Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
n.e. Getowie zbuntowali siê przeciw Birebiœcie i zamordowali go, a pañstwo jego rozpad³o siê na kilka samodzielnych drob- nych pañstewek. Jak widaæ, polityka Birebisty, maj¹ca na celu zjednoczenie plemion geckich, nie mia³a jeszcze doœæ mocnego poparcia w spo³eczeñstwie i na pewien czas nast¹pi³o ponowne rozbicie plemienne. 2. PLEMIONA ZAMIESZKUJ¥CE PÓ£NOCNE WYBRZE¯A MORZA CZARNEGO (wiek VI — IV p.n.e.) Wœród krain, które graniczy³y z pañstwami o ustroju niewolniczym i utrzymywa³y z nimi wielostronne stosunki, znajduj¹ siê pó³nocne wybrze¿a Morza Czarnego. Wiêkszoœæ infor- macyj o tym obszarze i jego staro¿ytnych mieszkañcach zawdziêczamy Grekom. Niejasne wyobra¿enia Greków o wybrze¿ach Morza Czarnego znalaz³y ju¿ odbicie w staro¿yt- nych mitach i legendach. Gdy w VI wieku p.n.e. na pó³nocnym wybrze¿u Morza Czarnego powsta³y sta³e osiedla kolonistów greckich, którzy nawi¹zali o¿ywione sto- sunki z miejscowymi plemionami, w Grecji wzros³o znacznie zainteresowanie tym kra- jem i zwiêkszy³a siê iloœæ danych o nim w literaturze greckiej. W po³owie V wieku _.. .. . .. „ . . . odwiedzi³ ten kraj Herodot, który poœwiêci³ Przedmioty ¿elazne z grodziska Kamienskoje ' ' J r. x pod Nikopolem: sierp i no¿e mu nastêpnie znaczn¹ czêœæ swej pracy iv—ni wiek p.n.e. historycznej. KIMMEROWIE Wed³ug Herodota najstarszymi mieszkañcami pó³nocnych wybrze¿y Morza Czarnego by³o plemiê Kimmerów — pierwsze z tamtejszych plemion, jakie znamy z imienia. Pod nieco zmienionym imieniem „Himirrai" wzmiankuj¹ o nich asyryjskie teksty klinowe z koñca VIII wieku p.n.e. Za czasów Herodota okres kimmeryjski w kraju nadczarnomorskim nale¿a³ ju¿ do zamierzch³ej przesz³oœci. Jako œlady historyczne tego okresu pozosta³y pewne dane topo- nomastyczne, które przytacza Herodot: nazwa cieœniny morskiej — Bospor Kimmeryjski — oraz gród Kimmeryjski, przeprawa Kimmeryjska i osada Kimmerikos w okolicach tej cieœniny. S¹dz¹c po tych nazwach, mo¿na by przypuszczaæ, ¿e g³ównym miejscem zamieszkania Kim- merów by³y obecne pó³wyspy Kerczeñski i Tamañski. Jednak¿e Herodot pisze, i¿ pokazywano mu mogi³ê „królów kimmeryjskich" w pobli¿u Dniestru. Jest rzecz¹ bardzo prawdopodobn¹, ¿e Grecy zwali Kirnmerami wszystkie plemiona, które przed nadejœciem Scytów zamieszkiwa³y na rozleg³ych obszarach stepowych miêdzy Dniestrem a Morzem Azowskim, czyli ¿e u¿ywano tego terminu jako imienia zbiorowego. W dzisiejszej archeologii okreœla siê czêsto terminem kultura kimmeryjska zabytki nadczarnomorskie z okresu przejœcia od br¹zu do ¿elaza. Wskutek tego termin ten nabra³ nieco umownego sensu i trudno tymczasem wyodrêbniæ tu zabytki kimmeryjskie we w³aœciwym znaczeniu tego s³owa. Herodot opowiada, i¿ Kimmerowie, wyparci przez Scytów z kraju po³o¿onego na pó³noc od Morza Czarnego, przesiedlili siê na po³udniowe jego wybrze¿e, w okolice Synopy. Nie- którzy uczeni wyrazili przypuszczenie, ¿e jeœli przesiedlenie siê Kimmerów jest nawet faktem historycznym, to wed³ug wszelkiego prawdopodobieñstwa nie wszyscy oni opuœcili pó³nocne 158 wybrze¿a Morza Czarnego, lecz czêœæ ich pozosta³a w górzystych okolicach Krymu. Ludnoœæ tej czêœci Krymu znana by³a póŸniej pisarzom antycznym pod nazw¹ Taurów. Niektórzy uczeni uwa¿aj¹ ich za potomków Kimmerów. SCYTOWIE Za czasów Herodota g³ówn¹ masê ludnoœci z pó³nocnych wybrze¿y Morza Czarnego sta- nowi³y