Za nimi pod��a�o konno dw�jkami stu szlachetnych rycerzy w pe�nej zbroi, tylko z ods�oni�t� g�ow�...

Dzier�yli d�ugie kopie, na kt�rych trzepota�y wielobarwne proporczyki, naj rozmaiciej wyszywane. Przy boku ka�dego rycerza st�pa� giermek, odziany w jedwab i aksamit, nios�c ozdobiony smuk�ymi pi�rami he�m swego pana. Nottingham nie ogl�da� wspanialszego widoku, nad tych stu szlachetnych rycerzy, kt�rych zbroje rzuca�y w s�o�cu o�lepiaj�ce b�yski, gdy jechali tak na ogromnych bojowych rumakach ze szcz�kiem or�a i podzwanianiem ozdobnych �a�cuch�w. Za nimi ukazali si� baronowie i arystokracja �rodkowej Anglii, w szatach z jedwabiu z�otem przetykanych, mieni�y si� z�ote �a�cuchy i pasy wysadzane klejnotami. I znowu pojawi� si� wielki orszak zbrojnych, zamigota�y w��cznie i halabardy, a w�r�d nich dwaj konni jad�cy rami� w rami�. Jednym z nich by� Szeryf Nottinghamu w uroczystym stroju. Drugi, wy�szy od niego o g�ow�, mia� na sobie wytworn�, ale skromn� szat� i ci�ki �a�cuch na piersi. P�owe jego w�osy i broda mieni�y si� jak z�ote nitki, a w oczach ja�nia� b��kit wiosennego nieba. Jad�c k�ania� si� na prawo i na lewo, a przejazd jego wita�a pot�na wrzawa; by� to bowiem kr�l Ryszard. Raptem kto� rykn�� tak g�o�no, �e zag�uszy� zgie�k i wiwaty: "Niech ci� niebo i wszyscy �wi�ci b�ogos�awi�, nasz mi�o�ciwy kr�lu Ryszardzie! A tak�e Matka Boska �r�dlana niech ci� b�ogos�awi!" Kr�l Ryszard spojrza� w kierunku, z kt�rego zabrzmia� �w g�os, i zobaczy� grubego, pot�nego mnicha, kt�ry zapar� si� na rozkraczonych' nogach i odpycha� t�um plecami. - Na m� dusz�, Szeryfie - powiedzia� �miej�c si� kr�l - uda� ci si� kler w Nottinghamie, takich dryblas�w w habicie jeszcze nie widzia�em. Gdyby nawet niebo by�o g�uche, my�l�, �e , mimo wszystko b�ogos�awie�stwa sp�yn�yby na mnie, bo taki chwat jak huknie, to i kamienny pos�g �wi�tego Piotra nadstawi ucha. Przyda�aby mi si� ca�a dru�yna takich zuch�w. Szeryf nic na to nie odpowiedzia�, tylko zblad� �miertelnie i wspar� si� o kulbak�, �eby nie spa�� z konia; pozna� bowiem Braciszka Tucka, kt�ry wzni�s� �w okrzyk, a ponadto ujrza� w t�umie twarze Robin Hooda i Ma�ego Johna, i Szkar�atnego Willa, i Willa Stutely, i Allana z Doliny, i wielu z bandy. - Co si� sta�o? - zaniepokoi� si� kr�l. - Chory jeste�, Szeryfie, �e tak poblad�e�? - Nie, mi�o�ciwy panie - odpar� Szeryf. - To nic, schwyci� mnie tylko raptowny b�l, zaraz mi przejdzie. Powiedzia� tak, poniewa� wstyd mu by�o przyzna� si� przed kr�lem, �e Robin Hood kpi sobie z niego, Szeryfa, i tak ma�o si� boi, �e o�mieli� si� zapu�ci� pod same wrota Nottinghamu. Tak to wje�d�a� kr�l do miasta Nottinghamu w owo pogodne popo�udnie wczesnej jesieni; a Robin Hood i jego weso�a dru�yna radowa�a si� wi�cej ni� wszyscy, widz�c, �e kr�l ich przybywa z takim majestatem. Nadszed� ju� p�ny wiecz�r, wielka uczta w ratuszu min�a i ochoczo raczono si� winem. Tysi�c woskowych �wiec migota�o wzd�u� sto�u, za kt�rym siedzieli lordowie, magnaci, rycerze i baronowie. Na tronie pod z�otym baldachimem siedzia� kr�l Ryszard maj�c przy sobie Szeryfa Nottinghamu. Kr�l zwr�ci� si� do niego ze �miechem. - Sporo si� nas�ucha�em o wyczynach pewnych infamist�w7 z tych stron, niejakiego Robin Hooda i jego bandy, kt�rzy znale�li sobie kryj�wk� w sherwoodzkich borach. Nie m�g�by� mi co� o nich powiedzie�, m�j Szeryfie? Fama g�osi, �e nieraz mia�e�, z nimi do czynienia. Na te s�owa Szeryf Nottinghamu spochmurnia� i zas�pi� si�, a obecny na sali Biskup Herefordu zagryz� usta. - Niewiele mog� powiedzie� waszej kr�lewskiej mo�ci - rzek� Szeryf - o wyczynach tych �obuz�w, z wyj�tkiem tego, �e s� to najbezczelniejsi przest�pcy w ca�ym kraju. W�wczas odezwa� si� m�ody sir Henryk z Lea, wielki ulubieniec kr�la, pod kt�rego rozkazami walczy� w Palestynie. - Racz pos�ucha�, mi�o�ciwy panie - powiedzia�. - Kiedy by�em w Palestynie, nieraz otrzymywa�em wiadomo�ci od mojego ojca, kt�ry najcz�ciej donosi� mi w�a�nie o Robin Hoodzie. Je�li �yczysz sobie, kr�lu, to opowiem jedn� z przyg�d tego infamisa. Kr�l przysta� na to z uciech�, i rycerz opowiedzia� o tym, jak Robin Hood wspom�g� sir Ryszarda z Lea pieni�dzmi, kt�re po�yczy� od Biskupa Herefordu. Raz za razem kr�l i obecni przy stole zanosili si� �miechem, a biedny Biskup czerwieni� si� z irytacji jak burak, bo cierpia� bardzo nad tym wspomnieniem. Ucieszna opowie�� ubawi�a Kr�la, co widz�c inni zacz�li mno�y� historyjki o Robinie i jego weso�ych kamratach. - Na r�koje�� mojego miecza - powiedzia� m�ny kr�l Ryszard - o takim swawolnym awanturniku nigdy jeszcze nie s�ysza�em. Dalib�g, musz� wzi�� t� spraw� w swoje r�ce i zrobi� to, czego ty nie potrafi�e�, Szeryfie, mianowicie wyrugowa� go z lasu z ca�� band�. P�n� noc� kr�l siedzia� w swoim apartamencie, kt�ry przygotowano mu na czas go�ciny w Nottinghamie. Towarzyszy� mu m�ody sir Henryk z Lea i dwaj inni rycerze oraz trzej baronowie z hrabstwa Nottingham, ale kr�lowi wci�� dokucza�a my�l o Robin Hoodzie. - Doprawdy - powiedzia� - da�bym sto funt�w, �eby spotka� tego hultaja, Robin Hooda, i popatrze� troch�, co on tam wyprawia w Sherwoodzie. Na to odezwa� si� ze �miechem sir Hubert z Bingham