Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Odbywa się to w trybie postępowania nieprocesowego (art. 609, 610 k.p.c.) z udziałem dotychczasowego właś-ciciela. Jeżeli osoba jego nie jest znana, konieczne jest dokonanie odpowiednich ogłoszeń. Postanowienie o stwierdzeniu zasiedzenia ma oczywiście charakter deklaratywny. Stanowi ono dowód nabycia w tej drodze własności, przede wszystkim zaś jest podstawą wpisu prawa własności do księgi wieczystej. VII. Jak już wyżej zaznaczono, nabycie własności w drodze przemilczenia następuje tylko w wypadkach przewidzianych w ustawie. Istota jego polega na tym, że osoba wskazana w ustawie nabywa własność na skutek: a) niewykonywania przez właściciela swego prawa, b) przez czas w ustawie określony. Podstawą tego nabycia jest więc bezczynność właściciela. Stąd pochodzi przyjęty w doktrynie termin „przemilczenie". Taki sposób nabycia własności kodeks przewiduje co do rzeczy znalezionych. Jeżeli właściciel takiej rzeczy nie zgłasza się po nią w terminie, własność jej nabywa bądź znalazca, bądź Skarb Państwa. Bliżej o tym patrz w § 18, IV. Bardziej doniosły z gospodarczego punktu widzenia wypadek nabycia własności w drodze przemilczenia przewidywał dekret z 8 III 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.U. Nr 13, póz. 87 z późn. zm.). Dekret ten co do tzw. majątków opuszczonych w związku z wojną wprowadził zarząd państwowy. Jednakże nie tylko wtaściciele tych majątków, ale i ich posiadacze (a także niektóre osoby im bliskie) mogli żądać przywrócenia posiadania. Jeżeli do takiego przywrócenia posiadania nie doszło co do ruchomości do końca 1950 r., a co do nieruchomości do końca 1955 r. (zakończenie tych terminów mogło przypaść później, jeżeli miała miejsce przerwa ich biegu), własność nabywał Skarb Państwa. Jeżeli posiadanie zostało przywrócone na rzecz osoby nie będącej właścicielem, własność nabywał po upływie 10 lat posiadacz, który to przywrócenie uzyskał. Opisane wypadki nabycia własności nie są wynikiem zasiedzenia, gdyż przesłanką nabycia własności w tej drodze nie było posiadanie. Dlatego zostały one przez orzecznictwo zakwalifikowane jako nabycie własności w drodze 27 Orz. SN z 20X111967 r., OSN 1968, póz. 128; z 25 V 1968 r., OSPiKA 1970, póz. 197. 28 J. Wasilkowski: Nabycie wlasnosci przez, zasiedlenie, NP 1968, nr 7-8, s. 1107. §17. Zasiedzenie i przemilczenie 115 przemilczenia29. Wymienione przepisy odegrały bardzo poważną rolę, a ze skutkami ich spotykamy się do dnia dzisiejszego. Powyższy dekret został uchylony (Dz.U. z 1985 r. Nr 22, póz. 99). VIII. Szczególny sposób nabycia własności nieruchomości rolnych w następstwie posiadania, a częściowo także i na skutek upływu czasu, był przewidziany w ustawie z 26 X 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 27, póz. 250). Ustawa ta przewidywała: a) nabycie własności nieruchomości znajdujących się w samoistnym posiadaniu (§ 60, IV) w dniu jej wejścia w życie (tj. w dniu 4 XI 1971 r.) przez tych rolników, którzy to posiadanie uzyskali na podstawie umowy o przeniesienie własności zawartej bez zachowania formy aktu notarialnego, b) nabycie własności nieruchomości także przez tych rolników, którzy byli w wymienionym dniu ich samoistnymi posiadaczami, choć posiadanie to uzyskali bez uprzedniego zawarcia wymienionej umowy, ale tylko o tyle, o ile posiadanie to do dnia wejścia w życie ustawy trwało co najmniej lat pięć, a jeżeli zostało uzyskane w złej wierze — co namniej lat dziesięć, c) nabycie własności nieruchomości rolnych przez posiadaczy zależnych (przede wszystkim dzierżawców), jeżeli ich właściciele nie gospodarowali na nich od lat pięciu do dnia wejścia w życie ustawy. Nabycie własności w pierwszych dwu wypadkach następowało ex legę, w trzecim, tj. w wypadku posiadania zależnego, posiadacz uzyskiwał je dopiero na podstawie orzeczenia. O nabyciu własności orzekały (deklaratywnie lub konstytutywnie) organy administracyjne. Wymieniona ustawa miała oczywiście na celu zlikwidowanie rozbieżności, jaka w naszych warunkach występowała (i w mniejszym zakresie nadal występuje) między stanem prawnym nieruchomości na polskiej wsi a stanem faktycznym (§ 60,1). Dlatego ustawa ta potocznie jest nazywana ustawą o uwłaszczeniu posiadaczy. Ustawa ta została uchylona przez ustawę z 26 III 1982 r. o zmianie ustawy — kodeks cywilny oraz o uchyleniu ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 11, póz. 81), z tym jednak, że „pozostaje w mocy nabyta na jej podstawie własność nieruchomości oraz związane z tym nabyciem skutki prawne". Oznacza to, że wszyscy ci rolnicy, którzy byli posiadaczami samoistnymi nieruchomości w dniu 4X1 1971 r