plemiona Scytów, o których historyk grecki podaje szereg szczegó³owych informacji. Wed³ug danych Herodota, znajduj¹cych potwierdzenie w materia³ach archeologii, Scytowie zamieszkiwali ca³¹ po³udniow¹ czêœæ kraju nadczarnomorskiego od ujœcia Dunaju, od dolnego Bohu i Dniepru do Morza Azowskiego i Donu. Chocia¿ kultura materialna rozpowszechniona na ca³ym tym rozleg³ym terytorium wykazuje w ró¿nych okolicach pewne lokalne osobliwoœci, jednak na ogó³ wystêpuj¹ w niej bezwarunkowo wspólne cechy typologiczne. Wspólnota owa wystêpuje tak¿e i w rozpowszechnionej wszêdzie ceramice .scytyjskiej, i w typach broni, w ozdobach uprzê¿y koñskiej, i w charakterze rytua³u pogrzebowego. Pod wzglêdem form bytowania Scy- towie dzielili siê na plemiona osiad³e (rol- nicze) i na koczownicze (pasterskie). Wy- mieniaj¹c znane sobie plemiona rolnicze Herodot umieszcza na pierwszym miejscu Kallipidów i Alazonów, najbli¿szych s¹sia- dów Olbii, za³o¿onej przez wychodŸców z Miletu nad limanem dnieprzañskim; to miasto by³o g³ównym punktem, w którym Herodot zbiera³ swe informacje. Zas³uguje na uwagê fakt, i¿ Herodot uwa¿a za mo¿li- we pierwszemu z tych plemion — Kalli- pidom — nadaæ nazwê „Helleno-Scytów" dlatego widocznie, ¿e upodobnili siê ju¿ w du¿ym stopniu do kolonistów greckich. Po Kallipidach i Alazonach id¹ w spisie Herodota Scytowie-Oracze, zamieszkuj¹cy po obu brzegach Bohu i na zachód od dolnego Dniepru, oraz Scytowie-Rolnicy, mieszkaj¹cy wzd³u¿ Dniepru „w odleg³oœci 11 dni ¿eglugi od ujœcia". Scytia za czasów Herodota nie by³a jednolita pod wzglêdem etnicznym, w jej sk³ad wchodzi³y tak¿e ludy nie spokrewnione ze Scytami. Do ta- kich zapewne nale¿a³y plemiona rolniczo- -pasterskie zamieszkuj¹ce step leœny. „„. , , . 0 .. . , . . Przedmioty ¿elazne z grodziska Kamienskoje pod Nikopo- Wiêkszoœæ plemion Scytn osi¹gnê³a ju¿ km: ^^.^^ ? sztancowania ^ p^cemi ³uski Stosunkowo Wysoki poziom ¯ycia gospo- pancerne, siekacz, przebijaki darczego. Herodot pisze, i¿ Alazonowie iv—m wiek P.n.e. 159 uprawiali dla swej konsumpcji oprócz zbo¿a równie¿ cebulê, czosnek, soczewicê i proso, a Scytowie-Oracze siali zbo¿e nie tylko na w³asne potrzeby, ale i na sprzeda¿, przy której poœredniczyli zapewne kupcy greccy. Rolnicy scytyjscy u¿ywali do orki p³uga zaprzê¿onego w wo³y. S¹dz¹c po wykopaliskach z wielu scytyjskich osad obronnych owych czasów, a zw³asz- cza z osady Kamienskoje w okolicy Nikopola, ¿êto zbo¿e ¿elaznymi sierpami, mielono zaœ na ¿arnach. Koœci zwierzêce znalezione podczas prac wykopaliskowych s¹ dowodem, ¿e miesz- kañcy osad obronnych hodowali byd³o, kozy, owce, konie i drób. Resztki ziemianek i lepianek zachowane w tych osadach oraz konstrukcje komór grobowych z niektórych wielkich kurhanów scytyjskich pozwalaj¹ wyrobiæ sobie pewne wyobra¿enie o domostwach lud- noœci osiad³ej, ale bli¿szych danych o ich urz¹dzeniu dotychczas nie posiadamy. Waza elektronowa z kurhanu Kul-Oba, przedstawiaj¹ca sceny z ¿ycia Scytów Wyrób grecki z IV wieku p.n.e. Scytowie-koczownicy oraz tzw. Scytowie Królews- cy, których Herodot uwa¿a za najpotê¿niejszych i naj- bardziej wojowniczych ze wszystkich tych plemion, zajmowali obszary stepowe na wschód od Dniepru a¿ do Morza Azowskiego, w³¹czaj¹c w to równie¿ krymskie tereny stepowe. Herodot wspomina, ¿e plemionom tym dostarcza³a po¿ywienia nie uprawa roli, lecz hodowla zwierz¹t domowych; za mieszkania s³u¿y³y im wozy