A �ar�oczne sp�dnice puch�y i rozpycha�y si�, pi�trzy�y si� jedne na drugich, rozpiera�y i nakrywa�y wzajem, rosn�c razem wzd�t� mas� blach listnych, a� pod niski okap...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Tam to by�o, gdziem go ujrza� jedyny raz w �yciu, o nieprzytomnej od �aru godzinie po�udnia. By�a to chwila, kiedy czas, oszala�y i dziki, wy�amuje si� z kieratu zdarze� i jak zbieg�y w��cz�ga p�dzi z krzykiem na prze�aj przez pola. Wtedy lato, pozbawione kontroli, ro�nie bez miary i rachuby na ca�ej przestrzeni, ro�nie z dzikim impetem na wszystkich punktach, w dw�jnas�b, w tr�jnas�b, w inny jaki�, wyrodny czas, w nieznan� dymensj�, w ob��d. O tej godzinie opanowywa� mnie sza� �owienia motyli, pasja �cigania tych migoc�cych plamek, tych b��dnych, bia�ych p�atk�w, trz�s�cych si� w rozognionym powietrzu niedo��nym gzygzakiem. I zdarzy�o si� w�wczas, �e kt�ra� z tych jaskrawych plamek rozpad�a si� w locie na dwie, potem na trzy - i ten drgaj�cy, o�lepiaj�co bia�y tr�jpunkt wi�d� mnie, jak b��dny ognik, przez sza� bodiak�w, pal�cych si� w s�o�cu. Dopiero na granicy �opuch�w zatrzyma�em si�, nie �miej�c si� pogr��y� w to g�uche zapadlisko. Wtedy nagle ujrza�em go. Zanurzony po pachy w �opuchach, kuca� przede mn�. Widzia�em jego grube bary w brudnej koszuli i niechlujny strz�p surduta. Przyczajony jak do skoku, siedzia� tak - z barami jakby wielkim ci�arem zgarbionymi. Cia�o jego dysza�o z nat�enia, a z miedzianej, b�yszcz�cej w s�o�cu twarzy la� si� pot. Nieruchomy, zdawa� si� ci�ko pracowa�, mocowa� si� bez ruchu z jakim� ogromnym brzemieniem. Sta�em, przygwo�d�ony jego wzrokiem, kt�ry mnie uj�� jakby w kleszcze. By�a to twarz w��cz�gi lub pijaka. Wieche� brudnych k�ak�w wichrzy� si� nad czo�em wysokim i wypuk�ym jak bu�a kamienna, utoczona przez rzek�. Ale czo�o to by�o skr�cone w g��bokie bruzdy. Nie wiadomo, czy b�l, czy pal�cy �ar s�o�ca, czy nadludzkie nat�enie wkr�ci�o si� tak w t� twarz i napi�o rysy do p�kni�cia. Czarne oczy wbi�y si� we mnie z nat�eniem najwy�szej rozpaczy czy b�lu. Te oczy patrzy�y na mnie i nie patrzy�y, widzia�y mnie i nie widzia�y wcale. By�y to p�kaj�ce ga�ki, wyt�one najwy�szym uniesieniem b�lu albo dzik� rozkosz� natchnienia. I nagle z tych rys�w, naci�gni�tych do p�kni�cia, wyboczy� si� jaki� straszny, za�amany cierpieniem grymas i ten grymas r�s�, bra� w siebie tamten ob��d i natchnienie, p�cznia� nim, wybacza� si� coraz bardziej, a� wy�ama� si� rycz�cym, charcz�cym kaszlem �miechu. Do g��bi wstrz��ni�ty, widzia�em, jak hucz�c �miechem z pot�nych piersi, d�wign�� si� powoli z kucek i zgarbiony jak goryl, z r�koma w opadaj�cych �achmanach spodni, ucieka�, cz�api�c przez �opoc�ce blachy �opuch�w, wielkimi skokami - Pan bez fletu, cofaj�cy si� w pop�ochu do swych ojczystych kniei. PAN KAROL Po po�udniu w