- Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
- Ale być może jest tak, że te wszystkie rzeczy, o których zakładam, że nimi nie jestem, bo ich nie znam, faktycznie wcale nie są czymś różnym ode mnie takiego, jakiego znam...
- Tam widziałam — ach jak często — jakeś przechodził z postawą i wejrzeniem, które mnie oczarowały, i przy tem oknie stałam onego nieszczęsnego dnia, kiedy poraz pierwszy...
- Pojmuję że wam wiele o to chodzić musi, abym się okazał słabym, żebym się zaparł własnego życia, żebyście później wyznania moje drukować mogli i pokazać mnie światu...
- Nie mogłem zrozumieć powodu tego uczucia, ale ogarniał mnie lęk i udręka, jak gdyby groziło mi bliskie nieszczęście, jak gdyby ktoś drogi mi cierpiał i wzywał mojej...
- Te słowa wprawiły mnie w konsternację; chociaż bowiem podczas tamtych mrocznych dni często myślałem o Françoise, to moje rozważania miały raczej postać milczących...
- – Och, nie jesteś wcale lepszy od niej! Jacy z was obojga hipokryci! Ale ja nie jestem westalką! Nie możecie mnie pogrzebać żywcem tylko dlatego, że pokochałam mężczyznę! Nie...
- Colin zdawał już sobie sprawę, że porażka w walce zapaśniczej kosztowała mnie więcej niż oddanie kilku setów tenisa podczas weekendowego meczu ze znajomymi...
- Przyznam, iż cały ten przegląd gospodarczy znudził mnie, lecz skoro Karol — może pod wpływem własnych doświadczeń na farmie — tak bardzo interesował się sprawą, uzbroiłem się w...
- Do wyjątków należał przygotowany przeze mnie i w małym nakładzie wydany wybór jego „fragmentów antropologicznych" (aż po ważny list o godności kobiety Mulieris dignitatem)'...
- Jak krew świętego Januarego, a niech mnie! Co za zabawny zbieg okoliczności! Prawda? Przecież to dokładnie ten sam gest, którym obracają tamtą ampułkę, żeby sprawdzić,...
Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
Jednak moje młodsze rodzeństwo musiało się do mnie zwracać jako do Wu Jie (_L ?), co znaczy „Piąta Starsza Siostro". 4. Kiedy zwracali się do mnie starsi, Wu Mei (JL-fcfc.) przyjmowało znaczenie słowa „córka". Wu Mei (I ¦LL) oznaczało więc Piątą Córkę. 5. Tak samo dzieje się, jeśli chodzi o słowo di („brat"). Er Di (— sf») może znaczyć zarówno Drugiego Młodszego Brata, jak i Drugiego Syna. 6. Po wyjściu za mąż za mojego ojca macocha nadała nam europejskie imiona. Od kiedy moi bracia i ja zaczęliśmy chodzić do szkół w Hongkongu i Londynie, gdzie głównym językiem był angielski, nazywam się Adeline Yen. 7. Kiedy z kolei ja wyszłam za mąż, przyjęłam nazwisko mojego męża Boba Maha, dlatego teraz podpisuję się jako Adeline Yen Mah. 8. Najstarsza Siostra (Jt'A) nosi imię Lydia, Najstarszy Brat Cfc.-ff-) - Gregory, Drugi Brat (—-§f") - Edgar, Trzeci Brat (_=. -JJ-) - James, Czwarty Najmłodszy Brat (vę %>) -Franklin. Najmłodsza Siostra (>h ?