- Snow-blindness! (#180...

) - po angielsku zawo�a� Pandit Davasarman. - Masz racj�, Pandicie, to jest tak zwana "bia�a �lepota" - potwierdzi� zafrasowany Smuga. - Zapewne wczoraj dozna�e� pora�enia oczu, gdy zgubi�e� okulary goni�c rzekomego �nie�nego Cz�owieka - powiedzia� Wilmowski. - Nie mo�emy jecha� dalej. Albo tutaj roz�o�ymy ob�z, lub mo�e lepiej wr��my do klasztoru. - Czy to d�ugo b�dzie mi tak dokucza�o? - zapyta� Tomek. - Nie martw si�, sahibie, choroba nie potrwa d�u�ej ni� kilka godzin. W najgorszym przypadku za dzie� lub dwa b�dziesz zdr�w - pocieszy� go Davasa� rman. - Pandit ma racj�, trzeba tylko natychmiast przerwa� szkodliwe dla oczu dzia�anie promieni s�onecznych, a wszystko b�dzie dobrze - doda� Smuga. - Wi�c co robimy, czy pozostaniemy tutaj, czy te� wracamy do klasztoru? - Zosta�my tutaj - poprosi� Tomek. - �le si� czuj� w zaduchu klasztornym. - Jakby� mi to z ust wyj��, brachu. Te kr�cim�ynki dzia�aj� cz�owiekowi na nerwy. Grunt to �wie�e powietrze - popar� go bosman. - Zaraz postawimy namioty i b�dziesz sobie le�a� jak kr�l! Wkr�tce Tomek spoczywa� na wygodnym pos�aniu w namiocie z oczyma os�oni� tymi chustk�. Nadszed� wiecz�r. Przemywanie oczu ul�y�o cierpieniom Tomka, a jego towarzyszom przywr�ci�o lepszy nastr�j; nied�ugo po kolacji udali si� na spoczynek. Tomek drzema�, to zn�w budzi� si�. Pod�wiadomy niepok�j nie pozwala� mu zasn��. Stara� si� uspokoi� my�leniem o Sally. Co porabia teraz? Czy bardzo niecierpliwi si� tak d�ugim brakiem wiadomo�ci od niego? Chcia�by ju� jak najpr�dzej wr�ci� do Londynu i ujrze� j�, a tymczasem przez nieostro�ne zgubienie okular�w sam spowodowa� przymusowy post�j. Oby zapalenie oczu jak najpr�dzej min�o! Pandit Davasarman m�wi�, �e podczas takiej choroby cz�owiek ulega nawet czasowej �lepocie. Gdyby wyszed� z na� miotu i zdj�� opask�, m�g�by sprawdzi�, czy dobrze widzi. W nocy przecie� nie ma s�o�ca... Przez d�u�sz� chwil� ws�uchiwa� si� w g��bokie oddechy �pi�cych towarzy� szy. Potem ostro�nie siad� na brzegu pos�ania. Spod ja�ka wyci�gn�� spod� nie, ubra� si�, na�o�y� ko�uch i buty. Po omacku dobrn�� do wyj�cia z na� miotu. �wie�y, mro�ny powiew wiatru owia� jego rozgor�czkowan� twarz. Szyb� ko zdj�� opask� z oczu. Post�pi� kilkana�cie krok�w. Jak poprzez grub� mg�� majaczy�a olbrzymia tarcza ksi�yca. Obraz by� zamazany, niepe�ny. Tomek ci�ko westchn��. Zacz�� rozgl�da� si� woko�o, lecz cho� wyt�a� wzrok, nie widzia� dobrze. Postanowi� wr�ci� do namiotu, nie m�g� do� jednak trafi�. Porusza� si� ostro�nie to w prz�d, to w ty�, maca� w powietrzu r�koma. Po chwili stwierdzi�, �e zupe�nie nie orientuje si� w kierunku. Przystan�� bezradnie. Przypomnia� sobie, �e do kotliny wi�d� w�ski up�azik, obramowany tylko z jednej strony przez strom� g�rsk� �cian�. B��dz�c po omacku, �atwo m�g� stoczy� si� w przepa��. "B�d� chyba musia� zawo�a� o