Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
p.m. Rozród: pierwsze dorosłe tunice pojawiają się na początku maja, ostatnie latają na początku sierpnia lub września, zależnie od wysokości stanowiska nad poziomem morza. Rozród przebiega podobnie jak u innych ważek rów-noskrzydłych. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady. 28 Wygląd: długość 3,5 cm, rozpiętość skrzydeł do 5 cm. Ciało metalicznie ciemnobrązowozie-lone, boki i spód tułowia żółte, skrzydła przezroczyste, z dwubarwnym (z zewnątrz białym, od wewnątrz brunatnym) znamieniem skrzydłowym. Środowisko: wody stojące z bujną nadbrzeżną roślinnością. Występowanie: wędrowny gatunek śródziemnomorski, w środkowej Europie pojawia się w odpowiednich środowiskach, przez 1-2 lata jest liczna, po czym znowu znika. Liczebność: w rejonie śródziemnomorskim pospolita, w środkowej Europie występuje nieregularnie. Rozród: samiec towarzyszy samicy podczas składania jaj w wystające nad wodą części roślin. Jaja zimują. Rozwój larwalny trwa 2-3 miesiące. Pokarm: głównie małe owady. Pióronóg nadwodnik (Platycnemis pennipes) ¦o^ Wygląd: długość 3,5 ^^5^. cm, rozpiętość skrzy- ^%>v deł około 4,5 cm. Bar- f»^ dzo podobny do iNOt. przedstawicieli rodzi- noga tlM ny łątkowatych (Coe- p|or°- nit ¦ -j i ¦ j i noga ^\. nagnomdae), jednak t- łatwy do rozpoznania dzięki specyficznej budowie nóg: golenie środkowych i tylnych nóg są wyraźnie spłaszczone i pokryte długimi szczecinkami, co upodabnia je do piór (stąd nazwa!). Środowisko: wody stojące i powoli płynące. Występowanie: Europa, Bliski Wschód. Liczebność: na nizinach pospolity, w górach rzadszy. Rozród: samce latają zygzakami nad wodą, dzięki czemu zwracają na siebie uwagę samic. Podczas składania jaj (chętnie w szypułki kwiatowe grążeli żółtych) samicy towarzyszy samiec. Larwy zimują, dorosłe pióronogi pojawiają się od połowy maja. Pokarm: głównie małe owady. 29 Oczobarwnica większa* (Erythromma najas) Wygląd: długość 3,5 cm, rozpiętość skrzydeł około 5 cm. Oczy samca z ciemnoczerwonym połyskiem, ciało czarne z jasnoniebieskimi (u samic zielonymi) bokami tułowia i końcem odwłoka. Środowisko: duże zbiorniki ze zróżnicowaną gatunkowo roślinnością wodną. Unika kwaśnych wód torfowiskowych. Samce chętnie przesiadują na liściach grzybieni i grążeli. Występowanie: Europa (oprócz południa, ale na północy dociera za krąg polarny) i Azja po Japonię. Liczebność: w środkowej Europie dość pospolita. Rozród: lata od maja do końca sierpnia; samica, której towarzyszy samiec, składa jaja w linii zygzakowatej do łodygi rośliny wodnej, przy czym zanurza się niekiedy do głębokości 60 cm. Samiec wynurza się jako pierwszy, czeka na samicę, po czym chwyta ją ponownie i razem szukają nowego miejsca odpowiedniego do składania jaj. Rozwój larwalny trwa 1 rok. