Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
318. Pod władzą Macedonii pozostawała wyspa przez lat 90. W r. 229 Aratos odzyskał Salaminę dla Aten (zob. Pauz. II 8,6). 499 Na święto ku czci Ajasa składały się uroczysta procesja, ofiara ku czci Ajasa, zawody atletyczne, zawody na regatach. To święto odbywało się corocznie na Salaminie. Przy tej sposobności ateńscy efebi przeprawiali się na wyspę i brali udział w zawodach. Być może, iż odbywała się także uroczystość w Atenach przy posągu Ajasa (Pauz. I 5,1). 500 W dzielnicy Melite, niedaleko agory. 501 Ajas i Teukros (nieprawy syn Telamona z Hezjone, córką króla trojańskiego, Laomedonta, siostrą Priama). o zbroję mówili Eolowie, późniejsi mieszkańcy llionu. Mianowicie, wedle ich wersji, po rozbiciu się floty Odysa fale wyniosły zbroję502 na grób Ajasa. 5 Pewne szczegóły, świadczące o olbrzymim wzroście Ajasa, opowiadał mi pewien człowiek z Myzji. Mówił oto, że morze podmyło część grobowca od strony brzegu oraz ułatwiło dostęp do wnętrza mogiły. I tak mi polecał unaocznić sobie wielkość szkieletu zmarłego Oto kości kolanowe, zwane przez lekarzy rzepką, miał mieć jakoby prawie tak wielkie, jak dyski chłopięcych zawodników pentatlonu Pod względem ogromu wzrostu nie podziwiam nawet tzw. Kabarów503. Są to Celtowie, mieszkający na krańcu ludzkich osiedli, w bezpośrednim sąsiedztwie z pustkowiem bezludnym z powodu panującego tu mrozu. Nie różnią się wzrostem w sposób znaczny od egipskich zmarłych. Natomiast opowiem to, co zdawało mi się godne podziwu. 6 Oto pewien obywatel spośród Magnetów, z okolic rzeki Letajos, niejaki Protofanes504, odniósł w Olimpu jednego dnia podwójne zwycięstwo: w zawodach pankrationu i na pięści. Jego grób splądrowała banda opryszków w nadziei zysku, a po nich dostało się tam sporo gawiedzi, spragnionej obejrzeć trupa. Otóż nie miał on rozdzielonych żeber, a wszystko zrośnięte od samych ramion aż po najmniejsze żebra, zwane przez lekarzy „fałszywymi". W Milecie na wprost miasta jest wyspa Ladę. Odpadło od niej kilka maleńkich wysepek, z których jedną zwą wyspą Asteriosa, gdyż podobno na niej pogrzebany został Asterios505. Ten miał być synem Anaksa (Wodza), ów zaś był synem Ziemi. Jego zwłoki mają długość nie mniej niż dziesięciu łokci. 7 Oto z kolei to, co wywołało mój szczególny podziw. W górnej Lidii506 jest niewielkie miasto: Temenutyraj [tj. Wrota Temenosu]. Tam wskutek obsunięcia się szczytu wzgórza pod działaniem nawałnicy ukazały się kości mające z kształtu wygląd kości ludzkich, jednak z wielkości nie 502 Zbroję, tj. tarczę Achillesa, której mu nie przyznał po śmierci Achillesa sąd Atrydów. Jak wiadomo, Ajas w momencie szału, idąc zamordować Atrydów jako niesprawiedliwych sędziów, zabił stado baranów. Wówczas popełnił samobójstwo, rzucając się na miecz (treść tragedii Sofoklesa pt. Ajas). Jego żona i branka, Tekmessa. Z nią miał syna, Eurysakesa. Sąd Atrydów przyznał tarczę Achillesa Odysowi i on ją wiózł ze sobą. 503 Kabarowie są chyba szczepem gallickim, zamieszkałym w dolinie Rodanu. 504 Zob. Pauz. V 21,10. 505 Zob. Pauz. VII 2,5. 506 Raczej we Frygii. można było o tym w żadnym wypadku wnioskować. Natychmiast rozniosła się wieść wśród pospólstwa, że są to szczątki śmiertelne Geryonesa, syna Chryzaora, i że to jego tron — owo miejsce, wykonane ze skalnego wyskoku góry. Tamtejszy potok górski nazywano Okeanosem oraz mówiono, że orzący pola napotykali rogi wołów, gdyż, według podania, Geryones pasał piękne woły. 8 Lecz kiedy ja wbrew tej opinii dowodziłem im, że Geryones przebywał w Gadejra507, gdzie nie ma jednak żadnego jego grobowca, natomiast że jest tam drzewo o dziwacznych kształtach, wtedy lidyjscy przewodnicy doszukali się następującego wyjaśnienia: że to jest niby szkielet Hyllosa, syna Ziemi, od którego otrzymała nazwę miejscowa rzeka508. Utrzymywali także, że Herakles ze względu na swój ongiś pobyt u Omfali509 nazwał swego syna Hyllosa od tej właśnie rzeki. Rozdział XXXVI 1 Na Salaminie (znowu podejmuję rozpoczęty wątek) jest przybytek Artemidy i pomnik zwycięstwa, które odniósł dla dobra wszystkich Hellenów Temistokles, syn Neoklesa