pomoc": - pomy�la�. Nagle jakie� silne d�onie chwyci�y go za ramiona. Jednocze�nie szorstka, zimna d�o� zatka�a mu usta. Nieoczekiwany napad na kr�tk� chwil� porazi� Tomka, lecz niebawem ch�opiec zapanowa� nad sob�. Nadludzkim wprost wysi�� kiem wyszarpn�� z kleszczowego u�cisku jedn� r�k�. Odtr�ci� d�o� knebluj�c� usta. Teraz spr�bowa� oswobodzi� si� i wtedy w�a�nie dotkn�� w�ochatego cielska. "Ratunku... Yeti!" - straszliwie krzykn�� Tomek. Echo jeszcze nios�o po g�rach jego rozpaczliwe wo�anie o pomoc, a tymcza� sem on sam zosta� ju� ca�kowicie obezw�adniony. Kto� wzi�� go na r�ce i ni�s� w nieznane. S�ysza� z dala przera�one okrzyki przyjaci�. Potem huk� n�� strza�. Odpowiedzia� mu g�uchy �omot i szum tocz�cej si� masy �nie�nej. - Durniu, c�e� zrobi� najlepszego?! - krzykn�� Smuga, wyrywaj�c bosmano� wi karabin. - Rany boskie, ju� po nich - zawo�a� marynarz, chwytaj�c si� rozpaczliwie za g�ow�. Grupa m�czyzn w niemym przera�eniu spogl�da�a na sun�c� z g�ry py�ow� lawin� �niegu, kt�ra szybko wype�nia�a zakl�s�o�ci terenu. Nawet je�li stwory unosz�ce chorego Tomka nie zosta�y str�cone w otch�a� g�rsk� p�dem lawiny, to i tak po�cig za nimi zosta� udaremniony. Bosman bezwiednie wyciera� d�oni� pot sp�ywaj�cy z czo�a. To on w�a�nie pierwszy wybieg� z namiotu zaalarmowany przera�liwym wo�aniem Tomka o po� moc. To on wystrzeli� z karabinu, widz�c, �e jakie� stwory, unosz�ce jego druha, znikaj� na �cie�ce up�azu. Huk nieszcz�snego strza�u spowodowa� obe� rwanie si� lawiny. Podr�nicy w milczeniu i zupe�nym bezruchu spogl�dali w mrok nocy. #172. Wy�yna Tybeta�ska dzieli si� na #5 g��wnych krain: Ladakh na zacho� dzie (przynale�ny politycznie do Kaszmiru), Czan Tang (Tschan-tang) na p� nocy, Bod Jul, czyli Tybet W�a�ciwy na po�udniu (obecnie autonomiczna pro� wincja chi�ska, zwana w j�z. chi�skim Sicang), Chinghai, czyli obszar Ku� ku-nor na p�noco-zachodzie (przynale�ny do Chin) i Kam (Kham) na po�udnio� wym wschodzie (cz�ciowo nale��cy do Chin). #173. Prowincja chi�ska - Sinkiang. #174. Wi�ksze jeziora przewa�nie o s�onej wodzie to: Panggong-co, Lan� dak-co, Kjaring-co, Jamdok-co, Selling-co, Dangrajum-co, Lighten, Manasaro� war, Aczyg-ku�, Ajagkum-ku�, Tengri-nor, Kuku-nor, i rozleg�e b�ota Cajdam (Tsaidam). #175. Wkl�s�o�ci terenu we wn�trzu Tybetu pokryte s� rumoszem skalnym, gdy� z powodu ubogiej ro�linno�ci zwietrzelina tworzy si� bardzo intensyw� nie. W znacznej cz�ci kraju napotyka si� jedynie sk�p� wysokog�rsk� ro�� linno�� stepow�. Tylko w os�oni�tych, ni�ej po�o�onych regionach pojawiaj� si� zgrupowania topoli i wierzb oraz wi�ksze gaje drzew owocowych. Bujnie� jsze lasy wyst�puj� dopiero w dolinach prze�omowych na kraw�dziach wy�yny. Zbo�a, jak: j�czmie�, owies i pszenica, uprawiane s� tylko na po�udniu - w dolinie rzeki Cang-po i jej dop�yw�w, lecz pola uprawne i tam wymagaj� sztucznego nawadniania. #176