- - Nie wierz� �� rzek� Kos...

- Macie troch� racji, panowie �� podj�� z poczuciem winy zmieszany Layel. � Niedo��nie prowadzi�em poszukiwania. Przywi�za�em si� i pokocha�em Lee. L�k przed jej utrat� sprawi�, �e nie chcia�em odszuka� Steward�w. Wszystkiemu winna mi�o��. Wybacz, najmilsza! I Tecumseh niech mi te� wybaczy. Lee wybuchn�a p�aczem. Wszyscy milczeli. Sachem wsta� zza sto�u. By� spokojny, cho� gorycz malowa�a si� na jego twarzy. Z powag� i m�dro�ci� do�wiadczonego cz�owieka zacz�� m�wi�; - �li ludzie powiedzieli Stewardom, �e na w�z napadli i uprowadzili Uti-tin-glit Szawanezi; ci sami ludzie donie�li Lavelcwi, �e rodzic�w Lee zabi� Tecumseh �. w�dz ze smutkiem pokiwa� g�ow�. � Dlatego rozesz�y si� nasze �cie�ki. Moja siostra wybra�a na m�a cz�owieka swojej rasy, Tecumseh pozosta�, sam. Nie ma gniewu w sercu Skacz�cej Pumy. Trzeba tylko odnale�� oszczerc�w i wymierzy� im sprawiedliwo��. Hugh! � Po kr�tkiej przerwie ci�gn�� dalej: � Niech moja siostra nie p�acze. Drogami ludzkiego �ycia chodzi Mikamwes35, kt�ry gmatwa i cz�sto burzy nasze zamiary. Trzeba z godno�ci� znosi� smutek i b�l. 15 Mikamwes (ind.) �duch, chochlik gmatwaj�cy ludziom �cie�ki w puszczy. 30 W�dz skin�� na Kosa. -� Bywajcie, moi bracia. Tecumseh dzi�kuje wam za go�cin� i odchodzi jako przyjaciel. Wigwam sachema Szawanez�w stoi dla was otworem. Hugh' , � � NISKUK Puszcza staia w oki�ciach bia�ego puchu. Promienie s�o�ca zapala�y na �niegu tysi�ce migotliwych l�nie�. Nie by�o wiatru, a mimo to nagie korony drzewnych olbrzym�w, okryte �niegiem niby zgrzebn� koszu��, hucza�y majestatyczn�, sobie /rozumia�a pie�� prawiecznej kniei. By� stycze� 1812 roku. Kilkunastu Indian z plemienia Senek�w i Kriks�w pod��a�o ku Detroit River. Skrzypia� �nieg pod karpiami, piszcza�y szerokie p�ozy tobogan�w" i poszczekiwa�y psy. Szli do�� :>zybko prowadzeni przez niezawodnego Utsanatrego3. Przewodnik przeciera� przej�cia w�r�d drzew i uwa�nie lustrowa� oczyma przestrze�. Za nim pod��a�o kilku wojownik�w, psie zaprz�gi ci�gn�ce ob�adowane tobogany, dwie dziewczyny i dalej sznur m�czyzn. Wszyscy ubrani byli w futerkow� odzie�. Na g�owach mieli bobrowe czapki. Wida�, czuli si� bezpieczni, bo �uki i strzelby nie�li na ramionach. Nic dziwnego. W�r�d ogo�oconych z li�ci zaro�li widoczno�� by�a wy�mienita. Nic musieli wi�c obawia� si� ludzi, bo w czas dostrzegliby wroga. j6 Hugh! (ind.) � st�wo oznaczaj�ce przysi�g�, zobowi�zanie, zamykaj�ce � ostatecznie dyskusj�. 1 Karpie � nazywane tak�e �nie�nymi rakietami, owalne obr�cze wyplecione rzemieniami lub wiklin�, na�o�one na obuwie u�atwiaj� chodzenie po �niegu. 2 Tobogan (ind.) � rodzaj sanek z jednej szerokiej p�ozy wygi�tej z przodu, dostosowanych do psiego zaprz�gu, rozpowszechnionych w�r�d Indian i Eskimos�w Ameryki P�nocnej. 3 Utsanati (ind.) � Olbrzymi W��. 31 ......................n Dzikie zwierz�ta w wi�kszo�ci usz�y na pokidaie przed mro�nymi �nie�ycami, a zbudzone z zimowej drzemki nied�wiedzie lub inni mieszka�cy kniei nie stanowili niebezpiecze�stwa. Stada zg�odnia�ych wilk�w by�y gro�ne tylko dl; samotnych w�drowc�w. Gdy zmierzch pocz�� g�stnie�, wyszukali odpowiedni* miejsce, z jednej strony os�oni�te nier�wno�ci� terenu i k�pamif leszczynowych zaro�li, z drugiej strzelistymi sosnami, i roz�o�yli ob�z. Jedni zdj�li z tobogan�w sk�rzane namioty i ustawili je, inni gromadzili ga��zie na nocne ognisko. Kobiety tymczasem wydoby�y z woreczka gar�� wysuszonego mchu i drzewnego pr�chna, oczy�ci�y teren ze �niegu i sprawnie u�o�y�y ma�y stos, potem przy pomocy krzemienia i metalowego klocka skrzesa�y ogie�. Nad rozpalaj�cym si� ogniskiem zawiesi�y na drewnianej �erdzi garnek nape�niony �niegiem i zaj�y si� przyrz�dzaniem gor�cego posi�ku. Noc otuli�a puszcz�, mr�z" t�a�. Indianie skupieni wok� ognia jedli paruj�cy �ur ugotowany z pemikanu4 i przypraw zio�owych. Rozmawiali oszcz�dnie. Utsanati ustali� kolejno�� wart i pierwsi stra�nicy zaj�li swoje miejsca, a pozostali w�drowcy otuleni derkami i nied�wiedzimi sk�rami legli w tipi do krzepi�cego snu. Gdy zacz�o �wita�, po�piesznie zjedli gor�ce �niadanie, zwin�li podr�ne namioty, za�adowali wszystko na sanie i g�siego ruszyli na wsch�d. Mr�z zi�bi� r�ce, szczypa� w policzki i dokucza� stopom obutym w mokasyny. Wiatr ucich�, s�o�ce sypa�o srebrny blask, dlatego zimowy pejza� wygl�da� uroczo i podr� nie by�a, mimo silnego mrozu, dokuczliwa. Mijali �e�ae w�wozy i uroczyska, przecinali skute lodem i zasypane �niegiem koryta rzek i strumieni, pi�li si� po �agodnych zboczach wzniesie� i schodzili w malownicze doliny