Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Stosunkowo wysoki poziom OJM sprzyja podmiotowemu traktowaniu innych lu- dzi, personalnemu ich spostrzeganiu i osłabieniu tendencji kategoryzacyjnych. Stosunkowo niski poziom OJM sprzyja kategoryzacjom społecznym, ze względu na 1. oparcie własnej tożsamości na społeczności (co ułatwia identyfikowanie się z grupą i realizację jej standardów); a także ze względu na 132 III. Tożsamość podmiotu w procesach kategoryzacji społecznej — badania własne 2. realizowanie potrzeb tożsamości osobistej (kategoryzacja ułatwia ziden- tyfikowanie Innego jako przedstawiciela grupy obcej, który może pełnić rolę układu odniesienia w procesie porównań). Tak więc można spodziewać się odwrotnej zależności między poziomem od- rębności Ja - My a tendencjami do kategoryzacji, tzn. im wyższy poziom OJM, tym słabsze tendencje kategoryzacyjne Formy My a kategoryzacje. Wydaje się, że skoro My-Kategorialne po- wstało w wyniku kategoryzacji My - Oni, to w spostrzeganiu reszty świata, świa- ta pbza-My, dominować będą informacje gromadzone według kategorii, a nie według osób. Tak więc należy spodziewać się, że większe skłonności do kategoryzacji społecznych wykażą osoby z My-Kategorialnym, zaś niższe osoby z My-Atry- bucyjnym. Zgodnie z tezami zawartymi w teorii tożsamości społecznej Tajfela i teorii kategoryzacji Ja Turnera związki między tożsamością społeczną a kategoryzacja- mi są upośrednione przez zmienne kontekstualne, po pierwsze, aktywizujące toż- samość społeczną, a po drugie, zwiększające prawdopodobieństwo użycia okre- ślonych kategorii. Aktywizacja tożsamości społecznej a kategoryzacja. Pewne czynniki mogą zwiększyć wyrazistość przynależności do określonej kategorii (grupy) i spowo- dować zdominowanie tożsamości osobistej przez tożsamość społeczną. W wa- runkach wyrazistości członkostwa kategorialnego wydatnie zwiększa się konfor- mizm wobec norm grupowych, a zachowanie staje się ukierunkowane celami i potrzebami grupy w większym stopniu niż celami własnymi. Jeśli cele grupy zdefiniujemy jako podtrzymywanie pozytywności grupy oraz utrzymanie kohe- rencji wewnątrzgrupowej i wyrazistości granic My-nie-My, to kategoryzacja społeczna może być adekwatnym instrumentem wspomagającym osiąganiu ce- lów grupowych. Dzieje się tak za sprawą zjawiska akcentuacji i stronniczości wobec grupy własnej. Można więc oczekiwać nasilenia się tendencji do kategoryzacji w warunkach aktywizacji tożsamości społecznej. Cechy kategorii a kategoryzacja. Gotowość do zastosowania danej katego- rii przez podmiot, inaczej: jej relatywna dostępność, wynika z oceny jej użytecz- ności, na którą składa się przekonanie, że kategoria jest relewantna wobec celów podmiotu i możliwa do potwierdzenia w danych okolicznościach. Jeśli cele pod- miotu utożsamiane są z celami grupy (jak w warunkach zaktywizowania tożsa- mości społecznej), to można przypuszczać, że dla faworyzacji grupy własnej może mieć znaczenie to, jaka jest pozycja kategorii, wobec której są dokonywane porównania (na określonych wymiarach służących do porównań). Dostępność kategorii zależy także od jej percepcyjnej wyrazistości, np. wywołanej nume- ryczną dystynktywnością, jak mniejszości etniczne, czy percepcyjnie dostępnymi 2. Metoda 133 cechami fizycznymi członków grupy. Z kolei warunek dopasowania kategorii do bodźców wymaga, by kategoryzowanie mogło reprezentować podobieństwa i ró- żnice między bodźcami zgodnie z zasadą metakontrastu. Na przykład, taką rolę mogłaby pełnić kategoryzacja według kryterium narodowego (Polacy - Niemcy, Polacy - Francuzi) lub religijnego (chrześcijanie - żydzi, katolicy - świadkowie Jehowy), ponieważ w podziałach tego typu przede wszystkim przywoływane są różnice między narodowościami czy grupami religijnymi, jak również widocz- nym się staje to, co spaja grupy wewnątrz, a nieobecne są zróżnicowania wewnę- trzne. Przyjmując, że grupy narodowe i religijne są kategoriami relewantnymi dla podmiotu, kategorie te powinny być zróżnicowane ze względu na ich stopień wy- razistości percepcyjnej, ponieważ silniejszych tendencji kategoryzacyjnych nale- ży oczekiwać w odniesieniu do obiektów bardziej wyrazistych niż w stosunku do obiektów mało wyrazistych. Podjęty został program badawczy mający na celu eksplorację zależności mię- dzy tożsamością społeczną a tendencjami do kategoryzacji społecznej, tj. ustale- nie związków między następującymi zmiennymi: 1. zmienne niezależne: odrębność schematowa OJM, odrębność schema- towa OML i formy My; 2. zmienne modyfikujące: aktywizacja tożsamości społecznej i cechy kate- goryzowanych obiektów; 3. zmienna zależna: tendencje do kategoryzacji społecznych. Oczekiwania, jakie zaprezentowano powyżej, mają charakter mało specyficz- ny. Bardziej precyzyjnie wyartykułowane hipotezy zostaną przedstawione w dal- szych częściach pracy wraz z materiałem empirycznym pozwalającym na ich we- ryfikację. 2. METODA 2.1. Odrębność schematów Ja-My-Oni Teoretyczną podstawą konceptualizacji odrębności schematowej jest teoria schematów (Fiske i Taylor, 1991), a w szczególności ustalenia Markus (1977) odnośnie do schematów Ja