- Jestem pewna...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Ale jednak to zabawne, �e nikt nie zna Bunzlau, no nie? Przyznali�my jej ca�kowit� s�uszno��. - Dlaczego pani przez ca�y ten czas nie odwiedzi�a c�rki i zi�cia w Bunzlau? Matylda u�miechn�a si� przebiegle. - Ano, by�y tam takie powody. Ale teraz mam si� zaj�� dzie�mi. Ca�� czw�rk�. I Edwarda te� mam ze sob� zabra�. - Zdaje mi si�, �e okolice Bunzlau wyrabiaj� doskona�� w�dk� - rzek�em. - �liwowic�, czy co� takiego... Matylda gwa�townie zamacha�a r�kami. - O to w�a�nie chodzi�o. Bo widzi pan, m�j zi�� jest abstynentem. To s� tacy ca�kiem nietrunkowi ludzie. K�ster wyj�� butelk� z opr�nionej szafy. - No, w takim razie musimy jeszcze wypi� na po�egnanie. - Ja zawsze nie od tego - zapewni�a gorliwie pani Stoss. K�ster postawi� kieliszki na stole i nala� rumu. Matylda prze�kn�a trunek z tak� piorunuj�c� szybko�ci�, jakby go wlewa�a przez sito. A� jej si� trz�s�y wargi i obfity w�sik. - Mo�e jeszcze jednego? - spyta�em. - Nie odm�wi�, prosz� pana. Wypi�a jeszcze jeden du�y kieliszek nape�niony po brzegi, po czym po�egna�a si� z nami. - Powodzenia w Bunzlau! - powiedzia�em. - Dzi�kuj�! Ale jednak to zabawne, �e nikt tego miasta nie zna, co? Wy�eglowa�a z warsztatu. Zostali�my jeszcze chwil� w pustej budzie. - P�jdziemy ju� chyba - rzek� wreszcie K�ster. - Pewno. Nie mamy tu ju� nic do roboty - odpar�em. Zamkn�li�my drzwi na klucz i poszli�my po Karla. Sta� teraz w s�siednim gara�u, nie by� w��czony do ruchomo�ci sprzedanych z licytacji. Pojechali�my do banku i na poczt�, gdzie K�ster wp�aci� pieni�dze na rachunek kuratora masy upad�o�ci. - P�jd� si� teraz przespa� - powiedzia�, kiedy�my wyszli z urz�du. - Co robisz p�niej? - Zwolni�em si� na ca�y wiecz�r. - Dobrze, wst�pi� po ciebie ko�o �smej. Przek�sili�my co� w ma�ej podmiejskiej knajpce, potem zawr�cili�my w stron� �r�dmie�cia. Zaraz na pocz�tku nawali�a nam przednia kicha. Wymienili�my ko�o. Karla nie myli�my ju� od niepami�tnych czas�w, tote� ubrudzi�em si� solidnie przy tej robocie. - Musz� gdzie� umy� r�ce - rzek�em do Ottona. W pobli�u by�a wcale du�a kawiarnia. Weszli�my do lokalu i usiedli�my przy stoliku niedaleko wej�cia. Ku naszemu zdumieniu sala by�a niemal pe�na. Gra�a damska kapela i panowa� du�y ruch. Orkiestra mia�a na g�owach barwne papierowe kapelusiki, wielu go�ci ubranych by�o w karnawa�owe kostiumy, rzucano od sto�u do sto�u serpentyny, baloniki ulatywa�y w g�r�, kelnerzy zwijali si� jak w ukropie, nios�c wysoko na�adowane tace, ca�y lokal a� kipia� ruchem, �miechem i gwarem. - Co tu si� dzieje? - spyta� K�ster. Jasnow�osa dziewczyna, siedz�ca nie opodal, zasypa�a nas chmur� confetti. - Spadli z ksi�yca! - za�mia�a si�. - Czy nie wiecie, �e dzisiaj jest pocz�tek zapust�w? - Ach, tak - mrukn��em. - No, to p�jd� sobie umy� r�ce. �eby dosta� si� do toalet, trzeba by�o przej�� przez ca�y lokal. Na chwil� utkn��em w gromadce pijak�w, kt�rzy chcieli postawi� na stole jak�� kobiet� i zmusi� j� do �piewu. Kobieta broni�a si� z piskiem, przy zapasach run�� st�, a z nim ca�e towarzystwo. Czeka�em, a� przej�cie b�dzie wolne. Nagle poczu�em, jakby mnie przeszed� pr�d elektryczny. Sta�em oszo�omiony, zdr�twia�y, ca�y lokal zapad� si� gdzie�, gwar, muzyka, wszystko znik�o, gdzie� w g��bi przesuwa�y si� jakie� mgliste cienie - ale wyra�nie, ostro zarysowany, wyodr�bnia� si� jeden jedyny stolik, a za nim m�okos z b�aze�sk� czapk� przekrzywion� na g�owie, obejmuj�cy ramieniem zalan� dziewoj�; mia� szkliste, g�upie oczy, bardzo w�skie wargi, a pod stolikiem wyzywaj�ce, jasno��te, do po�ysku wyczyszczone sk�rzane sztylpy. Jaki� kelner potr�ci� mnie w przej�ciu. Poszed�em dalej jak zalany i znowu przystan��em. Zrobi�o mi si� gor�co, jednocze�nie za� dr�a�em na ca�ym ciele. D�onie mia�em wilgotne od potu. Teraz dopiero dostrzeg�em inne osoby przy tamtym stoliku. Us�ysza�em, �e �piewaj� ch�rem z wyzywaj�cym wyrazem twarzy jak�� piosenk� i uderzaj� do taktu w st� kuflami od piwa. Kto� znowu mnie potr�ci