- Nie zale�y mi na tronie w Gnie�dzie, je�li dotrzymasz danej mi przysi�gi, �e zaopiekujesz si� moj� �on�, a m�j syn Siemomys� otrzyma z twoich r�k w�adz�...

Ty jeste� naprawd� olbrzymem, Piastunie, poniewa� stworzy�e� pa�stwo, kt�re nosi nazw� Kraj Polan. Czy s�dzisz, �e b�d� gorszy lub mniejszy od ciebie? Teraz mog� ci wyjawi�, �e kr�l Arpad, m�j te��, szykuje swe wojska, aby ruszy� na Frank�w i opanowa� ca�y �wiat. Ja mam dowodzi� jedn� z jego armii i dostan� w zamian cz�� �wiata. �le uczyni� Zwentibold, �e pokaza� Madziarom drogi prowadz�ce w g��b ich pa�stwa i sposoby walki Teuton�w. Nag�a rado�� objawi�a si� na twarzy Piastuna. - Czy zniszczycie Wielk� Moraw�? - zapyta�, bo o takiej chwili marzy� przez ca�e swoje dotychczasowe �ycie. - Tak, panie i ojcze. Trzech rzeczy za��da� kr�l Arpad od syn�w Svatopluka: gar�ci ziemi, �yku wody i k�py trawy. Gar�� ziemi, to ca�a Rzesza Morawska, �yk wody, to wszystkie jej rzeki i jeziora, a k�pa trawy, to wszystkie ��ki. Jak burza, kt�ra przesz�a nad nami przetoczymy si� przez Wielk� Moraw�, uderzymy na Frank�w i podbijemy ich �wiat. Us�yszysz o mnie, �e wraz z Arpadem w�adam Frankami i wtedy wszyscy ujrz� we mnie olbrzyma. Piastun milcza� d�u�sz� chwil�, a potem odezwa� si� cicho: - Nie wiem jak potoczy si� jutrzejsza bitwa. Nie wyci�gn� miecza przeciw Pa�uce i Siemowitowi, cho� powinni umrze�. Nie chc� zosta� synob�jc�. Ju� jednego syna, to jest ciebie skaza�em na �mier�, a potem my�l o tym wiele razy nie dawa�a mi zasn��. Na szcz�cie ty �yjesz i okaza�e� si� olbrzymem. Ale gdy ciebie odzyska�em, z�o�y�em przysi�g�, �e nigdy nie uczyni� podobnie i z mej r�ki nie zginie �aden m�j syn. - Zostaw to mnie, panie i ojcze. - Chcesz sta� si� bratob�jc�? Kir wzruszy� ramionami: - Uczono mnie u Rhomaj�w, �e s� r�ne sposoby zabijania ludzi. Nie zawsze trzeba wyci�ga� miecz z pochwy. Zabi� mo�na tak�e s�owem. I ja wypowiem to s�owo. Albowiem nie zaznasz spokoju ani ty, ani m�j syn, ani nikt, kto b�dzie twoim nast�pc�, je�li nie umrze ten, co ju� raz o�mieli� si� zasi��� na twoim tronie. - Wiem o tym - skin�� g�ow� Piastun. - Ja te� o ma�o nie zabi�em ci� nie tylko prawdziw� �mierci�, ale tak�e s�owem, poniewa� da�em ci nazwanie kar�a. Pope�ni�em wielki b��d g�osz�c, �e kobieta musi umrze�, gdy rodzi olbrzyma. - Czy tego dowiedzia�e� si� od owej olbrzymki Zely, o kt�rej mi kiedy� opowiada�e�? - Nie. To ja sam wpad�em na t� my�l, albowiem moja matka rodz�c mnie umar�a, a ja czu�em si� olbrzymem. Tylko, �e w�wczas �y�em w�r�d kar�owatych Zemlin�w. Potem jednak, gdy spotka�em zwyk�ych ludzi, nie okaza�em si� od nich ani wi�kszy, ani silniejszy. - A jednak by�e� i jeste� olbrzymem - stwierdzi� Kir. - To sprawa swoistego nazwania cz�owieka. - Nie by�e� i nie jeste� zwyk�ym cz�owiekiem, skoro stworzy�e� Kraj Polan. I ja te� nie b�d� nim, je�li wraz z Arpadem podbij� �wiat Frank�w. Wierz�, �e tak si� stanie. Przywr�ci�e� mi si��, bo przywr�ci�e� mi moje prawdziwe nazwanie. Zawsze tego oczekiwa�em. Mog�em ci�, Piastunie, zabi� po tysi�c razy, ale chyba ci� bardziej kocha�em ni� nienawidzi�em. - Rozumiem to. Ja tak�e chyba wi�cej kocha�em Zyfik� ni� j� nienawidzi�em. Dlatego tak mocno op�ta�a mnie potem mi�o�� do Zoe. Tak rozmawiali a� do �witu. Rankiem za� nad Pustyni� B��dzenia wzesz�a czerwona kula s�o�ca. Dopiero tutaj - na tle rozleg�ej