Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
u dzieci). NACZYNIAK, angioma, zmiana wrodzona spowodowana miejscowym zaburzeniem rozwojowym naczyń, zaliczana do nowotworów niezłośliwych z tkanki naczyniowej, może rozwijać się z naczyń krwionośnych mb limfatycznych. Leczenie promieniami X lub chirurgiczne. NACZYNIAK KRWIONOŚNY, nowotwór niezłośliwy powstały na tle miejscowego zaburzenia rozwojowego naczyń krwionośnych. Występuje w skórze (głowy, szyi, tułowia), tkance podskórnej, rzadziej w narządach wewn. (wątrobie, kościach). Może występować w mózgu i rdzeniu kręgowym. Ujawnia się we wczesnym dzieciństwie i przybiera różne postacie (naczyniak plamisty, gwiaździsty lub w postaci sinoczerwonego guzka). Leczenie operacyjne lub napromienianiem, zamrażanie bezwodnikiem kwasu węglowego, —> elektrokoagulacja. NACZYNIAK LIMFATYCZNY, nowotwór łagodny powstający w wyniku zaburzeń rozwojowych naczyń chłonnych. Może być zwykły — rozrost i poszerzenie naczyń limfatycznych w skórze, jamisty—duże przestrzenie limfatyczne połączone są ze sobą na ograniczonej przestrzeni w skórze lub w in. narządach, oraz może tworzyć wodniaka torbielowatego szyi. Leczenie operacyjne. NACZYNIAKOWATOŚĆ KRWOTOCZNA WRODZONA ->- Oslera choroba. NACZYNIA KRWIONOŚNE, wąskie, elastyczne rurki różnej grubości i długości, o odmiennej budowie, tworzące zamknięty układ, w którym krąży krew wprawiana w ruch dzięki skurczom i rozkurczeni serca. Do n.k. zalicza się: tętnice, żyły i naczynia włosowate. Choroby n.k. dzieli się, w oparciu o dane anat., na choroby —>• tętnic, —> naczyń włosowatych i —>- żył. Jest to podział sztuczny, gdyż w wielu zespołach chorobowych zmiany anatomopatol. pojawiają się w różnym stopniu, nasileniu i czasie prawie we wszystkich elementach składowych układu krwionośnego. Praktyczny podział klin. uwzględnia 2 duże grupy chorób n.k.: choroby organiczne i czynnościowe. W chorobach organicznych (angioorganopatiach) zmiany de-generacyjne, zapalne i zakrzepowe powodują zwężenie lub niedrożność światła naczyń i zaburzenie ukrwienia w obszarach zaopatrywanych przez te naczynia. W chorobach czynnościowych (angioneuropatiach) występują zaburzenia naczynioruchowe, Które przez długi czas nie powodują następstw organicznych, niekiedy jednak są początkiem zmian organicznych lub im towarzyszą. Obie grupy chorób prowadzą do ostrej lub przewlekłej niewydolności krążenia (-niewydolność). Do zaburzeń naczyniowych należy m.in. —> Raynauda choroba i —> akrocyjanoza. Organiczna choroby naczyń obejmują: —>-zarostowe stwardnienie tętnic, zakrzepowe". -zarostowe zapalenie naczyń krwionośnych (choroba Buergera), zapalenie naczyń, zakrzep tętnicy i żyły, tętniaki, żylaki, zakrzepowe zapalenie żył, przetokę tętniczo-żylną, nowotwory (—> naczyniaki), miażdżycę, NACZYNIA LIMFATYCZNE,przewody rurkowate różnej grubością podobne do żył, odprowadzające z tkanek— limfę. Rozróżnia się n.l. włosowate i właściwe; pierwsze z nich budową przypominają krwionośne naczynia włosowate (ściana ich zbudowana jest z samego śródbłonka), drugie podobne są do żył i jak one i mają liczne zastawki. N.l. biegną ;najczęściej równolegle do żył, z tym że . na swej drodze wpadają przynajmniej do jednego z —> węzłów limfatycznych, w którym następuje filtrowanie limfy. N.l. uchodzą ostatecznie do dużych pni limfatycznych, a te łączą się j