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady. Tężnica wytworna (Ischnura elegans) Wygląd: długość 3 cm, rozpiętość skrzydeł 4 cm. Ciało z wierzchu czarne, boki tułowia i koniec odwłoka jasnoniebieskie. Od oczobar-wnic różni się oczami u góry czarnymi, u dołu niebieskimi, oraz małą, okrągłą plamką koło oka. Środowisko: wszelkiego typu wody stojące i powoli płynące (oprócz torfowiskowych). Występowanie: od północnej i środkowej Europy po Japonię. Nie występuje w południowych Włoszech i na południu Hiszpanii, ale żyje na niektórych śródziemnomorskich wyspach. W górach dociera niemal do 1000 m n.p.m. Liczebność: w środkowej Europie pospolita i liczna. Rozród: samica składa jaja zawsze samotnie, bez towarzystwa samca. Pozostałe zwyczaje rozrodcze takie same jak u innych ważek rów-noskrzydłych. Na południu, a w ciepłych latach prawdopodobnie także u nas, ma 2-3 pokolenia rocznie. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady. 30 Oczobarwnica mniejsza* (Erythromma viridulum) Wygląd: długość 3 cm, rozpiętość skrzydeł prawie 4 cm. Bardzo podobna do oczobarw-nicy większej, ale oczy nie są tak intensywnie czerwone. Odwłok obu płci metalicznie ciemnozielony, boki tułowia i koniec odwłoka samca również jasnoniebieskie, ale, w przeciwieństwie do samca poprzedniego gatunku, ma na wierzchu rysunek w kształcie litery X, Środowisko: wody stojące, chętnie stawy i starorzecza, z grzybieniami i grążelami oraz leżącymi w wodzie pniami drzew. Występowanie: wyspowo na niewielkim obszarze, którego północna granica biegnie przez Holandię, Westfalię i Polskę. Na Półwyspie Apenińskim i Iberyjskim nie występuje lub jest bardzo rzadka. Unika gór. Liczebność: silnie zróżnicowana ze względu na wyspowe występowanie. Rozród: bardzo podobny jak u oczobarwnicy większej. Lata od połowy maja do początku września, lecz przy złej pogodzie krócej. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce. Tężnica zmienna (Ischnura pumilio) Wygląd: długość niespełna 3 cm, rozpiętość skrzydeł 3,5 cm. Bardzo podobna do tężnicy wytwornej. Barwa jej ciała, podobnie jak się to dzieje u większości ważek, zmienia się w ciągu życia raz lub kilka razy. Tężnica ta może zmieniać się z pomarańczowoczerwonej w jasno-lub oliwkowozieloną. Samce obu gatunków tęż-nic mają czarno-białe znamię skrzydłowe. Środowisko: preferuje wody płytkie, gęsto zarośnięte; jako jedna z pierwszych zasiedla nowo powstałe zbiorniki wodne. Występowanie: wyspowo w Europie (oprócz północy), ponadto Syberia i Azja Mniejsza. Liczebność: zróżnicowana; w środkowej Europie liczniejsza tylko na niewielu stanowiskach. Rozród: lata od końca maja do początku września. Na południu prawdopodobnie 2 pokolenia rocznie. Ponieważ tężnica ta jest aktywna tylko podczas słonecznej pogody, złe warunki atmosferyczne mogą silnie ograniczyć okres jej lotu. Kopulacja i składanie jaj jak u tężnicy wytwornej. Pokarm: głównie drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady. Szklarka (Cordulia aenea) Łątka dzieweczka (Coenagńon puella) Wygląd: długość 5 cm, rozpiętość skrzydeł 7,5 cm. Przedstawicielka podrzędu ważek różno-skrzydłych, łatwych do rozpoznania po niejednakowo wykształconych skrzydłach - tylne skrzydła są silnie rozszerzone u nasady. W pozycji spoczynkowej skrzydła są zawsze rozłożone na boki. Oczy zielone, ciało metalicznie zielone z miedzianym połyskiem, co stanowi charakterystyczną cechę ważek z rodzajów szklarka i miedziopierś (Somatochlora). Środowisko: stojące wody wszelkich typów. W górach do ok. 1800 m n.p.m. Występowanie: cała Europa, aż za koło podbiegunowe; ponadto Azja i północna Afryka. Liczebność: pospolita i liczna