- Nie, m�j ch�opcze - odpowiedzia� marynarz...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

- Uderzenie by�o celne i nie ka�dy umia�by tak trafi� ptaka. Niech ci� to nie zra�a. Z�apiemy go innym razem! Poszukiwania trwa�y nadal. Im dalej szli, tym drzewa stawa�y si� rzadsze i okazalsze, ale na �adnym z nich nie ros�y owoce jadalne. Na pr�no Pencroff szuka� cennych palm, maj�cych tak wszechstronne zastosowanie w �yciu codziennym; rosn� do czterdziestego r�wnole�nika na p�kuli p�nocnej i do trzydziestego pi�tego na p�kuli po�udniowej. Ale w tym lesie ros�y tylko drzewa szpilkowe: cedry himalajskie, kt�re Harbert rozpozna� ju� wcze�niej, sosny �duglasy�, podobne do tych, jakie rosn� na p�nocno-zachodnim wybrze�u Ameryki, i wspania�e �wierki, wysoko�ci stu pi��dziesi�ciu st�p. W tej chwili chmara ma�ych ptaszk�w o pi�knym upierzeniu i d�ugich, pow��czystych ogonach rozpierzch�a si� w�r�d ga��zi, gubi�c s�abo przytwierdzone pi�rka, kt�re pokry�y ziemi� delikatnym puchem. Harbert podni�s� kilka tych pi�rek, przyjrza� im si� i powiedzia�: - To s� piliki. - Wola�bym perliczk� albo g�uszca - stwierdzi� Pencroff - no, ale je�eli nadaj� si� do jedzenia... - Nadaj� si�, a nawet ich mi�so jest nadzwyczaj delikatne - zapewni� Harbert. - Zreszt�, je�eli si� nie myl�, bardzo �atwo jest si� do nich zbli�y� i zabi� je kijem. Czo�gaj�c si� w trawie marynarz i Harbert dotarli do st�p drzewa, kt�rego dolne ga��zie by�y wprost oblepione ptaszkami. Piliki polowa�y tutaj na owady, stanowi�ce ich po�ywienie. Opierzone �apki mocno zaciska�y si� wok� mniejszych ga��zek. My�liwi podnie�li si� szybko i kijami, jak kos�, zmiatali ca�e szeregi ptak�w, kt�re nawet nie usi�owa�y ucieka� i bezradnie pozwala�y si� zabija�. Ju� dobra setka ptak�w le�a�a na ziemi, gdy pozosta�e zdecydowa�y si� na ucieczk�. - Dobra nasza! - zawo�a� Pencroff. - To jest zwierzyna w sam raz dla takich my�liwych jak my! Mo�na by je �apa� go�� r�k�! Marynarz naniza� ptaszki na witk� i uda� si� z Harbertem w dalsz� drog�. Rzeka skr�ca�a lekko w kierunku po�udniowym, tworz�c �uk; ten zakr�t prawdopodobnie nie si�ga� daleko, rzeka bowiem bra�a pocz�tek w g�rach i zasilana by�a wodami pochodz�cymi z topniej�cego �niegu, pokrywaj�cego zbocza �rodkowego szczytu. Jak wiadomo, g��wnym celem wyprawy by�o zdobycie dla mieszka�c�w Komin�w jak najwi�kszej ilo�ci zwierzyny. Nie mo�na powiedzie�, �eby ten cel zosta� w pe�ni osi�gni�ty, tote� marynarz prowadzi� nadal poszukiwania i z niezadowoleniem mrucza� pod nosem, gdy jakie� zwierz�, kt�rego nawet nie zd��y� rozpozna�, przemyka�o w�r�d wysokich traw. Gdyby to mie� przy sobie Topa! Ale Top znikn�� r�wnocze�nie ze swoim panem i prawdopodobnie zgin�� wraz z nim! Oko�o trzeciej po po�udniu my�liwi znowu ujrzeli poprzez drzewa chmary ptactwa dziobi�cego r�ne aromatyczne jagody, mi�dzy innymi tak�e ja�owiec. Nagle w lesie rozleg� si� jak gdyby g�os tr�bki. Te dziwne a dono�ne d�wi�ki wydawa�y z siebie kuraki le�ne - cietrzewie. Niebawem my�liwi ujrzeli kilka par tych ptak�w o rudym i brunatnym upierzeniu. Harbert rozpozna� samce po spiczasto zako�czonych nasadach skrzyde�ek, utworzonych z naje�onych na szyi pi�r. Zdaniem Pencroffa nale�a�o bezwzgl�dnie z�apa� takiego cietrzewia wielko�ci kury, kt�rego mi�so w smaku nie jest gorsze od mi�sa jarz�bka; nie by�o to jednak �atwe, gdy� ptaki nie pozwala�y si� podej��. Po kilku bezskutecznych pr�bach, kt�rych jedynym wynikiem by�o wyp�oszenie ptactwa, marynarz odezwa� si� do Harberta: - No, je�eli nie mo�na ich zabi� w locie, to musimy spr�bowa� z�owi� je na w�dk�. - Jak karpia?! - zawo�a� Harbert, niezmiernie zdziwiony tym pomys�em. - Jak karpia - potwierdzi� z powag� marynarz. Pencroff znalaz� w trawie p� tuzina gniazd cietrzewi, a w ka�dym dwa do trzech jaj. Uwa�a� bardzo, aby nie dotkn�� tych gniazd, do kt�rych gospodarze mieli zapewne niebawem powr�ci�. W�a�nie dooko�a gniazd zamierza� zarzuci� w�dki, i to nie w�dki z p�tlami, ale prawdziwe, z haczykami. Odci�gn�� Harberta na pewn� odleg�o�� od gniazd i tu przygotowa� sw�j przedziwny sprz�t ze staranno�ci�, jakiej nie powstydzi�by si� ucze� Izaaka Waltona* [przyp.: Uznany autor traktatu o �owieniu ryb lin�.]