-) nazywa się Susan. Rozdział 1 Najlepsza w klasie L & Ą % - Jesień 1941 r. Kiedy tylko dotarłam do domu ze szkoły, ciocia Baba zauważyła srebrny medal, który miałam przypięty na piersi do kieszonki mundurka. Właśnie czesała włosy przed lustrem w naszym pokoju, kiedy wbiegłam i rzuciłam szkolną torbę na swoje łóżko. - Co tam masz na sukience? - To coś specjalnego od matki Agnes. Dała mi to w obecności całej klasy. Powiedziała, że to nagroda. Ciocia wyglądała na poruszoną. - Tak szybko? Dopiero tydzień temu zaczęłaś przedszkole. Za co ta nagroda? - Byłam najlepsza w klasie w tym tygodniu. Kiedy matka Agnes przypięła medal do mojej sukienki, powiedziała, że będę go mogła nosić przez siedem dni. Proszę, razem z medalem dostałam świadectwo. Otworzyłam torbę i wspinając się na kolana cioci, wręczyłam kopertę. Otworzyła ją i wyjęła kartkę. - No cóż, to jest po francusku albo angielsku, albo w jakimś innym zagranicznym języku. Jak mam to przeczytać, mój skarbie? Wiedziałam, że jest zadowolona, bo uśmiechała się i przytuliła mnie. - Pewnego dnia - mówiła dalej - będziesz mogła to wszystko przełożyć dla mnie na chiński. Na razie napiszemy po prostu dzisiejszą datę na tej kopercie i schowamy ją w bezpiecznym miejscu. Idź i zamknij porządnie drzwi na zasuwkę, żeby nikt nas nie zaskoczył. U Patrzyłam, jak otwiera swoją szafę i wyciąga kasetkę na kosztowności. Jak ściąga złoty kluczyk z szyi i kładzie moje świadectwo pod jadeitową bransoletką, perłowym naszyjnikiem i zegarkiem z brylantem - jakby moja nagroda była tak cenna jak jej klejnoty i tak samo niemożliwa do zastąpienia. Kiedy zamykała wieczko kasetki, wypadła z niej stara fotografia. Podniosłam ją i spojrzałam na wyblakły obrazek, z którego uroczyście spoglądali młoda kobieta i mężczyzna, oboje ubrani w staroświeckie chińskie szaty. Mężczyzna wyglądał znajomo. - Czy to zdjęcie mojego ojca i mojej zmarłej mamy? - zapytałam. - Nie. To zdjęcie ślubne twoich dziadków. Twój Ye Ye miał wtedy dwadzieścia sześć lat, a twoja Nai Nai tylko piętnaście. Szybko wzięła fotografię z mojej ręki i z powrotem schowała w pudełku. - Czy masz zdjęcie mojej zmarłej mamy? Unikając mego spojrzenia, powiedziała: - Nie. Ale mam zdjęcie ślubne twojego ojca i macochy Niang. Miałaś tylko roczek, kiedy się pobrali. Chcesz je zobaczyć? - Nie. Już je widziałam. Chcę zobaczyć tylko moją własną mamusię. Czy jestem do niej podobna? Ciocia Baba nie odpowiedziała, tylko zajęła się chowaniem kasetki z powrotem do szafy. Po chwili znowu się odezwałam: - Kiedy umarła mama? - Dostała silnej gorączki trzy dni po twoim urodzeniu. Umarła, jak miałaś dwa tygodnie... Zawahała się na moment, a potem nagle wykrzyknęła: - Jakie masz brudne rączki! Bawiłaś się w przedszkolu w piaskownicy? Idź natychmiast je umyć! A potem wróć tutaj i odrób lekcje! Zrobiłam, co mi kazano. Chociaż miałam tylko cztery lata, zrozumiałam, że nie powinnam stawiać cioci Babie zbyt 12 wielu pytań o zmarłą mamę. Najstarsza Siostra raz powiedziała: „Ciocia Baba i mama były najlepszymi przyjaciółkami. Dawno temu pracowały razem w banku w Szanghaju, który należy do stryjecznej babki, najmłodszej siostry dziadka Ye Ye. Ale potem mama umarła, bo ciebie urodziła. Gdyby ciebie nie było, mama żyłaby jeszcze. Przez ciebie umarła. Przynosisz nieszczęście". Rozdział 2 Rodzina w Tianjinie ? * % A Kiedy się urodziłam, Najstarsza Siostra miała sześć i pół roku. Moi trzej bracia mieli pięć, cztery i trzy latka. Wszyscy winili mnie za śmierć mamy (??) i nigdy mi nie wybaczyli