- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- Tutaj omawiamy grupy, w których relacja jest odwrotna: to podstawa przymiotnika nazywa posiadacza (subiekt posiadania), a rzeczownik określany - obiekt posiadany (przy nie...
- I stanął przed furtą niby czarna bryła, a z nim nieomal dwukrotnie mniejszy diakon Sozont, drugi zasię diakon Sozont był jeszcze dwa razy mniejszy, siedział bowiem skulony i...
- - GBówny problem polega na tym, jak zapozna mam z kim[ bogatym? Jest pielgniark, a w dwudziestu jeden procentach romansów w pewnym momencie bohater bywa ranny, heroina za[ 148 Jude T)everaux otacza go opiek, co pociga za sob dozgonn miBo[ obojga
- Związek Radziecki - podobnie jak powojenne Niemcy - stał w obliczu poważnego problemu, jakim było uporanie się z własną przeszłością; jednakże wielu dawnych przywódców...
- Szczególnie interesujący jest tutaj dobitny opis Artauda dotyczący pewnych dziwnych przeobrażeń świadomości własnej twarzy, pojawiających się, gdy doświadczenia, które...
- To także bardzo istotny problem egzystencjalny: czy stawić czoło życiu mając przekonanie, że zdoła się pokonać życiowe trudności - czy też oczekiwać, że poniesie się klęskę...
- Szerokie rzesze straciły jednak zainteresowanie problemem w momencie, gdy kamery satelitów i radary przeszukujące niebo nie dostarczyły konkretnych dowodów działalności...
- - Rozważ ten problem czysto hipotetycznie: gdybyś naprawdę kochała Dalliego, zgodziłabyś się? W jej twarzy było tak bolesne pragnienie, że Francesca wiedziała, że musi...
- Problem ten można rozwiązać w trojaki sposób, w zależności od tego, jak zorganizowany jest aparat "centrum rządu" i jakie są jego podstawowe zadania...
- To jest może jeden z powodów, dla których podróżnik stara się tutaj lepiej zrozumieć obrazy, studiując życiorysy ich autorów...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
3. Dopuszczalność drogi sądowej jest przesłanką, która działa od początku (ab initio); sąd obowiązany jest zbadać jej istnienie i wyciągnąć konsekwencje przewidziane w art. 199 zaraz po stwierdzeniu spełnienia formalnych warunków pozwu jako pisma procesowego. 4. Przynależność sprawy do drogi sądowej jest przesłanką, której brak nie może być w toku procesu sanowany w następstwie działania stron lub sądu. W przypadku takiego braku można wprawdzie zmienić powództwo, jednakże wówczas będziemy mieć do czynienia z nową sprawą. 5. Stwierdzenie niedopuszczalności drogi sądowej prowadzi do odrzucenia pozwu zgodnie z art. 199. Oczywiście, mowa tutaj o braku uprzednim, a nie następczym. Przy braku następczym umarza się postępowanie (art. 355 § 1)-Wyjątek od zasady, że niedopuszczalność drogi sądowej powoduje odrzucenie pozwu, wprowadza art. 1991, zgodnie z którym sąd nie może odrzucić pozwu z tego powodu, że do rozpoznania sprawy właściwy jest organ administracji publicznej lub sąd administracyjny, jeżeli organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się w tej sprawie za niewłaściwe. Inny wyjątek od zasady, że niedopuszczalność drogi sądowej powoduje odrzucenie pozwu, dla spraw z zakresu pracy i ubezpieczeń społecznych wynika z art. 464 § 1. 11. Droga sądowa w sprawach cywilnych 87 6. Dopuszczalność drogi sądowej jest przesłanką procesową bezwzględną (zob. uwagi w rozdziale 8 powyżej). 7. Przesłankę dopuszczalności drogi sądowej uwzględnia sąd z urzędu w każdym stanie sprawy (art. 202 zd. drugie). 8. W razie rozpoznania przez sąd sprawy, która nie należała do drogi sądowej, istnieje możliwość wzruszenia z tego powodu prawomocnego orzeczenia. Może to mieć miejsce — w granicach zaskarżenia — wskutek rozpoznania skargi kasacyjnej (por. art. 39813 § 1 i art. 39819) albo skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia (por. art. 42411 § 3). Ponadto Sąd Najwyższy na wniosek Prokuratora Generalnego unieważnia prawomocne orzeczenie wydane w sprawie, która ze względu na osobę lub przedmiot nie podlegała orzecznictwu sądów w chwili orzeczenia, jeżeli orzeczenie to nie może być wzruszone w trybie przewidzianym w ustawach o postępowaniach sądowych (art. 64 ustawy z 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym). IV. Niedopuszczalność drogi sądowej może być: a) bezwzględna, b) względna, c) czasowa. O bezwzględnej niedopuszczalności drogi sądowej mówimy wówczas, gdy dana sprawa w żadnym wypadku nie może być załatwiona przez sąd powszechny, jak np. sprawa o zwrot nadpłaconego przez podatnika podatku, a więc sprawa należąca do postępowania podatkowego. Gdy dana sprawa cywilna może być według wyboru poddana zarówno pod kompetencję sądu powszechnego, jak i innego organu, mówimy o względnej niedopuszczalności drogi sądowej. Przykładem względnej niedopuszczalności drogi sądowej są sprawy o roszczenia ze stosunku pracy, które mogą być dochodzone przez pracownika albo wprost przed sądem powszechnym (sądem pracy) — albo — przed ich skierowaniem na drogę sądową — w postępowaniu przed komisją pojednawczą (art. 242 § 2 k.p.). Postępowanie takie nie jest obowiązkowe — pracownik może bowiem od razu skierować sprawę na drogę sądową. O czasowej niedopuszczalności drogi sądowej mówimy wówczas, gdy dana sprawa cywilna może być załatwiona przez sąd powszechny dopiero po uprzednim wyczerpaniu drogi postępowania przed innym organem. Przypadki czasowej niedopuszczalności drogi sądowej polegać mogą na konieczności wyczerpania — przed wszczęciem postępowania sądowego — postępowania administracyjnego (por. np. art. 79 i 80 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), reklamacyjnego (por. np. '5 ustawy z 15 listopada 1984 r. —Prawo przewozowe, tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. nr 50, poz. 601 z późn. zm.) lub ugodowego (por. np. art. 97 ust. 2 ustawy z 4 lutego 1994 r. — Prawo geologiczne i górnicze, Dz.U. nr 27, poz. 96 z późn. zm.). 88 //