They seem to make lots of good flash cms templates that has animation and sound.
Linki

an image

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Tak mniej więcej wyglądał nastrój tamtych lat i obawy o moralne sprawowanie Amedea. Nauka malarstwa zasadniczo różniła się od sumiennego uczęszczania do gimnazjum. Jakkolwiek by na to patrzeć, łacińska odmiana przez przypadki rosa - rosae jest zdecydowanie mniej skomplikowana i zobowiązująca od nieustannego, mozolnego poszukiwania własnej, indywidualnej ekspresji i stylu. Środowisko artystyczne rządzi się swoimi, dosyć szczególnymi prawami i charakteryzuje diametralnie odmiennymi sytuacjami, porywami i niepokojami. Zawód malarza polega na umiejętności zapanowania i codziennego obcowania ze swoistego rodzaju wewnętrznym promieniowaniem. Od starego Michelego chłopcy nauczyli się wszelkiej możliwej techniki, teraz jednak nadszedł moment jej świadomego wykorzystania, nadania jej wreszcie sensu i treści dzięki wnikliwemu analizowaniu osobistej witalności i wrażliwości. Czy kiedy Eugenia powzięła decyzję o przerwaniu gimnazjalnych studiów syna, zdawała sobie w pełni sprawę z wszystkich tych nieuniknionych konsekwencji? Amedeo wychodzi z przyjaciółmi, przeżywa rozmaite, przedwczesne jak na jego wiek przygody i doświadczenia, spokojnie krąży po całym Livorno, innymi słowy: zażywa takiej wolności, o jakiej jego pochłonięci walką z ablativusami absolutusami i greckimi aorystami rówieśnicy mogą jedynie pomarzyć. Jemu i Oscarowi Livorno wydaje się coraz bardziej ciasnym, małym miasteczkiem zabitym deskami, jakże odległym od centrum ich rozpalonych zainteresowań. Kiedy Eugenia pojedzie z wizytą do swojego wydawcy do Florencji, zabierze ze sobą także Amedea, który korzystając z tej sposobności, po raz pierwszy w życiu zwiedzi słynne muzeum Uffizi. Do dzisiaj nie wiemy, jakie wrażenie sprawił ten nieoczekiwany, imponujący „nawał” piękna na młodym Modiglianim. Możemy jedynie domyślać się, wnioskując z jego późniejszego zachowania, że od tego momentu jego namiętna pasja kontemplacji obrazów i miłość do malarstwa jeszcze się wzmogły. Tą nabytą we Włoszech wszechstronną erudycją malarską Amedeo będzie się bardzo często popisywał w początkowym okresie swojego pobytu w Paryżu. Ta włoska podróż, wycieczka do Florencji w towarzystwie matki, prawdopodobnie raz na zawsze zmieniła koleje losu młodego Modiglianiego, a już na pewno przyspieszyła proces jego przedwczesnego dojrzewania. Natychmiastową, dramatyczną konsekwencją tej wyprawy jest niespodziewany i niezwykle silny nawrót choroby. We wrześniu 1900 roku Dedo ponownie ma napady bardzo wysokiej gorączki. Diagnoza: ostre, rozległe zapalenie opłucnej. W tych dniach dostaje także gwałtownego krwotoku; to już nie tylko zapalenie opłucnej. Jego młode, wycieńczone płuca zostają zaatakowane przez śmiercionośny wówczas prątek gruźlicy. Nieubłaganie daje o sobie znać zgubna część genetycznego spadku po rodzinie Garsinów. Ta podstępna, zdradliwa i głęboko ukryta w organizmie choroba w pierwszej fazie przejawia się za sprawą nieznacznych, lekkich stanów gorączkowych, aby potem nagle eksplodować i przekształcić się w straszliwy, suchy kaszel. Tomasz Mann po wirtuozersku opisuje w Czarodziejskiej górze to przerażające, gruźlicze echo śmierci: „Są różne rodzaje kaszlu, suche i flegmiste, a te flegmiste są podobno lepsze i mniej szkodliwe od takiego szczekania (...) Ale takiego kaszlu jak ten nie było jeszcze nigdy na świecie, tak mi się przynajmniej wydaje, to już jest żywy kaszel. Nie jest suchy, ale nie można go też nazwać flegmistym, jest jakiś zupełnie inny. To jest tak, jak gdyby zaglądało się do środka człowieka, a tam już nic więcej nie było, tylko papka i szlam”. Choroba, o którą za pierwszym razem zaledwie lekko się otarł, teraz go ostatecznie dopada i atakuje. W jej nawrocie możemy dostrzec wzruszający odpowiednik mannowskiego tematu sztuki postrzeganej jako dezorganizację i przedwczesne cierpienie, jak i konflikt sztuki i życia. To co u bohaterów Manna ma wyłącznie metaforyczny wymiar, w skazanej na śmierć egzystencji Amedea przeistacza się w tragiczną, namacalną rzeczywistość. Ciekawym zbiegiem okoliczności protagonista Czarodziejskiej góry, Hans Castorp, pojawia się w szwajcarskim sanatorium w Davos dokładnie w chwili, gdy Modigliani przyjeżdża do Paryża. Jedyną winą Tonia Krógera, młodego bohatera mannowskiej noweli, jest świadomość bycia artystą. Zapłaci za nią samotnością i całkowitym, bolesnym odizolowaniem od codziennego, zwykłego życia