They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Pozdrawiam serdecznie Dorota Reczyńska W słownikach Jerzego Podrackiego (jest ich kilka) zaleca się interpunkcję: On powiedział: "Nie lubię twojego kota!". Jeśli jednak tekst w cudzysłowie nie jest pełnym wypowiedzeniem, nie zamykamy go kropką ani znakiem równoważnym i wówczas kropka lub równoważny jej znak stoi dopiero po cudzysłowie: Nie lubię twojego "kota". — Mirosław Bańko względnie Mam kłopot z wyrazem względnie, a w zasadzie z interpunkcją w okolicach tego słowa. W zdaniach typu: "Proszę o informację względnie interwencję" traktowałem ów spójnik jak lub i przecinka nie stawiałem. Niestety, w Słowniku Poprawnej Polszczyzny (PWN, 1999) znalazłem: "względnie: 2. spójnik o znaczeniu <>: Do dokumentów prosimy dołączyć oryginał matury, względnie poświadczony notarialnie odpis" -- z przecinkiem! Pozdrawiam, Piotr PS. sjp.pwn.pl w ogóle nie ma spójnikowego znaczenia słowa względnie :-) Spójnikowe względnie bezwzględnie wymaga przecinka. — Mirosław Bańko długie cytaty W książce, którą tłumaczę, występuje znaczna ilość fragmentów innych utworów, cytowanych w cudzysłowie. Niektóre z nich zajmują więcej niż stronę i podzielone są na paragrafy. Każdy cytat zaczyna się i kończy cudzysłowem. W angielskim oryginale poszczególne paragrafy wewnątrz cytatu otwiera cudzysłów, ale nie zamyka. Końcowy znak cudzysłowu występuje dopiero na zakończenie całego cytatu. Wygląda to mniej więcej tak: „ Tekst paragrafu pierwszego „Tekst paragrafu drugiego „Tekst paragrafu trzeciego „Tekst ostatniego paragrafu” W dostępnych mi książkach na temat zasad pisowni polskiej nie mogę znaleźć takiego przypadku cytowania. Tłumaczenie francuskie, hiszpańskie i fińskie zachowuje metodę cytowania angielskiego oryginału (otwarty cudzysłów przy każdym paragrafie, za wyjątkiem ostatniego). Tłumaczenie rosyjskie używa tylko dwu znaków cudzysłowu, na początku i na końcu każdego obszernego cytatu. Jaką formę zastosować w tłumaczeniu polskim? Czy formę angielskiego oryginału, czy raczej podążać przykładem tłumaczenia rosyjskiego? Może jest jeszcze inne rozwiązanie? Będę bardzo wdzięczny za rozwiązanie tej trudnej kwestii. Załączam wyrazy szacunku, Paul Jaworski Najlepiej by było cały cytowany tekst wciąć z lewej strony i być może wydrukować mniejszą lub inną czcionką - wtedy żadne znaki interpunkcyjne nie byłyby potrzebne. Jeśli jednak z jakichś powodów tak postąpić nie można, to pozostaje użyć dwóch cudzysłowów - na początku i na końcu - jak w przekładzie rosyjskim. — Mirosław Bańko nie z imiesłowami Szanowni Państwo! Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27) stosuje systematycznie pisownię niebędący, jak na przykład w Art. 4. Ust. 4.: "Właściciele mieszkań niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w wydatkach [...] na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni". Budzi to moje poważne wątpliwości. Ja napisałbym nie będący osobno, ale spotkałem się z opinią, że polska ortografia ostatnio zmieniła się w tym zakresie i że pisownia razem jest całkowicie poprawna. Będę bardzo wdzięczny za rozwianie moich wątpliwości. Łączę wyrazy szacunku, Jan Artur Sieńczewski Pana informatorzy mają rację: pisownia zaprzeczonych imiesłowów zmieniła się, i to dość dawno. Nasze słowniki ortograficzne już od 1998 roku uwzględniają tę zmianę. Aby się zorientować w jej zakresie, może skorzystać Pan z reguł pisowni i interpunkcji dostępnych na naszych stronach. Może Pan też wpisać literki "imiesł" w okno "znajdź słowa" w naszej Poradni i przeczytać wcześniejsze wypowiedzi na ten temat. — Mirosław Bańko spacje a inicjały Czy zasady interpunkcji określają również odstępy między znakami (spacje)? Interesuje mnie zwłaszcza pisanie inicjałów: zapis K.K. Baczyński (brak odstępu między inicjałami imion, za to odstęp przed nazwiskiem) - to postać określona regułami czy po prostu tak wyszło redaktorom książki? Jeśli nazwisko również chcemy zastąpić inicjałem, to napiszemy K.K.B. (bez odstępów) czy K.K. (odstęp) B.? Czy Julian Tuwim to będzie J. (odstęp) T., a Jan Tadeusz (np. Stanisławski) to J.T. (bez odstępu)? Serdecznie pozdrawiam, Jerzy Buczek Przepisy ortograficzne nie odnoszą się bezpośrednio do tej kwestii. Z przykładów (choćby par [338] w "Nowym słowniku ortograficznym" PWN) można wnioskować, że inicjałów zamkniętych kropką nie rozdziela się odstępami. Ale praktyka jest różna. Do 1957 roku wolno było stosować kropkę w skrótowcach, jednak po kropce zwykle też nie umieszczano odstępu. Pisano np. P.K.O., a nie P. K. O. Analogia do inicjałów zastępujących imiona jest oczywista. Warto sobie postawić pytanie, czy przepisy ortograficzne powinny decydować o wszystkim, nie pozostawiając piszącym swobody. Raz wolimy napisać tak, raz inaczej i może nikt nie powinien nam odbierać prawa wyboru, jeśli wariantywność nie grozi nieporozumieniem. Naszym zdaniem kodyfikcja wszystkiego nie ma sensu i grozi całkowitym rozejściem się normy stanowionej i normy zwyczajowej. Na przykład cytowany par. [338] "Nowego słownika ortograficznego" PWN każe zawsze stawiać kropkę po inicjałach imienia i nazwiska - a tymczasem pisownia inicjałów bez kropki (JS lub nawet małymi literami js) jest bardzo często spotykana. — Mirosław Bańko otóż Jakich znaków interpunkcyjnych używa się przed i po otóż w zdaniu? Serdecznie dziękuję. Jadwiga Wolak Słowo otóż występuje na początku zdania, więc poprzedzone może być co najwyżej kropką lub znakiem równoważnym. Po otóż też zwykle nie umieszcza się żadnych znaków interpunkcyjnych, chyba że wymaga ich inny człon zdaniowy, np. wtrącenie lub zdanie podrzędne. — Mirosław Bańko interpunkcja w ciągach liczbowych Jeśli wielokropek zbiega się z przecinkiem - przecinek opuszczamy. Czy zasada ta obowiązuje również przy zapisach matematycznych? Który z poniższych zapisów jest poprawny? 1, 2, 3… 10 1, 2, 3,…, 10 1, 2, 3, …, 10 1, 2, 3, … , 10 Przepisy ortograficzne regulują interpunkcję przede wszystkim w zwykłych tekstach. O tym, jak rozmieszczać znaki interpunkcyjne w formułach logicznych, matematycznych itp., decyduje raczej zwyczaj przyjęty wśród ludzi, którzy takie formuły tworzą i drukują