Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
KOMUNALIZACYJNY 'związany z komunalizacją': Wkrótce ma być wydana decyzja komunalizacyjna. fr. communal od łac. communis 'wspólny' KOMUNIZM l. 'ideologia głosząca zniesienie prywatnej własności i zbudowanie bezklasowego społeczeństwa, w którym podział dóbr będzie się odbywał w myśl zasady: "każdemu według jego potrzeb': Komunizm to ideologia stworzona w XIX wieku przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, wyrażająca odwieczną ludzką tęsknotę do świata, w którym zapanuje sprawiedliwość i nie będzie biednych i bogatych. 2. 'ustrój państwowy, będący formą realizacji niektórych idei Marksa i Engelsa - w myśl założeń teoretyków najdoskonalszy ustrój na Ziemi, w praktyce - forma dyktatury połączonej z gospodarką opartą na centralnym planowaniu oraz państwową własnością środków produkcji': Oficjalnie głoszono, że Polska Rzeczpospolita Ludowa znajduje się na etapie pośrednim między kapitalizmem a komunizmem - na etapie socjalizmu, dopiero po 1989 r. zaczęto ów ustrój określać jako komunizm. Obecnie słowo komunizm nabrało tak negatywnego znaczenia, że nawet nie wspomina się o niektórych osiągnięciach minionego okresu, np. o niewątpliwej emancypacji kobiet i awansie społecznym ludności wiejskiej. KOMUNISTA 'zwolennik komunizmu, zwykle też członek partii komunistycznej': Wielu polskich komunistów, członków przedwojennej Komunistycznej Partii Polski, zostało wymordowanych przez Stalina. Po 1989 r. utworzono wiele lekceważących lub pogardliwych określeń komunisty, np. komuszek, komuch. KOMUNIZOWAĆ l. 'wprowadzać gdzieś komunizm, poddawać coś wpływom komunizmu': W byłym obozie socjalistycznym były kraje mniej i bardziej skomunizo-wane. Polska, z prywatnym w znacznej części rolnictwem, należała niewątpliwie do tych pierwszych. 2. 'przejawiać sympatię, poparcie dla komunizmu': Obracał się przed wojną w kręgach komunizujących intelektualistów. KOMUNISTYCZNY l. 'związany z komunizmem -ideologią': Stalin uważał, że Polacy nie są godni miana komunistów, podobno też nie zgodził się na to, by ich partia miała nazwę komunistyczna i dlatego nazywała się: robotnicza: Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. 2. 'związany z komunizmem - ustrojem': Komunistyczne gwałcenie praw. Komunistyczna gospodarka. niem. Komunismus od łac. communis 'wspólny dla wszystkich' KOMUTACJA l. w technice 'zjawisko zamiany kierunku prądu w komutatorze lub zjawisko przełączenia prądu obciążenia z jednego zaworu na drugi w prostownikach elektrycznych' 2. w telekomunikacji 'zestawianie w węzłach, sieciach i systemach łączności połączeń między określonym wejściem do systemu i dostępnym w danej chwili wyjściem z niego': Komutacja w inteme-cie. Komutacja kanałów. 3. w językoznawstwie 'operacja polegająca na zamianie pewnego segmentu wyrażenia innym segmentem reprezentującym ten sam językowy poziom, przy której wartość gramatyczna wyrażenia nie ulega zmianie': Komutacja to jeden z testów używanych przez językoznawców strukturalistów, którzy, zastępując w tym samym wyrażeniu jedne segmenty (np. głoski) innymi, dążą do wykrycia ich właściwości językowych. KOMUTATOR 'obracająca się część maszyny elektrycznej, osadzona na jej wale, mająca postać pierścienia składającego się z izolowanych względem siebie wycinków miedzianych, które stykają się ze szczotkami elektrycznymi przy komutacji': Komutator odgrywa rolę prostownika lub przetwornika częstotliwości. KOMUTOWAĆ 'zmieniać kierunek prądu w obwodach prądu stałego' KOMUTATOROWY 'związany z komutatorem': Maszyna komutatorowa. KOMUTATYWNY w matematyce 'przemienny, taki, w którym można zamienić kolejność elementów bez zmiany wyniku operacji': Komutatywne działania algebraiczne to np. dodawanie i mnożenie. niem. Kommutation z łac. commutatio 'przemiana' KOMŻA 'biała szata wierzchnia, sięgająca do kolan lub krótsza, noszona przez duchownych katolickich i służbę kościelną podczas czynności liturgicznych': Ksiądz założył komżę. Kościelny w komży. czes. komże z łac. camisia 'koszula' KONCELEBRACJA albo KONCELEBRA 'w kościele chrześcijańskim uroczyste wspólne odprawianie mszy przez wielu księży pod przewodnictwem głównego celebransa': Księża przygotowywali się do koncelebra-cji. Wziął udział w koncelebrze. KONCELEBROWAĆ 'w kościele chrześcijańskim: uroczyście odprawiać mszę z innymi księżmi': Papież koncelebrował mszę na Jasnej Górze. | UWAGA: obecnie często błędnie używa się czasownika || koncelebrować w znaczeniu 'odprawiać mszę' lać. con- 'współ', celebrare 'celebrować' KONCENTRACJA l. 'skupianie, natężanie uwagi, intensywne myślenie o czymś': Koncentracja myśli. 2. ogól- 395 KONCEPCJA KONCESJA niej 'skupianie na czymś działalności, energii': Koncentracja wysiłków na budowaniu szpitala. 3. 'gromadzenie czegoś, ogniskowanie czegoś': Koncentracja sił i środków. | UWAGA: w znaczeniach 2. i 3. wyraz nadużywany, używali ny zamiast stów: skupianie, gromadzenie