sobot� m�j wuj, Karol, wdowiec s�omiany, wybiera� si� pieszo do letniska, oddalonego o godzin� drogi od miasta, do �ony i dzieci, kt�re tam na wywczasach bawi�y. Od czasu wyjazdu �ony mieszkanie by�o nie sprz�tane, ��ko nie za�cielane nigdy. Pan Karol przychodzi� do mieszkania p�n� noc�, sponiewierany, spustoszony przez nocne pohulanki, przez kt�re go wlok�y te dni upalne i puste. Zmi�ta, ch�odna, dziko rozrzucona po�ciel by�a dla� w�wczas jak�� b�og� przystani�, wysp� zbawcz�, do kt�rej przypada� ostatkiem si� jak rozbitek, miotany wiele dni i nocy przez wzburzone morze. Omackiem, w ciemno�ci zapada� si� gdzie� mi�dzy bia�awe chmury, pasma i zwa�y ch�odnego pierza i spa� tak w niewiadomym kierunku, na wspak, g�ow� na d�, wbity ciemieniem w puszysty mi��sz po�cieli, jak gdyby chcia� we �nie przewierci�, przew�drowa� na wskro� te rosn�ce noc�, pot�ne masywy pierzyn. Walczy� we �nie z t� po�ciel�, jak p�ywak z wod�, ugniata� j� i miesi� cia�em, jak ogromn� dzie�� ciasta, w kt�r� si� zapada�, i budzi� si� o szarym �wicie zdyszany, oblany potem, wyrzucony na brzeg tego stosu po�cieli, kt�rego zm�c nie m�g� w ci�kich zapasach nocnych. Tak na wp� wyrzucony z toni snu, wisia� przez chwil� nieprzytomny na kraw�dzi nocy, chwytaj�c piersiami powietrze, a po�ciel ros�a doko�a niego, puch�a i nakisa�a - i zarasta�a go znowu zwa�em ci�kiego, bia�awego ciasta. Spa� tak do p�nego przedpo�udnia, podczas gdy poduszki uk�ada�y si� w wielk�, bia��, p�ask� r�wnin�, po kt�rej w�drowa� uspokojony sen jego. Tymi bia�ymi go�ci�cami powraca� powoli do siebie, do dnia, do jawy - i wreszcie otwiera� oczy, jak �pi�cy pasa�er, gdy poci�g zatrzymuje si� na stacji. W pokoju panowa� odsta�y p�mrok z osadem wielu dni samotno�ci i ciszy. Tylko okno kipia�o od rannego rojowiska much i story p�on�y jaskrawo. Pan Karol wyziewa� ze swego cia�a, z g��bi jam cielesnych, resztki dnia wczorajszego. To ziewanie chwyta�o go tak konwulsyjnie, jak gdyby chcia�o go odwr�ci� na nice. Tak wyrzuca� z siebie ten piasek, te ci�ary - nie strawione restancje dnia wczorajszego. Ul�ywszy sobie w ten spos�b, i swobodniejszy, wci�ga� do notesu wydatki, kalkulowa�, oblicza� i marzy�. Potem le�a� d�ugo nieruchomy, z szklanymi oczyma, kt�re by�y koloru wody, wypuk�e i wilgotne. W wodnistym p�mroku pokoju, rozja�nionym refleksem dnia upalnego za storami, oczy jego jak male�kie lusterka odbija�y wszystkie b�yszcz�ce przedmioty: bia�e plamy s�o�ca w szparach okna, z�oty prostok�t stor, i powtarza�y, jak kropla wody, ca�y pok�j z cisz� dywan�w i pustych krzese�. Tymczasem dzie� za storami hucza� coraz p�omienniej bzykaniem much oszala�ych od s�o�ca. Okno nie mog�o pomie�ci� tego bia�ego po�aru i story omdlewa�y od jasnych falowa�. Wtedy wywleka� si� z po�cieli i siedzia� jeszcze jaki� czas na ��ku, st�kaj�c bezwiednie