przestrzeni piask�w - ludzie z obydwu wojsk widzieli jak jest ogromne i jak ostro potrafi �wieci�. A �e po wczorajszej ulewie piaski nie okaza�y si� tak sypkie a powietrze by�o niezwykle rze�kie, zdo�a� Pa�uka i Siemowit poderwa� swych �o�nierzy do marszu przez pustyni�, na spotkanie Piastuna i Kira. Oczekiwali, �e to samo uczyni� Kir i Piastun, a wi�c do bitwy dojdzie gdzie� w po�owie pustyni, w miejscu, gdzie podobno znajdowa�o si� suche drzewo, jedyne, jakie tu kiedy� ros�o. I jak tego oczekiwa� Siemowit - rankiem Piastun da� rozkaz do marszu na p�noc przez pustyni�. Wyruszaj�c do bitwy z synami powiedzia� do Kira: - Pomy�l o olbrzymce Zely, kt�ra mnie wychowa�a. Nigdy nie widzia�a pustyni, a jednak mi radzi�a: je�li b�dziesz chcia� stoczy� ostateczn� walk� na �mier� i �ycie, wybierz pustyni� na miejsce bitwy. Na pustyni �atwo o czary, o zwidy i omamy. Przekonasz si� o tym, gdy s�o�ce wzejdzie nieco wy�ej i piaski zaczn� parowa� po ulewie. W ch�odnym powietrzu poranka rado�nie parska�y konie wojsk Pa�uki i Siemowita, a to parskanie by�o dobr� wr�b�. Ulecia� wi�c strach z duszy Siemowita i Pa�uki, odwagi nabra�y ich wojska. Z dw�ch stron pustyni sz�y tedy ku sobie dwie armie - jedna, ma�a, dowodzona przez Piastuna i Kira, i druga - ogromna, czterokrotnie silniejsza, dowodzona przez Siemowita i Pa�uk�. Tysi�ce kopyt ko�skich zanurza�o si� w piachu, wydaj�c g�o�ny chrz�st, jak gdyby konie sz�y po �niegu. A� wreszcie ujrzeli suche drzewo, na kt�rym siedzia�y czarne ptaki, �ywi�ce si� zwierzyn�, jaka zab��dzi�a na pustyni� i tutaj pad�a z braku wody. Widz�c to drzewo Siemowit podni�s� r�k�, daj�c wojsku znak, �e teraz si� zatrzymaj�, aby poczeka� na armi� Piastuna. Nie czekali d�ugo. Raptem zza niezmierzonego horyzontu piask�w ukaza�o si� wojsko. Nie jedna, ale dwie armie. Jedna sz�a po ziemi, a druga zdawa�a si� maszerowa� po niebie. Ci za�, co szli po niebie mieli wzrost olbrzym�w, si�gaj�cych s�o�ca. Na czele ich jecha� na koniu cz�owiek w bia�ym p�aszczu i bez he�mu, z bia�ymi w�osami. Rozpoznali w nim Piastuna i z piersi wojsk Pa�uki i Siemowita buchn�� krzyk przera�enia. Oto Piastun nagle ur�s� ponad dowodzonych przez siebie olbrzym�w, a potem na oczach patrz�cych wojownik�w - podzieli� si� na trzy pot�ne postacie. Jecha� Piastun po piasku pustyni i jecha� po niebie, jecha� sam na czele swej armii, i jecha�o ich trzech, a nawet chwilami a� czterech. - To armia olbrzym�w! - krzykn�� kto� z otoczenia Pa�uki. - Co to znaczy? Z kim mamy walczy� - przerazi� si� Pa�uka. - To czary naszego ojca - odpar� Siemowit. On chce porazi� nas czarami. Kto� obeznany z Pustyni� B��dzenia pr�bowa� wyja�ni� Pa�uce, �e na piaskach powstaj� zwidy i mira�e, tworzy je upa� drgaj�cy nad rozgrzanymi wydmami. Ale Pa�uka nie chcia� temu wierzy�. Skin�� mieczem na swoje wojska i rzuci� si� do ucieczki. To samo zapragn�li uczyni� �o�nierze Siemowita, ale on sam i jego w�adycy zacz�li p�azowa� mieczami uciekaj�cych. Obraz wielkiego Piastuna i jego pot�nego wojska wci�� r�s� w oczach. I nic nie mog�o pow�ci�gn�� trwogi �o�nierzy Siemowita. Jego konni uciekali przez piaszczyste wydmy, bato��c do krwi swoje konie, piesi porzucili tarcze i oszczepy. Na polu bitwy pozosta� tylko samotny Siemowit. Zapragn�� przekona� si�, czy widzi omamy i zwidy, czy te� Piastun naprawd� znowu sta� si� olbrzymem