Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Co prawda współczesne zjawiska ekonomiczne, społeczne, polityczne, kulturalne nie przystają wprost do przeszłości. Są one jednak pochodną czasów minionych, a niekiedy wykazują zdumiewające podobieństwo do zbiorowych zachowań ludzi zeszłych epok. Na przykład walka o zachowanie równowagi militarnej, zjawisko tak charakterystyczne dla współczesnej polityki międzynarodowej, służy jako paralelny model sytuacji międzynarodowej przed I wojną światową. Inny przykład: zjawisko przyśpieszonego rozwoju społeczeństw współczesnego świata, będące skutkiem rewolucji naukowo-technicznej, stanowi dobrą ilustrację skali przemian społecznych zachodzących w Europie w wyniku rewolucji przemysłowej u schyłku XVIII i w pierwszej połowie XIX w. W ten sposób obserwacja współczesności, prowadzona doraźnie i bez wyraźnego celu dydaktycznego, jest ważnym środkiem upoglądowiającym przemiany społeczno-ekonomiczne, polityczne i kulturalne w przeszłości. Obserwacja ta tworzy „masę wyobrażeniową", tak niezbędną w poznaniu historycznym. Tak pojmowana sprawia, że wiedza o przeszłości nie tylko wspomaga rozumienie współczesności, ale i na odwrót - impulsy teraźniejszości są środkiem poznania, a w każdym razie przybliżenia z reguły obcej uczniowi i ukrytej w otchłani czasu przeszłości67. W czasie lekcji wyniki obserwacji, będące skutkiem realnego zetknięcia się ucznia ze współczesnością, nauczyciel wykorzystuje w różnej postaci. Mogą to być na przykład zapiski w zeszycie przedmiotowym, materiały do dyskusji lub swobodnych wypowiedzi uczniów, relacje z rozmów z rodzicami itp. Wszystko to łączy się w jedną całość z innymi środkami przekazu wiedzy o przeszłości i upoglądawia nauczanie. Są to elementy tzw. równoległej edukacji historycznej, która stanowi ważną podstawę kreowania wyobrażeń i ocen odnoszących się do faktów z przeszłości, osób i zbiorowości społecznych68. Wyobrażenia te i oceny funkcjonują w świadomości grupy, której uczeń jest członkiem, i są przenoszone z pokolenia na pokolenie bez względu na wyniki badań naukowych i formułowanych na ich podstawie korekt obrazu oraz rzeczywistego znaczenia dziejowego danych wydarzeń i postaci. Równoległa edukacja historyczna również wydatnie wpływa na wyobrażenia uczniów dotyczące teraźniejszości społeczno-politycznej. Zazwyczaj teraźniejszość ta jest rozważana z punktu widzenia historii i jako taka nosi piętno historyczne69. W środowisku rodzinnym, otoczeniu sąsiedzkim nie dba się jednak o oparcie jej opisu i oceny na rzetelnych faktach z przeszłości; najczęściej posługuje się obiegowym stereotypem, opinią wyrażającą potwierdzenie poglądu na aktualną zaszłość w życiu społecznym, czy - najczęściej - politycznym. Stąd rodzi się potrzeba wnikania w poglądy społeczno-polityczne uczniów, aby nie były one budowane na faktach dotyczących jedynie indywidualnego doświadczenia jednostek czy grup środowiska lokalnego, aby - co gorsze - ich podstawy nie stanowiły domniemania oparte na faktach fałszywych, zmyślonych, a świadomie upowszechnianych przez jednostki czy grupy, aby osiągnąć doraźne cele polityczne. Przepływający obok szkoły wielki strumień wiedzy historycznej nie może być przez nauczyciela historii ignorowany. To, co łączy się z kształtowaniem świadomości historycznej, pamięci zbiorowej, przekazywaniem tradycji należy bowiem do podstawowych powinności jego zawodu. Wszakże jest on zobowiązany nie tylko do formalnej realizacji programu nauczania, 16 Handbuch der Geschichtsdidaktik, s. 184-186; A. Marwick, The Naturę of History, Macmillan 1981, s. 278-283. 67 K. Bergmann, H. J. Pandel, Geschichte und Zukunft. Didaktische Reflexionen uber ver'óffentlichtes Geschichtsbewusstsein, Frankfurt 1975, s. 17-35. 68 J. Maternicki, O nowy ksztalt edukacji historycznej, Warszawa 1984, s. 43-46. 69 B. Szacka, Miejsce historii w świadomości wspólczesnego czlowieka, „Kwartalnik Historyczny" 1973, nr 2, s. 361-363. 252 . lecz przede wszystkim do zaszczepienia poglądów, kształtowania postaw moralnych, uspołeczniania oraz emocjonalnego wiązania dziecka z przeszłością i dorobkiem pokoleń narodu, którego jest członkiem. Elementy historii przekazywanej poza szkołą są ważnym czynnikiem kształtowania kultury masowej, obejmującej -jak wiadomo - wyuczone zachowania ludzi oraz skutki tych zachowań. Obrazują one wzajemne relacje między ludźmi, ich stosunek do świata przyrody i system preferowanych w danej grupie wartości. Zachowania te tworzą się w dużej mierze poprzez przyswajanie wiedzy o przeszłości, będącej w tym przypadku niejako uzasadnieniem prezentowanych postaw. To z kolei nie odbywa się przez naukę szkolną, lecz przede wszystkim przez elementarne doświadczenie, zdobywane w toku „wrastania" w system wartości grupy społecznej oraz w charakterystyczny i typowy dla niej splot stosunków międzyludzkich. Stąd też dziecko rozpoczyna systematyczny kurs historii w szkole podstawowej z pewnym bagażem potocznej, obiegowej wiedzy historycznej i doświadczenia z niej wynikającego