w grubsze przewody, wpadające do lewego i prawego kąta żylnego. Zob. też przewód piersiowy. NACZYNIA WIEŃCOWE, tętnice i żyły zaopatrujące mięsień sercowy. Tętnice wieńcowe prawa i lewa odchodzą bezpośrednio od aorty wstępującej. Prawa biegnie w bruździe wieńcowej dookoła prawej połowy serca; na tylnej ścianie odchodzi od niej gałąź między komorowa tylna. Lewa przebiega w bruździe między -komorowej przedniej i oddaje niewielką gałąź okalającą. Tętnice wieńcowe należą do tzw. tętnic końcowych, tzn. mających mało rozgałęzień i połączeń między sobą, tak że w przypadku zatkania zakrzepem lub zatorem jednej z ich gałązek następuje—zawał serca. NACZYNIA WŁOSOWATE, drobniutkie naczynia pośrednie między letniczkami i najmniejszymi żyłami, o średnicy 5-25 urn i ścianach składających się ze śródbłonka otoczonego błoną podstawową złożoną z włókien siateczkowych. Przez cienką ścianę n.w. tlen przedostaje się z krwi do tkanek, a do krwi przechodzi dwutlenek węgla (wymiana gazowa). Chorobom n.w. towarzyszą objawy krwotocznej, naczyniowej -> skazy w postaci plamicy, która jest wyrazem uszkodzenia n.w. i wzmożonej ich przepuszczalności. Uszkodzenie ścian n.w. mogą wywołać czynniki toksyczne, bakteryjne, alergiczne oraz zmiany zwyrodnieniowe i inwolucyjne. Dla naczyniowego typu krwawień charakterystyczne są punkcikowate wybroczyny krwawe lub wylewy plamkowe występujące przeważnie na kończynach dolnych. Czas krzepnięcia i krwawienia są prawidłowe, jak również poziom osoczowych czynników krzepnięcia i liczba—> krwinek płytkowych. Dodatnie są natomiast próby włośniczkowe: próba Rumpel-Leedego. Z wyjątkiem choroby —> Oslera, wrodzone skazy naczyniowe są niezmiernie rzadkie, nabyte natomiast występują dość często, zwłaszcza —>• Henocha-Schonleina plamica oraz objawowa —> plamica (naczyniowa) w przebiegu infekcji bakteryjnych i wirusowych, zatruć, awitaminoz, chorób przewlekłych. Plamica może wystąpić również u ludzi w wieku starczym i u osób wyniszczonych, a niekiedy u kobiet przed miesiączką. NACZYNIÓWKA, tylny odcinek —> błony naczyniowej (jagodówki) —> oka, leżący pomiędzy —» siatkówką i —> twardówką, wyścielający tylną część oka. Barwy brunatnej, n. jest złożona gł. z gęstej sieci naczyń krwionośnych, połączonych delikatną tkanką łączną, która zawiera liczne komórki barwnikowe i od wewnątrz i zewnątrz jest ograniczona 2 cienkimi błonkami. Naczynia n. są ułożone w 3 warstwach, z których położona najbardziej ku przodowi, pod siatkówką, składa się z drobnych naczyń włosowatych. Zasadniczą czynnością n. jest odżywianie fotoreceptorów siatkówki: —> czopków i —> pręcików oraz ciała szklistego. Równocześnie stanowi ona ciemną wyściółkę wnętrza gałki ocznej, wzmagając jej optyczne własności. Najczęstszymi chorobami n. są stany zapalne powstające na tle różnego rodzaju chorób ogólnoustrojowych i miejscowych schorzeń oka lub też przechodzące z sąsiednich tkanek. N. ulega też dość często zwyrodnieniom związanym z podeszłym wiekiem, w następstwie wysokiej krótkowzroczności lub na tle dziedzicznym. W przebiegu wszystkich tych stanów chorobowych czynność siatkówki odżywianej przez n. ulega znacznym zaburzeniom, szczególnie niebezpiecznym, gdy obejmują one rejon —>- plamki żółtej. Nowotwory n. mogą być dobrotliwe (np. naczyniaki) lub złośliwe (np. —> czerniak). NAD —> dwunukleotyd nikotynamidoadeninowy