Rannych zosta�o kilkunastu �o�nierzy z obu stron...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

W pewnej chwili z t�umu walcz�cych wysun�� si� �o�nierz w barwach miasta, nieprzytomnym wzrokiem wpatrzony w kikut odci�tego ramienia. Prestimion rzuci� si� przed siebie, w stron� bramy. Gialaurys obj�� go za pier� i przytrzyma�. - Co ty wyprawiasz, panie! - To si� musi sko�czy�, Gialaurysie. - Wydaj rozkaz, a zako�cz� walk�. Ty si� nie mo�esz nara�a�, panie m�j. Uwolni� Prestimiona i biegiem, od kt�rego dr�a�a ziemia, ruszy� w kierunku bramy. Przebi� si� przez walcz�cych, dotar� do Septacha Melayna. Ksi�� Muldemar widzia�, jak rozmawiaj� pomi�dzy walcz�cymi. Zamieszanie trwa�o jeszcze par� chwil, lecz rozkaz do wycofania si� dotar� wreszcie do wszystkich ludzi Prestimiona i nagle wrzawa ucich�a, ludzie z Estotilaup umkn�li za bram�, Gialaurys za� i Melayn przej�li dowodzenie i uporz�dkowali szeregi. Pomi�dzy nimi jecha� Svor, blady i dr��cy; nie mia� natury wojownika i nie spodoba� mu si� rozlew krwi. - Nie wpuszcz� nas do miasta, je�li ich do tego nie zmusimy - zameldowa�. - To ostateczna decyzja. Przed chwil� zgin�li broni�cy go ludzie. Je�li ich zaatakujemy, zginie jeszcze wielu, po obu stronach. - A wi�c na razie zrezygnujemy - zdecydowa� Prestimion i ostro, ostrzegawczo spojrza� na Septacha Melayna. - Kiedy pojawimy si� tu nast�pnym razem, u�ciel� mi do st�p ten sw�j s�ynny dywan z Makroposopos i po nim wejd� do miasta. Na razie nie mam jednak zamiaru walczy� z moim ludem, czy to jasne? Zdob�dziemy ich serca, demonstruj�c, i� mamy racj�. Wyda� rozkaz wycofania si� i marszu do Simbilfant, kolejnego miasta na ich drodze. Z ich oddzia�u zgin�o dw�ch ludzi, jeden z Muldemar i jeden z Amblemorn, czterech za� by�o rannych. Co najmniej pi�ciu �o�nierzy z miasta zgin�o lub umiera�o na polu bitwy. - Nie podoba mi si� to - powiedzia� cicho Gialaurys do Septacha Melayna, kiedy szli do swoich lataczy. - Czy to mo�liwe, �eby ba� si� bitwy? Septach Melayn skrzywi� si�, skin�� g�ow� i odpar�, �e �ywi podobne obawy. Svor, kt�ry us�ysza� t� wymian� zda�, tylko si� roze�mia�. - On? To wojownik, bez dw�ch zda�. Kiedy nadejdzie czas, b�dzie walczy� i zabija� w pierwszym szeregu z najlepszymi z was. Po prostu w tej chwili uwa�a, �e czas jeszcze nie nadszed�. Poza tym w g��bi duszy nie poj�� jeszcze, �e tron osi�gn�� mo�e wy��cznie dzi�ki morzu krwi. - O to mi w�a�nie chodzi�o - powiedzia� Gialaurys. - Nie kocha bitwy. - Nie kocha, lecz b�dzie walczy�, kiedy pozostanie mu tylko walka. Znam go co najmniej r�wnie dobrze jak wy. Kiedy zostanie ju� tylko walka, i ja chwyc� miecz w d�o�. - Ty?! - krzykn�� Septach Melayn i rykn�� miechem. - Nauczysz mnie, co z nim robi� - odpar� powa�nie Svor. W Simbilfant, mie�cie s�ynnego znikaj�cego jeziora, sprawy u�o�y�y si� lepiej. By�o to du�e miasto handlowe, przez kt�re tradycyjnie wysy�ano spore ilo�ci wina z Muldemar, Prestimion by� w nim bardzo szanowany. Wiadomo�� o rozpocz�tej przez niego walce o koron� dotar�a tu wcze�niej i hegemon miasta - bo tak nazywano tutejszego burmistrza - wyda� dla przysz�ego Koronala uroczysty bankiet, rozwiesi� zielono-z�ote sztandary, przygotowa� oddzia� dw�ch tysi�cy zbrojnych i obieca� znacznie wi�ksze posi�ki w przysz�o�ci. A tak�e - zupe�nie jak podczas odwiedzin Koronala - Prestimionowi pokazano s�ynne znikni�cie jeziora, od��czaj�c wielkie g�azy blokuj�ce wulkaniczny lej, kt�rym jezioro sp�yn�o w trzewia planety, pozostawiaj�c po sobie nagi krater po��k�ymi od siarki granitowymi ska�ami. W godzin� p�niej jezioro si� odnowi�o przy akompaniamencie ryku wody. - Zupe�nie jak podczas wielkiej procesji - zauwa�y� Prestimion - a przecie� nie zosta�em jeszcze nawet koronowany. Przyjacielskie spotkanie czeka�o go tak�e w pobliskim Ghrav, cho� ju� nie tak spontaniczne i ciep�e - by�o jasne, �e burmistrz Ghrav uwa�a�, �e znalaz� si� mi�dzy m�otem a kowad�em i wcale mu si� to nie podoba�o. Okaza� im jednak grzeczno�� i na sw�j ostro�ny spos�b zadeklarowa� nawet zainteresowanie spraw� Prestimiona. Nast�pnie przesun�li si� ku Arkilon, czteromilionowemu miastu po�o�onemu w szerokiej zielonej dolinie otoczonej niskimi, zalesionymi wzg�rzami. W Arkilon znajdowa� si� znany uniwersytet; w og�le miasto to s�yn�o z nauki i pogr��onych w swych badaniach, nie interesuj�cych si� zewn�trznym �wiatem uczonych, archiwist�w i wydawc�w, nie by�o wi�c powod�w, by tu akurat spodziewa� si� oporu. Kiedy jednak zbli�ali si� do� w promieniach gor�cego jesiennego s�o�ca, bystrooki Septach Melayn wskaza� wzg�rze le��ce najbli�ej od strony G�ry, kt�rego ca�e zbocze oblepione by�o �o�nierzami Koronala, wygl�daj�cymi jak pracowite mr�wki w mrowisku. - Zaryzykowa�bym twierdzenie, �e maj� dziesi�ciu ludzi na jednego naszego - powiedzia� Melayn. - Jest tu ca�y zachodni garnizon i chyba sporo �o�nierzy z innych prowincji. Maj� te� przewag� pozycji, zaj�li wzg�rze. Czy jeste�my gotowi walczy� w tych warunkach? - A Korsibar jest got�w? - odpowiedzia� pytaniem Gialaurys. - Jego armia to jak uniesiona nad nami pi��. Czy zada cios? - Wy�lijcie pos�a�ca - poleci� Prestimion, obserwuj�c wojska Koronala. - Niech oni przy�l� swego. B�dziemy pertraktowa�. Herold pojecha� z pos�aniem i o zmierzchu z G�ry zjechali je�d�cy, by spotka� si� z Prestimionem w um�wionym miejscu, pomi�dzy dwiema armiami. Korsibara jednak w�r�d nich nie by�o