Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Przy zażyciu doustnym może dołączyć się jeszcze zatrucie. Przy oparzeniach kwasami tworzą się na skórze i szczególnie wyraźnie na błonach śluzowych mocno przylegające strupy o charakterystycznej barwie (kwas solny — białe, kwas azotowy — żółte, kwas siarkowy — czarne). Oparzenia ługami powodują powstawanie szklistego obrzmienia. Wszystkie oparzenia chemiczne są bardzo bolesne. Uszkodzenie skóry stanowi prócz tego zagrożenie zakażenia rany. Rozpoznanie Silny ból Obawa przedziurawienia przełyku Postępowanie Nie prowokować wymiotów 19.1. Oparzenie przełyku i przewodu pokarmowego Oparzenie powoduje natychmiastowy silny, palący ból w ustach, w gardle i w przełyku. Na wargach i błonach śluzowych tworzą się strupy lub szklisto-maziste zmiany. Błony śluzowe są często zaczerwienione, czasami krwawią. Często pojawiają się natychmiastowe trudności w przełykaniu i ślinotok. Istnieje niebezpieczeństwo, iż uszkodzona przez oparzenie ściana przełyku lub żołądka może ulec przedziurawieniu. W takich przypadkach bywają śmiertelne krwotoki lub ciężkie uszkodzenia ważnych dla życia narządów. Silny ból może być przyczyną wstrząsu. W żadnym wypadku nie wolno prowokować wymiotów. W czasie zwracania treść żołądkowa, przechodząc powtórnie (w odwrotnym kierunku) przez przełyk i jamę ustną, powoduje nowe oparzenie. Ściana żołądka jest stosunkowo lepiej chroniona dzięki pokrywającej ją warstwie śluzu utrudniającego działanie kwasu. W końcu jest ona i tak fizjologicznie stale poddawana działaniu kwasu solnego biorącego udział Oparzenie oka 195 w trawieniu. Kwas jest poza tym neutralizowany przez ciała białkowe organizmu. Znacznie słabsza jest ochrona przed ługami i dlatego wywołane przez nie oparzenia są na ogół bardziej niebezpieczne od oparzeń kwasami. Pacjent powinien łykami popijać płyny obojętne (woda, herbata itp.) unikając napojów z zawartością CO2 i alkoholu. W ten sposób żrąca substancja ulega rozcieńczeniu. Możliwie szybko oparzony winien zostać przewieziony do szpitala (pogotowie ratunkowe). W dalszym postępowaniu będzie ważne dla lekarza ustalenie rodzaju żrącej substancji. Należy zabezpieczyć jej resztki, naczynia, opakowanie i ewentualnie wymiociny. Wszystko to przekazuje się personelowi pogotowia ratunkowego. W zasadzie mogłoby się wydawać słuszne, aby pobrany kwas neutralizować słabym roztworem zasadowym lub białkiem (mleko, surowe jaja), ługi zaś rozcieńczonym kwasem (ocet, woda z cytryną). Często jednak nie można ustalić z wszelką pewnością charakteru wypitej substancji. Trudno jest również ocenić, jaką ilość płynu neutralizującego należałoby podać choremu i dlatego też ratujący ogranicza się do rozcieńczania żrącej substancji płynem obojętnym. 19.2. Oparzenie oka Oparzenie oka zdarza się często u osób mających przy wykonywaniu czynności zawodowych do czynienia ze żrącym materiałem, np. z niegaszonym wapnem. Nierzadko oprócz oka bywają oparzone również sąsiadujące okolice skóry. Reagując na występujący natychmiast ostry ból, osoba oparzona mocno zaciska dotknięte oko. Oko jest zaczerwienione, powieki mogą być obrzęknięte. Rogówka bywa zmącona. Istnieje zagrożenie utraty wzroku na skutek uszkodzenia przedniej części oka. Pierwszym celem udzielanej pomocy jest możliwie natychmiastowe i dokładne usunięcie żrącego ciała. Dąży się do tego stosując bezzwłocznie długotrwałe płukanie oparzonego oka wodą (najlepiej, gdy to wykonują dwie osoby). Pacjent leży na wznak, głowę przekręca się w stronę oparzonego oka ku dołowi. Ratujący rozwiera chore oko i trzyma je otwarte. Nie jest to sprawa łatwa, gdyż pacjent Rozcieńczać płynami Zabezpieczyć resztki trucizny Rozpoznanie Ostry ból Zagrożenie Postępowanie Długotrwale przepłukiwanie oka 196 Oparzenia chemiczne powodowany bólem zaciska kurczowo powieki. Druga osoba kieruje niezbyt mocny strumień z wysokości około 10 cm możliwie letniej wody, ku wewnętrznemu, tzn. leżącemu bliżej nosa, kątowi oka (ryc. 67). Płyn przepłukujący wylewa się przez zewnętrzny kąt oka. W czasie zabiegu pacjent powinien poruszać gałką oczną we wszystkich kierunkach. Zdrowe oko należy w tym czasie szczelnie zakryć. Płukanie oparzonego oka prowadzi się tak długo, póki pacjent nie znajdzie się pod opieką okulisty, co najmniej jednak przez 20-30 minut. Usunąć większe cząstki. Wezwać pogotowie Ryc. 67. Oparzone oko przepłukuje się możliwie wcześnie wodą przez 20-30 mlnuL W przypadku zauważenia większych cząstek (np. okruchy wapna) w oku lub jego okolicy, usuwa się je ostrożnie za pomocą rożka tkaniny (chusteczka do nosa). Po dostatecznie długim płukaniu nakłada się na oba oczy jałowy opatrunek