on��, a� w ko�cu wystrzeli� w g�r� i zahucza�, jak przysta�o na le�ne ognisko w letni� noc, a wszyscy usiedli wok� niego. Potem Bachus, Sylen i menady zacz�li ta�czy�. By� to taniec o wiele bardziej dziki ni� taniec drzew. By� to taniec nie tylko rado�ci i pi�kna, ale i magiczny taniec obfito�ci. Gdzie tylko st�pn�y ich nogi i nachyli�y si� d�onie, tam pojawia�o si� wszystko, czego potrzeba do wspania�ej uczty: po�acie pieczonego mi�sa, kt�re nape�nia�y ca�y lasek cudownym zapachem, pszenne placki i owsiane ciastka, mi�d i r�nokolorowe g�owy cukru, krem g�sty jak owsianka i aksamitny jak woda w sadzawce, brzoskwinie, morele, granaty, gruszki, winogrona, truskawki, maliny - ca�e piramidy i kaskady owoc�w. Potem, w wielkich drewnianych czarach, misach i dzbanach oplecionych bluszczem pojawi�y si� wina: ciemne i g�ste jak morwowy syrop, klarowne i czerwone jak rozpuszczona czerwona galaretka, z�ote i zielone, a tak�e z�otozielone i zielonoz�ote. Dla Drzewnego Ludu postarano si� o inne smako�yki. Kiedy �ucja zobaczy�a, jak Gburak �opata i jego krety rozkopuj� muraw� (w miejscach, kt�re wskazywa� im Bachus) i zrozumia�a, �e drzewa b�d� jad�y ZIEMI�, troch� to ni� wstrz�sn�o. Ale kiedy zobaczy�a ziemi�, jak� przynios�y im krety, poczu�a si� zupe�nie inaczej