Po drugie - sko�czy�a si� mieszanka wybuchowa...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Trzeba zdoby�. I zapalniki. Chemiczne, typu uderzeniowego. - Mieszkania szukamy. Do wieczora na pewno si� znajdzie. Zapalniki s�, ile chcecie. W zesz�ym miesi�cu dostarczono z Petersburga ca�� walizk�. Gorzej z substancj� wybuchow�. Musimy przygotowa�. - Zamy�li�a si�, zaciskaj�c cienkie blade wargi. - Chyba �e Aronzon... Obserwuj� jego okna, sygna�u alarmu nie ma. S�dz�, �e warto zaryzykowa�. Jest chemikiem, z pewno�ci� mo�e sporz�dzi�. Tylko czy zechce? M�wi�am panu, �e on nie popiera terroru. - Nie trzeba. - Grin pomaca� �ebra. B�l znikn��. - Sam to mog� zrobi�. Niech tylko sk�adniki dostarczy. Zaraz wszystko wypisz�. Kiedy pisa�, czu� na sobie jej wzrok. - Dopiero teraz zrozumia�am, jak pan jest do niego podobny... Grin nie doko�czy� d�ugiego s�owa �nitrogliceryna�. Podni�s� oczy. Nie, nie patrzy�a na niego - jej wzrok b��dzi� gdzie� wy�ej. - Pan jest brunetem, a on mia� jasne w�osy. I wasze twarze s� ca�kiem r�ne. Ale ich wyraz jest taki sam, i to pochylenie g�owy... Nazywa�am go Tioma, ale jego partyjny pseudonim brzmia� �Magik�. Zna� wspania�e karciane sztuczki... Razem dorastali�my. Jego ojciec by� zarz�dc� w naszej posiad�o�ci pod Charkowem... O Magiku wiele Grin s�ysza�. Powiesili go w Charkowie przed trzema laty. M�wiono, �e mia� narzeczon�, c�rk� hrabiego. Jak Zofia Pierowska. Wi�c, to tak... Komentarz by� tu zb�dny a Ig�a chyba na �adne s�owa nie czeka�a. Sucho odkaszln�a i ju� nie wr�ci�a do przerwanego w�tku. Reszt� historii Grin bez problemu m�g� dopowiedzie� sobie sam. - Wychodzi� st�d nie b�dziemy - powiedzia� rzeczowo, by pom�c jej pokona� wzruszenie. - Czekamy na pani powr�t. A wi�c, po pierwsze - mieszkanie. Po drugie -chemikalia. Pod sam wiecz�r zn�w kto� zadzwoni� do drzwi. Grin wys�a� Jemiel� ze Sniegirem do zapasowego wyj�cia, a sam poszed� otworzy�, na wszelki wypadek z bomb� w r�ku. Na pod�odze w przedpokoju, pod drzwiami, biela� prostok�cik. Koperta. Kto� wrzuci� j� przez szczelin� na korespondencj�. Grin otworzy� drzwi. Nikogo. Na kopercie napisano du�ymi literami: �Do pana Grina. Pilne�. Rzadka okazja. Dzisiaj o dziesi�tej dowodz�cy po�cigiem ksi�� Po�arski i radca stanu Fandorin b�d� sami, bez obstawy, w �a�niach Pietrosowa, w kabinie numer 6. Kujcie �elazo, p�ki gor�ce. TG Rozdzia� jedenasty, w kt�rym Fandorin uczy si� lata� - Te nies�ychane bachanalie terroru, po tylu latach stosunkowego spokoju, zagra�aj� zar�wno naszej zawodowej reputacji, jak i samym karierom. Ale jednocze�nie otwieraj� przed nami najszersze perspektywy. Je�li b�dziemy umieli pokona� tych bezprzyk�adnie zuchwa�ych przest�pc�w, Era�cie Pietrowiczu, zapewnimy sobie zaszczytne miejsce w historii Rosji i - co dla mnie bardziej wa�ne - eksponowane stanowiska w pa�stwie. Nie chc� robi� z siebie idealisty, jakim zreszt� nie jestem w najmniejszym nawet stopniu... Prosz� zwr�ci� uwag� na ten wyj�tkowo bezmy�lny pomnik. Po�arski niedbale wskaza� laseczk� na br�zow� par� - obro�c�w ojczyzny przed polskim najazdem* [W 1612 roku kupiec Ku�ma Minin i ksi�� Dmitrij Po�arski na czele pospolitego ruszenia wyparli polsk� za�og� z Kremla (przyp. t�um.).]