Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Tworzą one w sumie dosyć istotne pole aktywności Prezesa Rady Ministrów. Przykładowo można tu wskazać: współdziałanie z Najwyższą Izbą Kontroli (możliwość występowania z wnio- skami o przeprowadzenie kontroli przez NIK), udział w ustalaniu struktury organizacyjnej Polskiej Akademii Nauk czy kompetencje w określonych spra- wach związanych z orzekaniem administracyjnym w trybie stosownych procedur (postępowania ogólnego normowanego przez k.p.a. czy postępowania w sprawach skarg i wniosków). Cały ten kompleks zadań i kompetencji, w jakie wyposażony jest Prezes Rady Ministrów, łącznie z jego funkcjami kierowania pracą Rady Ministrów, oznacza jego bardzo silną pozycję i wiodącą rolę zarówno z mechanizmie funkcjonowania rządu, jak i w całym systemie administracji państwowej. W odniesieniu do sfery administracji warto zauważyć, iż Prezes Rady Ministrów jest ośrodkiem, wokół którego kształtuje się praktycznie całość organizacji administracji na szczeblu centralnym, obejmującej siatkę organów i instytucji o różnej pozycji, zadaniach i znaczeniu (np. wokół Prezesa Rady Ministrów. skupiona jest znaczna część tzw. urzędów centralnych). Gdy cho- dzi zaś o administrację terenową, to - jak już wspominałem - Prezes Rady Ministrów usytuowany jest jako organ kierujący (i nadzorujący) administra- cją rządową, a także oddziałujący - poprzez prawem ustalone kompetencje nadzorcze - na administrację samorządową. B. Wiceprezes Rady Ministrów Prezesowi Rady Ministrów w wykonywaniu jego rozległych funkcji pomagać może wiceprezes Rady Ministrów. Wiceprezesów może być też kilku, w zależności od potrzeby, którą ocenia Prezes Rady Ministrów; on też wnioskuje o powołanie wiceprezesa bądź wiceprezesów Rady Ministrów. Powołanie wiceprezesa lub wiceprezesów Rady Ministrów nie jest jednak obligatoryjne. W razie niepowołania wiceprezesa Rady Ministrów obowiązki jego może pełnić jeden z ministrów. Stanowisko wiceprezesa Rady Ministrów wkomponowane jest w strukturę organizacyjną Rady Ministrów, ale nie stanowi samodzielnego organu administracji państwowej. Wiceprezes Rady Ministrów nie ma własnych kompetencji, lecz wykonuje - w zakresie mu przydzielonym - kompetencje Prezesa Rady Ministrów. Rola wiceprezesa (wiceprezesów) Rady Ministrów polega nie tyle na działaniu w charakterze zastępcy Premiera, co na pełnieniu funkcji jego stałego pomocnika. Oczywiście, w razie potrzeby wiceprezes Rady Ministrów występuje w zastępstwie Prezesa Rady Ministrów. W razie nieobecności lub w innym wypadku czasowej niemożności wyko- nywania obowiązków - Prezesa Rady Ministrów zastępuje właśnie wyznaczony przez niego wiceprezes Rady Ministrów. Wiceprezes (wiceprezesi) Rady Ministrów , w wypełnianiu funkcji za- stępstwa i pomocniczych - występuje w imieniu i z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów; przed Prezesem Rady Ministrów odpowiada też za realizację powierzonych mu zadań i kompetencji. Wiceprezes Rady Ministrów jest konstytucyjnym członkiem rządu i uczest- niczy w realizacji zadań i funkcji, do których powołana jest Rada Ministrów; w swych wystąpieniach obowiązany jest do reprezentowania stanowiska zgodnego z ustaleniami przyjętymi przez Radę Ministrów. C. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Ważnym ogniwem w strukturze organizacyjnej i mechanizmie funkcjonowania układu rządowego jest aparat pracy powołany do obsługi Rady Ministrów oraz Prezesa Rady Ministrów. Przez długi czas rolę takiego aparatu pracy spełniał Urząd Rady Ministrów, przy czym w zasadzie przez cały czas jego istnienia jego status prawny był złożony i niejednoznaczny. Można powiedzieć, iż usytuowanie URM wykraczało z reguły poza rolę aparatu pracy i posiadało wyraźnie dwa aspekty. Urząd: - wykonywał funkcje jednostki pomocniczej, działającej na rzecz Rady Ministrów, Prezesa Rady Ministrów, niektórych ministrów-członków Rady Ministrów i innych stanowisk, np. wicepremierów, - występował jako podmiot określonych samodzielnych funkcji, nie związanych z obsługą rządu, Premiera czy innych organów i stanowisk, jak np. funkcji kontrolnych wobec aparatu administracji rządowej w terenie, zadań w dziedzinie stosunków Państwo-Kościół, zadań w zakresie sterowania procesem integracji z Unią Europejską itd. W wyniku przeprowadzonej w 1996 r. reformy Urząd Rady Ministrów został zniesiony, a jego funkcje i zadania rozłożone zostały między różne podmioty, m.in. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Komitet Integracji Europejskiej. Podstawowa natomiast rola URM, a mianowicie rola aparatu pracy rządu i Premiera, przypadła powołanej przez ustawę o rządzie Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (por. także ustawę z 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej, Dz.U. nr 106, poz. 497 - art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 6 pkt 1 ). W świetle obowiązującej regulacji prawnej, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów posiada wyraźny charakter prawny aparatu pracy obsługującego Radę Ministrów i jej ogniwa oraz służącego pomocą w realizacji zadań i kompetencji Prezesa Rady Ministrów. (Kancelaria jest urzędem administracyj- nym w ścisłym sensie, nie posiadającym własnych kompetencji i zadań.) Kancelaria zapewnia obsługę merytoryczną, organizacyjno-techniczną i biurową: a) Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, b) wiceprezesów Rady Ministrów, c) stałych komitetów Rady Ministrów, d) Kolegium do Spraw Służb Specjalnych. Kancelaria może również obsługiwać pełnomocników rządu oraz wskazane przez Prezesa Rady Ministrów inne - niż stałe komitety - organy pomocnicze i opiniodawczo-doradcze Rady Ministrów i Prezesa Rady Ministrów, a także komisje wspólne