- Powinni�my przywie�� par� ton plastiku - burkn�� jeden z operator�w ci�gnika...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Zaraz po l�dowaniu Deems zabra� grup� rozpoznawcz� na pole lodowe, zidentyfikowane przez bezza�ogowe sondy, w celu pobrania pr�bek. Patrz�c na ekran komputera, gdzie widnia�a spektrograficzna analiza lodu, Brennart zawo�a� rado�nie: - Wygl�da na zdatn� do picia! - Mn�stwo rozpuszczonych minera��w - zauwa�y� Doug, �ledz�c wyci�gni�tym palcem lini� wapnia. - To samo mo�na powiedzie� o wodzie Perrier! - warkn�� Brennart. Kilifer milcza�. Sta� mi�dzy Brennartem i Dougiem, z twarz� ukryt� w cieniu. Brennart zwr�ci� si� do Deemsa: - Nanios�e� pole na map�? - Nie - odpar� Deems niemal przepraszaj�co. - Plan misji przewidywa� zrobienie paru odwiert�w i przyniesienie pobranych rdzeni. Na kartowanie b�dzie czas p�niej. - Znam plan misji - powiedzia� Brennart niecierpliwie. - Sam go napisa�em. Deems zerkn�� na Kilifera, kt�ry nadal si� nie odzywa�. - Wi�c? - zapyta� Brennart. - Co z tymi rdzeniami? - Zrobili�my trzy odwierty. Na ekranie masz analiz� lodu. To woda, nie ulega w�tpliwo�ci. - Nadaje si� do picia czy trzeba j� uzdatnia�? - zapyta� Doug. - Dla mnie wygl�da na pitn� - powiedzia� Brennart. - L�d ma tylko dziesi�� centymetr�w grubo�ci - zaznaczy� Deems. - Przynajmniej tam, gdzie wiercili�my. - Na skraju pola, prawda? - Sto metr�w od skraju. Uznali�my, �e to bezpieczna odleg�o�� w takich warunkach, w ciemno�ci i na �liskiej powierzchni. Na lodzie zalega py�, ale tarcie jest niewielkie. - To pole ma ponad dziesi�� kilometr�w szeroko�ci, prawda? - powiedzia� Brennart. By�o to bardziej stwierdzenie ni� pytanie. - A w okolicy jest co najmniej tuzin podobnych? Deems pokiwa� g�ow�. - Zgadza si�. - A jakie s� d�ugie? - zastanowi� si� na g�os Doug. - Jeste�my tu, �eby si� dowiedzie� - odpar� Brennart. - �wi�ta racja - powiedzia� Kilifer. Brennart wyprostowa� si�, jego z�ote w�osy niemal musn�y zakrzywiony sufit schronu. - W porz�dku, dobry pocz�tek. Jack - odwr�ci� si� do Kilifera - nim wr�c� na kolacj�, chc� mie� na ekranie dok�adny spis zapas�w utraconych w katastrofie. - �aden problem. - Id� rozpali� ogie�, �eby przyspieszy� kopanie. Roger, dobrze si� spisa�e�. Jestem zadowolony. Na zal�knionej twarzy Deemsa zago�ci� nie�mia�y u�miech dumy. - Doug - warkn�� Brennart - nie powiniene� zarejestrowa� czasu naszego przybycia i opisa� dotychczasowych poczyna�? - Ju� to zrobi�em - odpar� Doug, powstrzymuj�c si� od dodania �prosz� pana�. - A nasz harmonogram na jutro? - Wy�l� go, gdy rano zesp� nanotech zacznie prac�. Brennart popatrzy� na niego z czym� w rodzaju niesmaku. - Zr�b to teraz. Natychmiast. - Ale zgodnie z zasadami... - Zabieraj si� do roboty! Napisz, �e wy�lesz potwierdzenie, gdy zesp� rzeczywi�cie zacznie prac�. Dok�adny czas i tak dalej. - Dobrze. Wyszli z ma�ej klitki z wra�eniem, �e opuszczaj� budk� telefoniczn�. Nie jest to miejsce dla osoby cierpi�cej na klaustrofobi�, pomy�la� Doug, gdy rz�dem maszerowali w�skim centralnym przej�ciem schronu. Cylindryczny schron by� podzielony cienkimi plastikowymi przepierzeniami, na kt�rych tylko w niewielkiej grawitacji Ksi�yca mo�na by�o wiesza� r�ne rzeczy. Brennart i Deems skierowali si� do �luzy; Brennart musia� ubra� skafander przed wyj�ciem na powierzchni�, a Deems za�o�y� he�m, by i�� na zas�u�ony odpoczynek do swojego schronu. Zesp� kopaczy jeszcze nie po��czy� czterech schron�w tunelami. Doug poszed� za Kiliferem do mikroskopijnego centrum ��czno�ci, w kt�rym po wej�ciu dw�ch os�b zrobi�o si� gor�co i ciasno. Dy�urny technik siedzia� ze s�uchawk� przy uchu. - Zast�pi� ci� - powiedzia� Kilifer. - Id� si� odla�. Facet wyszczerzy� z�by i wskaza� plastikowy sto�ek Kiliferowi, kt�ry wzi�� s�uchawki i za�o�y� je na szyj�. - Spodziewasz si� czego�? - Nie - odpar� technik, przeciskaj�c si� obok Douga. - Cisza, dop�ki nie zjawi si� nast�pny satelita. Ekspedycja dysponowa�a sze�cioma miniaturowymi satelitami komunikacyjnymi na orbicie biegunowej, sun�cymi jeden za drugim jak �o�nierze na nie ko�cz�cej si� defiladzie. Regularny satelita Bazy, wisz�cy nad punktem libracji L-l nad r�wnikiem, �nie widzia�� g��bokich dolin g�rzystego po�udniowego regionu polarnego, dlatego mmisatelity by�y niezb�dne do utrzymania ��czno�ci z wypraw�. Doug zaproponowa� wystrzelenie dwunastu minisatelit�w, co zapewni�oby ci�g�o�� czno�ci, ale w Savannah zadecydowano, �e pi�tnastominutowe przerwy nikomu nie zaszkodz� i �e nie warto podwaja� koszt�w. Podczas gdy Kilifer spisywa� zapasy i sprz�t znajduj�cy si� na pok�adzie rozwalonego �adownika, Doug siedzia� przed drugim ekranem i pisa� raport do Bazy Ksi�ycowej i Mi�dzynarodowego Trybuna�u Sprawiedliwo�ci w Hadze. Czu� ciep�o wytwarzane przez ich cia�a, komputery i sprz�t ��czno�ci. Strumyki potu �cieka�y mu po �ebrach. Siedzieli tak blisko, �e stykali si� ramionami, ale prawie przez p� godziny �aden nie odezwa� si� s�owem. Doug pierwszy sko�czy� swoje zadanie i - z braku innego zaj�cia - wczyta� inwentarz, nad kt�rym pracowa� Kilifer. - Sprawdzasz mnie? - warkn�� Kilifer. Doug, przestraszony, powiedzia�: - Nie. Jasne, �e nie. - To czemu zagl�dasz mi przez rami�? Doug wzruszy� ramionami. - W tej chwili nie mam nic lepszego do roboty