- Ale chyba nie powinienem...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Moja c�rka jest szalenie pon�tna, nieprawda�? - Powiedzia�am mu, tatusiu - odezwa�a si� Miriella, s�odkim dzieci�cym g�osikiem. - O Mardo. - Doprawdy? Korrogly z przera�eniem zobaczy�, jak Lemos pie�ci ukryt� pod be�owym jedwabiem pier� swojej c�rki. Wypr�y�a tors, aby wzm�c nacisk jego d�oni, ale wyda�o mu si�, �e w wyrazie jej twarzy dostrzega pewne napi�cie. Lemos najwidoczniej zauwa�y� na twarzy Korrogly'ego obrzydzenie i zapyta�: - Ale nie powiedzia�a� mu wszystkiego, prawda? - Nie powiedzia�am o mamie. On s�dzi... - Mog� sobie wyobrazi�, co s�dzi. Lemos wci�� si� u�miecha�, ale poza tym u�miechem w jego szarych oczach kry�o si� co�, co napawa�o Korrogly'ego l�kiem. - Sprawia pan wra�enie zmieszanego - rzek� Lemos. - Z ca�� pewno�ci� cz�owiek o pa�skim do�wiadczeniu mo�e wyobrazi� sobie mi�o�� rodz�c� si� mi�dzy m�czyzn� a jego c�rk�. Co prawda, spotyka si� to z pot�pieniem. Ale pot�pienie spo�eczne, z jakim spotykaj� si� takie zwi�zki, wcale nie musi zmniejsza� si�y tych uczu�. W naszym przypadku sprawi�o, �e si�gn�li�my do rozpaczliwych �rodk�w. Ostatnie fragmenty �amig��wki zacz�y do siebie pasowa�. - To nie Zemaille zabi� pa�sk� �on�, ale pan. Lemos prychn�� z rozbawieniem. - Mia�by pan piekielne k�opoty z udowodnieniem tego. Ale �eby prawdzie sta�o si� zado��, przyznaj�, �e ma pan racj�. Powiedzmy, �e aby... nacieszy� si� sob� w pe�ni, Miriella i ja potrzebowali�my wi�cej prywatno�ci, kt�r� Patrycja nam uniemo�liwia�a. Czy� mo�na by�o znale�� lepszego �ajdaka, kt�ry pos�u�y�by naszym celom ni� Mardo Zemaille? Wtedy �wi�tynia by�a zawsze otwarta dla ciekawskich. Kto� taki jak ja m�g�by niezmiernie �atwo przekona� Patrycj�, �e by�oby zabawne odwiedzi� pewnej nocy to miejsce. - Zabi� j� pan... I teraz usi�uje oskar�y� o jej �mier� Marda? - Uznano, �e jej zgon nast�pi� w wyniku wypadku - odpar� Lemos. - Nie ma potrzeby kogokolwiek oskar�a�. - Wtedy dostrzeg� pan, jakie mo�liwo�ci stwarza dla pana Zemaille. - Mardo by� s�abym cz�owiekiem obdarzonym w�adz�. Takimi lud�mi �atwo manipulowa�. Zaj�o to nieco czasu, ale wynik by� przes�dzony. D�o� Lemosa przesun�a si� ni�ej i zacz�a pie�ci� brzuch Mirielli. Korrogly mia� wra�enie, �e mimo pozor�w jest ona w�a�ciwie niewolnic�, nie za� kochank�, �e okazywana przez ni� przyjemno�� jest wynikiem raczej przymusu i dezorientacji. Na jej twarzy pojawi� si� bezwolny wyraz, jakiego nie dostrzega� w czasie, kiedy o n j� dotyka�. - Nie s�dz�, czy we w�a�ciwy spos�b wyrazi�em ju� panu moj� wdzi�czno�� - ci�gn�� dalej Lemos. - Gdyby nie pan, m�g�bym w dalszym ci�gu przebywa� w Almintrze. Jestem na zawsze pa�skim d�u�nikiem. Korrogly wci�� patrzy� na niego, niepewny, jak ma post�pi�. - By� mo�e, zastanawia si� pan, dlaczego jestem z panem tak szczery - rzek� Lemos. - Doprawdy, nie ma w tym �adnej tajemnicy. Jest pan upartym cz�owiekiem, panie Korrogly. �ywi� do pana wiele szacunku. Kiedy tylko znajdzie si� pan na tropie, a zdaj� sobie spraw�, �e od jakiego� czasu z�apa� pan trop, b�dzie pan nim d��y� dop�ty, dop�ki nie dowie si� wszystkiego. Domy�la�em si�, �e pr�dzej czy p�niej b�dziemy musieli odegra� t� scen�. M�g�bym kaza� pana zabi�, ale jak ju� powiedzia�em, jestem panu wdzi�czny i wol� pozwoli� panu �y�. Wydaje mi si�, �e w �aden spos�b nie zdo�a mi pan zaszkodzi�. Ale chc� te� pana ostrzec. B�d� mia� pana na oku. Je�eli przyjdzie panu do g�owy sprawia� mi jakie� k�opoty, b�dzie to jeden z ostatnich pa�skich pomys��w. A je�eli pan w to w�tpi, to prosz� przemy�le� wszystko, co pan tu dzi� us�ysza� i u�wiadomi� sobie, do czego jestem zdolny, co zdo�a�em dokona�, kiedy nie posiada�em w�adzy i wyobrazi� sobie, co mog� zrobi� obecnie, gdy jestem pot�ny. Czy pan mnie rozumie? - Tak - odpar� Korrogly. - No c� - Lemos pu�ci� Miriell�, kt�ra chwiejnym krokiem wr�ci�a na sof�. - Nie pozostaje mi nic innego, tylko pana po�egna�. Mo�e zechce pan znowu do nas wpa��? Na przyk�ad na obiad. Oczywi�cie zawsze mo�e pan odwiedza� Miriell�. Ona pana lubi, naprawd�, ja za� nauczy�em si� nie by� zazdrosny. Bardzo bym nie chcia� pozbawia� jej tych przyjemno�ci, kt�re pan mo�e jej zapewni�. Obawiam si�, �e to, co na moj� pro�b� dla mnie robi�a, okaleczy�o j� psychicznie i mo�e pan pozwoli jej to przezwyci�y�. - Opar� d�o� o plecy Korrogly'ego i zacz�� prowadzi� go przez pokoje w kierunku drzwi wyj�ciowych. - Przyjemno�� jest czym� rzadkim. Nie chcia�bym nikogo jej pozbawia�. Kiedy zosta�em bogaty, zacz��em to w�a�nie pojmowa�. I to jeszcze jeden pow�d, by czu� do pana wdzi�czno��. A wi�c... - Otworzy� frontowe drzwi. - ... kiedy m�wi�em, �e to co moje, nale�y r�wnie� do pana, rozumia�em to w najg��bszym i najbardziej intymnym sensie. Prosz� korzysta� z naszej go�cinno�ci. Zawsze. Z tymi s�owami na ustach pomacha� mu d�oni� i zamkn�� drzwi. Korrogly znalaz� si� w jaskrawym �wietle s�onecznym, ogarni�ty uczuciem, �e zosta� uwi�ziony na kamiennej wysepce w�r�d niezbadanego morza. Kiedy zacz�� ju� zapada� zmierzch, Korrogly po ca�odziennym spacerze i r�wnie d�ugich przemy�leniach znalaz� si� wreszcie w Muzeum Henry'ego Sichiego i stan�� przed szklan� gablot� z zamkni�tym w niej Ojcem Kamieni. Lemos mia� racj� - w �aden spos�b nie zdo�a osi�gn�� sprawiedliwo�ci i Korrogly musi pogodzi� si� z faktem, �e zosta� wykorzystany przez kogo� bardziej nawet potwornego od Griaule'a. Najlepszym rozi�zaniem, uzna�, by�oby opu�ci� Port Chantay i zrobi� to mo�liwie jak najszybciej. Mo�liwe, �e Lemos wszystko co powiedzia�, m�wi� szczerze, ale r�wnie dobrze m�g� zmieni� zdanie i uzna� Korrogly'ego za zagro�enie. Ale cho� by� w niebezpiecze�stwie, nie ono go przejmowa�o