. Zaj�ty rozmow� radca stanu dopiero teraz spostrzeg�, �e doszli ju� do placu Czerwonego, z lewej strony zaro�ni�tego lasem rusztowa� - pe�n� par� wznoszono bowiem now� cz�� sukiennic. P� godziny wcze�niej, gdy kieruj�cy dochodzeniem zauwa�yli, �e powt�rnie rozpatruj� ju� wcze�niej zanalizowany wariant (nic dziwnego, dwie noce bez snu), Po�arski zaproponowa� kontynuacj� rozmowy podczas spaceru, poniewa� dzie� by� wyj�tkowy - s�oneczny, bezwietrzny i z lekkim, orze�wiaj�cym mrozem. Szli beztrosk� Twersk�, zjednoczeni wsp�lnymi problemami i wielkim niebezpiecze�stwem. O dziesi�� krok�w z ty�u, trzymaj�c r�ce w kieszeniach, maszerowali ochroniarze ksi�cia. - Niech pan spojrzy na tego ba�wana, mojego os�awionego przodka. - Gleb Gieorgijewicz dotkn�� siedz�cego pos�gu. - Rozsiad� si� i nadstawia uszu, a kupiec r�koma macha, gadk� ucina. Czy s�ysza� pan kiedy� o jakimkolwiek innym ksi�ciu Po�arskim poza tym moim bohaterskim imiennikiem? Nie? I nic dziwnego. Po�arscy przecierali swoje siatkowe hafty na ty�kach przez prawie trzysta lat, dop�ki nie przetarli ostatnich spodni, a Rosja tymczasem dostawa�a si� Mininom. No, niewa�ne - Morozowom, Ch�udowom, �obastowom. M�j dziad, Rurykowicz, mia� dw�ch pa�szczy�nianych i sam ziemi� ora�. M�j ojciec umar� jako podporucznik w stanie spoczynku. A mnie, wyg�odzone ksi��tko, wzi�li do gwardii wy��cznie z powodu pi�knie brzmi�cego historycznego nazwiska. Ale co za korzy�� z gwardii, je�li puchy w kieszeni? Ach, Era�cie Pietrowiczu, nawet pan sobie nie wyobra�a, jak� zrobi�em furor�, kiedy z�o�y�em podanie o przeniesienie ze s�u�by w gwardii konnej do Departamentu Policji! Koledzy z pu�ku zacz�li nosami kr�ci�, dow�dztwo chcia�o mnie w og�le z gwardii wykre�li�, ale bali si� zagniewa� cesarza. I c�? Teraz moi byli koledzy s� kapitanami, tylko jeden, kt�ry trafi� do armii, zosta� podpu�kownikiem, a ja ju� jestem pu�kownikiem. I nie zwyk�ym pu�kownikiem, tylko fligeladiutantem. Tu, Era�cie Pietrowiczu, rzecz nie w monogramie i prezencji, nie zwracam na to wi�kszej uwagi. Najwa�niejsze to wsp�lne �niadanie z jego cesarsk� mo�ci� podczas comiesi�cznego dy�uru w pa�acu. To wiele warte. I jeszcze wa�ny jest brak precedensu. Wcze�niej nie bywa�o tak, aby oficer, cho�by zaliczany do gwardii, ale s�u��cy w resorcie policyjnym, zosta� nagrodzony takim honorem. Cesarz ma prawie setk� fligeladiutant�w, ale z ministerstwa spraw wewn�trznych jestem tylko ja - oto co jest cenne. Ksi�� wzi�� Fandorina pod �okie�, nadaj�c g�osowi konfidencjonalny tembr. - Ja przecie� opowiadam to wszystko panu nie ze zwyk�ej che�pliwo�ci. Pan ju� na pewno dawno zrozumia�, �e do prostodusznych nie nale��. Nie, ja chc� panem poruszy�, �eby si� pan nie upodobni� do tego kamiennego siedz�cego idola