- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- r związku z tym wewnątrz komory prawej między obu prawymi bardziej odległymi od iebie ujściami można zauważyć do światła komory prawej wpuklający się wał mięśniowy, rw,...
- Największą zniewagę dla poległych francuskich szlachciców - naturalnie jeśli założymy, że trupa można jeszcze czymkolwiek znieważyć - stanowił fakt, iż angielscy łucznicy...
- Krzysztof wezwany został na tę konfrontację zaraz po zjawieniu się w redakcji, serce mu biło, ręce drżały, szczęściem stary ględził tak długo, że można się było uspokoić...
- Jest ona wysoka i zewsząd zaokrąglona, a ma być tak wysoka, że szczytówjej nie można zobaczyć, nigdy bowiem nie są wolne od chmur - ani latem, ani zimą...
- Czy ramię tureckiego wzgórza odbiega wyglądem od zbiegającej stokiem węgierskiej łąki? Na pierwszy rzut oka nie, ale istniejących różnic tych nie można nie zauważyć, tak jak i...
- Wiele jest retoryki w formułach o śmierci z miłości; często można podej- rzewać, iż poeta bardziej niż w swej damie zakochany jest w swym uczuciu...
- ; Można powiedzieć, że jesF~ó"ńó~^przekażem autora kierowanym do oclbiorców i zorganizowanym zgodnie ze^woim społecznym przezna-czeniemrWprawdzie pisarz jako jednostka...
- esność, można zakwestionować w świecie, w którym znaczenie niezaitii~ott~kutków ubocznych rozwoju i stosowania tec;hniki wielorako przerasta zamierzone skutki...
- Wciąż nie zmieniając pozycji, z podbródkiem na pięści zaczęła się rozglądać po tej części domu, którą można było objąć wzrokiem z podestu...
- Problem ten można rozwiązać w trojaki sposób, w zależności od tego, jak zorganizowany jest aparat "centrum rządu" i jakie są jego podstawowe zadania...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
w parlamencie i w gazetach" - powiedział Woroszyłow. Niektóre donosy stanowiły stalinowski odpowiednik interpelacji poselskich i dziennikarskich dochodzeń. - Wydaje się warn to pewnie nieprzyjemne, że pisze się takie listy, ale ja się cieszę - powiedział Stalin. - Byłoby źle, gdyby nikt się nie skarżył. Nie bójcie się kłótni... To lepsze niż przyjaźń na koszt rządu. Zazwyczaj jednak te zatrute listy były rezultatem histerii polowania na czarownice, złej woli i amoralnych ambicji. Stalin rozkoszował się podejmowaniem decyzji, jak potraktować donosy. Jeśli nie lubił danej osoby, listy trafiały do NKWD z adnotacją: Sprawdzić!, po czym zwykle następowało aresztowanie. Jeśli chciał kogoś „oszczędzić", umieszczał list w archiwum i mógł go ponownie wykorzystać po latach. Dlatego w jego papierach znajduje się mnóstwo donosów, czasem od zwykłych ludzi, a czasem od wysokich urzędników: jeden, od pracownika Kominter-nu, denuncjuje wrogów w Ludowym Komisariacie Spraw Zagranicznych.2 Można sobie wyobrazić panującą na Kremlu atmosferę strachu i intryg: były sekretarz Ordżonikidzego, bez wątpienia próbując ratować własną skórę, napisał do Stalina donos na wdowę po Sergo,'Zinaidę, która powiedziała kilka razy, że nie może żyć bez Sergo, i boję się, żeby nie zrobiła czegoś głupiego [...]. Często dzwonią do niej żony innych zdrajców naszej partii. Te żony zwracają się do niej z prośbami (do przekazania towarzyszowi Jeżowowi). To nie jest dobre i trzeba jej powiedzieć, żeby tego nie robiła [...]. Proszę o instrukcje. Każdy rozkaz będzie wykonany do ostatniej kropli krwi. Oddany Warn Sie-miuszkin? Czasem farsa zamieniała się w tragedię, tak jak w przypadku głosu Stalina*, którego nagranie na płytę sabotowali szkodnicy.4 Pod koniec 1.936 roku, kiedy Stalin inaugurował nową konstytucję, szef Zarządu Kinematografii, Boris Szumiacki, spytał Mołotowa, czy może nagrać przemówienie Stalina. 20 listopada Mołotow udzielił zgody. Malcew, szef Wszechzwiązkowego Komitetu Radiofonii, zameldował radośnie Stalinowi, że przemówienie zostało pomyślnie nagrane i zaakceptowane i spytał, czy można je zarejestrować na płytę gramofonową, „abyście mogli wysłuchać go osobiście". Stalin zgodził się. Ale 29 kwietnia 1937 roku, kiedy przerażeni urzędnicy z wytwórni płyt gramofonowych wysłuchali płyty, z głosem coś było nie tak. Natychmiast zameldowali Poskriebyszowowi, że w nagraniu wystąpiły: „1. Głośne szumy. 2. Duże przerwy. 3. Brak całych zdań. 4. Zamknięte rowki. 5. Przeskoki i zakłócenia". Teczka zawierała także nerwową analizę syczącego głosu Stalina, który trudno zarejestrować na płycie. Co gorsza, wyprodukowano już tysiące takich płyt. Niektórzy urzędnicy chcieli je wycofać, ale, co typowe dla tamtego okresu, dyrektor skrytykował tę sugestię za brak szacunku dla głosu Stalina. Uznał, że lepiej będzie rozprowadzić płyty pomimo przerw, szumów i przeskoków. W teczce znajduje się również artykuł z „Komsomolskiej Prawdy", obwieszczający, że coś bardzo złego stało się z głosem towarzysza Stalina w fabryce płyt gramofonowych, gdzie upór towarzysza Straika, aby jak najszybciej rozprowadzić płyty, był dziwnym stanowiskiem. To niewątpliwie szkodnik i wszyscy szkodnicy w fabryce muszą zostać surowo ukarani. Funkcjonariusze NKWD z całą pewnością przyszli posłuchać kolekcji płyt towarzysza Straika. 242 Czystka: Jeżow truciciel, 1937-1938 Typowy donos, który Stalin przeczytał i opatrzył adnotacją, pochodził od niejakiego Kryłowa zamieszkałego w Saratowie, który poinformował swego przywódcę, że wrogowie mają przyjaciół w NKWD i prokuraturze, gdzie też są ukryci wrogowie.5 Wojskowi również nie pozostawali w tyle: Proszę o odwołanie dowódcy [...] Osipowa - napisał pewien oficer z Tyflisu - który jest bardzo podejrzanym człowiekiem. Stalin podkreślił słowo podejrzany niebieskim ołówkiem.6 Gromy moskiewskiego Zeusa spadały na regiony w różny sposób: w lipcu 1937 roku Gienrich Luszkow, bezwzględny czekista, który dał się już poznać w Rostowie, został wezwany na Kreml i skierowany na Daleki Wschód