- Nie wolno mu nara�a� si� bezpo�rednio na niebezpiecze�stwo...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Potrzebny nam jest tu, podczas decyduj�cych godzin. Bada�em go d�ugo i gruntownie, nie wyobra�am sobie przysz�o�ci Niemiec bez niego. Genera� Ludwig Beck podni�s� si� niespokojnie. Sprawia� wra�enie, �e szuka ochrony w�r�d swoich ksi��ek. Oparty o nie powiedzia�: - Podpisuj� si� pod ka�d� pa�sk� uwag� dotycz�c� Stauffenberga, panie Leber. Ale ten cz�owiek ma nie tylko niez�omn� wol�, ale tak�e twarde sumienie. Skoro ju� zdecydowa� si� na ten czyn, nikt go nie powstrzyma. - Ja z pewno�ci� nie. Jak r�wnie� �aden z nas. Z jednym wyj�tkiem: pana, panie generale. Genera� Beck by� niezwyk�ym cz�owiekiem. Kiedy Hindenburg mianowa� Hitlera kanclerzem Rzeszy, on r�wnie� nie widzia� "innego wyj�cia". Przez pi�� lat by� jednym z najwy�szych oficer�w wehrmachtu. Ale potem, w roku 1938, w obliczu niebezpiecze�stwa wybuchu wojny, opracowa� trzy memoria�y, w kt�rych przepowiedzia� nadchodz�c� katastrof�. Podczas wyk�ad�w dla oficer�w sztabu generalnego wzywa� otwarcie i niedwuznacznie do zamachu stanu przeciwko Hitlerowi. Nast�pnie poda� si� z niez�omn� konsekwencj� do dymisji, jako jedyny spo�r�d niezadowolonych genera��w. - Tylko pana Stauffenberg pos�ucha! - wykrzykn�� Leber. - Pan pierwszy nie ba� si� m�wi� otwarcie o polityce przemocy i wiaro�omstwa. Nieustannie atakowa� pan fanatyczn� brutalno�� tego systemu. Ka�dy z nas to wie, a dla Stauffenberga jest pan ju� teraz g�ow� pa�stwa niemieckiego. Nagnie si� do pa�skiej decyzji. - Ale kto� to musi zrobi� - powiedzia� Beck z wysi�kiem. - Nie ma mnie dla nikogo opr�cz przyjaci� z gestapo - oznajmi� kapitan Fritz-Wilhelm von Brackwede. - A gdyby pyta� o mnie genera� albo jaka� inna ma�o wa�na osoba, prosz� u�y� zwyk�ej wym�wki: jestem niezdolny do s�u�by z powodu przepicia. Kapitan o�wiadczy� to bezceremonialnie, wchodz�c do swojego biura na Bendlerstrasse, hrabinie Oldenburg-Quenti�, kt�ra sta�a przed nim, przechylona nieco do ty�u. Jej jasne oczy patrzy�y pob�a�liwie gdzie� w przestrze�. - Stawia mi pan bardzo trudne zadanie, panie kapitanie. - Jest to jedyny spos�b, aby m�c z pani� obcowa� bez zbytnich komplikacji. - Von Brackwede, z rzucaj�c� si� w oczy oboj�tno�ci�, ogl�da� papiery le��ce na jego biurku. �aden z nich nie by� specjalnie wa�ny. - Bo pani mnie przecie� kocha. Prawda? - Sk�d panu to przysz�o do g�owy? - Hrabina zesztywnia�a; jej usta ledwie si� porusza�y. - Nigdy nie da�am panu powodu, aby tak my�le�. - W porz�dku, wobec tego przyjmuj� do wiadomo�ci: pani mnie nie kocha. - Oczywi�cie �e nie. - Elisabeth hrabina Oldenburg-Quentin oddycha�a gwa�townie. Jej elegancka, prosta szara sukienka zdawa�a si� p�ka� na piersiach. - Jaki jest cel pa�skich aluzji? Kapitan nie odpowiedzia�. Znalaz� w swoich papierach kartk�, kt�ra go wyra�nie zainteresowa�a. By�o na niej napisane: K�nigshof prosi o telefon. "K�nigshof" to pseudonim szefa sztabu armii na froncie wschodnim, cz�owieka jak dynamit. - Prosz�, niech pani mnie po��czy z genera�em von Tresckowem. - Ju� zam�wi�am po��czenie, z chwil� kiedy pan tu wchodzi�. - Pani jest nadzwyczajna, moja droga. Czym byliby�my my, m�czy�ni, bez takich kobiet jak pani? - Kapitan przygl�da� si� hrabinie z u�miechem pe�nym uznania. - Mo�e ma pani czas i ochot� zje�� dzi� kolacj� u Horchera? - Z panem? - Elisabeth zdawa�a si� by� rozbawiona. - Je�li panu na tym zale�y, oboj�tnie, z jakiego powodu, aby odgrywa� rol� beztroskiego hulaki, nie musz� panu pomaga� w inscenizowaniu tego niesmacznego widowiska. To pan zrobi doskonale beze mnie. - Mam nadziej�! - Brackwede wyra�nie si� bawi�. - Ale ja nie tylko cierpi� na nadmiar osobliwej ambicji, miewam r�wnie� niekiedy napady wspania�omy�lno�ci. Tym razem bardzo mi kogo� �al. To poczciwy idealista, a zatem w obecnych czasach godna po�a�owania i n�dzna kreatura. Chodzi przy tym o mojego braciszka. - Czy mam zagra� rol� nia�ki? - W�a�nie tak, hrabino! Pani jak zwykle odgad�a moje najskrytsze my�li. Zrobi pani dobry uczynek. Niech pani pozwoli si� zaprosi� przez zdeklarowanego bohatera na wyborn� kolacj�. A mi�dzy poszczeg�lnymi daniami niech pani spr�buje powyrywa� ch�opcu mleczne z�by. Pilnie tego potrzebuje. Po codziennej naradzie fuhrer, kanclerz Rzeszy i naczelny w�dz wehrmachtu, przyj�� jednego ze swoich zausznik�w: Heinricha Himmlera. Pozornie reichsfuhrer SS nale�a� jeszcze do najwierniejszych stronnik�w Hitlera, w rzeczywisto�ci zaczyna� ju� potajemnie pr�bowa� uk�ad�w pokojowych. - Tylko prosz� kr�tko - powiedzia� Adolf Hitler. Czeka� z ut�sknieniem na swoj� regularn� popo�udniow� drzemk�. Co chwila splata� r�ce, aby ukry� dr�enie, kt�re go wci�� na nowo opanowywa�o. - Sprawa nie wygl�da dobrze, m�j fuhrerze - powiedzia� Himmler ostro�nie. - By� zwolennikiem poufa�o�ci cechuj�cej starych towarzyszy walki. - Gdziekolwiek spojrze�, wsz�dzie trudno�ci. W�r�d nich te w najwy�szej mierze niepotrzebne. Hitler kiwa� g�ow�, rytmicznie jak mechaniczna zabawka. Ostatnio s�ysza� te s�owa ka�dego dnia