Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Na Wołdze, ok. 80 km powyżej K., znajduje się oddana do użytku w 1957 elektrownia wodna o mocy 2300 MW oraz Zbiornik Kujbyszewski o pow. 6450 km8, dł. 580 km. Kukunor, Chocbe-nw, Cing- -haj, słone jeź. bezodpływowe pochodzenia tektonicznego w -• Tybecie, na pd. od g. Nan- -szan; 3205 m n.p.miasto, pow. ok. 4200 km2; stopniowo zanika — dawniej pow. dochodziła do 6 tyś. km2, głęb. 38 m; zamarz- nięte przez 5 miesięcy; bogate w ryby. Kuniun, równoleżnikowy system górski w Chinach, wieku paleozoicznego, odmłodzony w trzeciorzędzie; przebiega od -.Pamiru w kierunku wsch. do G. —>-Syczuańskich, otaczając od pn. Wyż. Tybetańską; dł. ok. 2500 km. K. dzieli się na K. Zach. i K. Wsch. K. Zach. ciągnie się od Dół. Ałajskiej, oddzielającej go od Tien-szanu aż do dół. rz. Czerczen, stanowiącej granicę pomiędzy K. i g. Ałtyn-tag. Przeciętna szer. K. Zach. — 150 km, wys. - 6000 m n.p.m. Najw. szczyty: Kongur — 7579 m, Muz-tag-ata — 7555 m, Muztag — 7282 m. Doliny leżą na przeciętnej wys. 4000—5000 m n.p.miasto, przełęcze — 4800— —5900 m n.p.m. Liczne lodowce, szczególnie na zach., wys. linii wiecznego śniegu 3900— —4700 m n.p.m. — na pn. zboczach i 5000—5200 m — na zboczach pd. Ku wsch. linia wiecznych śniegów wznosi się wyżej, a ilość lodowców zmniejsza się. K. Wsch. — składa się z 3 pasm górskich, pomiędzy którymi leżą rozległe kotliny i wys. wyżyny. Pasmo pn. — Ciman-szan (5000 m) otaczające od pn. kotlinę Kumkuli, odznacza się dużymi wysokościami względnymi (2000 m). Pasmo środk. — Arka-tag (G. Przewalskiego) najw. szczyt Uług-Muztag — 7723 m n.p.m. Ich przedłużeniem ku wsch. są g. Bakałyk- -tag (G. Marco Polo), a dalej — G. Burchan-Budda i G. Animacin (Amne Maczin). Pasmo południowe Kokoszyli- -szan (4800 m) odznacza się nieznacznymi wysokościami względnymi (1.00—200 m), zbocza łagodne. Z pd. zboczy G. Kokoszyli-szan wypływa rz. -•Jangcy (której źródłowy odcinek nosi nazwę Czumar-he). Przedłużeniem g. Kokoszyli-szan są g. Bajan-chara-uła, stanowiące dział wodny pomiędzy dorzeczem Jangcy i -Huang-ho. Pn.-zach. pasmo w g. Bajan-chara-uła nosi nazwę Jahelitahecy-szan. Na ich pn. zboczu leżą źródła Huang- -ho. Przeciętna wys. Bajan-chara-uła wynosi 5000—6000 m n.p.miasto, wysokości względne małe, zbocza pn. łagodne, pd. — bardziej strome i silniej rozczłonkowane. Klimat ostry, bardzo suchy, ok. 60 lodowców; roślinność na ogół uboga — pustynna (zwłaszcza w środk. cz.), na zach. i wsch. łąki górskie i lasy iglaste; niewiele bogactw miner.; nie- 470 KUNKHNG wielkie zaludnienie (gł. na pd. wsch.) — hodowla owiec i uprawa ziemi w dolinach. Kunming, miasto w pd. Chinach, stolica prowincja Jiinnan, położ.na wys. 1892 m n.p.miasto w środkowej cz. wyż. -Jtinnan. 880 tyś. mieszk. (1957); duży ośr. przem. i handl.: hutnictwo żelaza i metali kolorowych (miedź, aluminium), przem. maszynowy (maszyny i urządzenia górnicze, hutnicze; kompresory i obrabiarki), elektrotechniczny (silniki elektryczne, transformatory), chemiczny (nawozy sztuczne), drzewny, papierniczy, włókienniczy, skórzany, spożywczy; w okolicy 3 elektrownie wodne i złoża boksytu, rudy żelaza i węgla kamiennego. Ważny węzeł kolejowy i drogowy o znaczeniu międzynar. (linia kol. do Wietnamu, szosa do Birmy); siedziba oddziału Akademii Nauk ChRL, uniwersytet. Kura, Mtkwari, rz. w azj. cz. ZSRR, na Zakaukaziu; dł. 1515 km, pow. dorzecza 188 tyś. km2, średni roczny przepływ u ujścia 580 m»/sek. Wypływa w Turcji na Wyż. -Armeńskiej, w górnym biegu przełamuje się ku pn. przez Mały Kaukaz i płynie w ZSRR przez Gruzję i Azerbejdżan przeważnie w dół. szer.; w dolnym biegu (na Niż. Kurańskiej) tworzy liczne meandry i starorzecza i uchodzi deltą (dł. 15 km) do M. Kaspijskiego; gł. dopł.: l. — Aragwi, Ałazani, Turianczaj, p. — Chrami, Terter, -Araks. Na K. wybudowano 5 elektrowni wodnych (m.in. w Tbilisi i Mingeczaur), ponadto zasila ona rozbudowaną sieć kań. nawadniających, zwłaszcza koło Tbilisi,- Zbiornika Mingeczaurskiego i na Niż. Kurańskiej; żeglowna na odcinku nizinnym od m. Mingeczaur. Nad K. leżą m.: Gori, -Tbilisi, Pustawi. Kurańska, Nizina-, Kuransko- -Araksafiska Niż., położ.w dolnym biegu rzeki -Kury i jego dopł. Araks, w Gruzińskiej SRR i Azerbejdżańskiej SRR, między Wielkim i Małym Kaukazem a M. Kaspijskim. Tektoniczne zapadlisko, wypełnione osadami morskimi i rzecznymi grubości do 900 m. Wys, od 175—200 m n.p.m. na zach do — 28 m. p.p.m. na wsch.; klimat podzwrotnikowy suchy; temp. stycznia od -1,3°C do 3,6°C, lipca 25°— 28°C; opady roczne 250—400 mm; okres suchy 5—6 miesięcy