Zaproponowa³ mi tak¿e pensjê w wysokoœci dwustu tysiêcy dolarów rocznie w gotówce, bez ¿adnych podatków, i powiedzia³, ¿e mogê dalej pobieraæ moje wynagrodzenie w Centurionie...

– Czy przyj¹³ pan jego propozycjê? – Tak, przyj¹³em. – Jak¹ pracê wykonywa³ pan dla pana Ippolita? – Przejrza³em kartoteki osób zatrudnionych w Centurionie, a potem sporz¹dzi³em i przekaza³em panu Sturmackowi listê posiadaczy udzia³ów. Przewozi³em wielkie sumy w gotówce od pana Martina Barone’a do biura firmy Albacore, które znajduje siê piêtro ni¿ej pod biurem pana Ippolita w budynku banku Safe Harbor. Wykona³em wiele innych rutynowych prac dla pana Ippolita, miêdzy innymi ukara³em pewnego lichwiarza, który wspó³pracowa³ z panem Barone’em. – Jak on siê nazywa³? – Ralph DiOrio. – Jak go pan ukara³? – Zbi³em go do nieprzytomnoœci kijem. – Czy pan Ippolito ¿¹da³ od pana pope³nienia jeszcze innych przestêpstw? – Tak, kaza³ mi zorganizowaæ trzy zabójstwa. – I zorganizowa³ je pan? – Tak. – Kim by³y ofiary? – Pierwsz¹ ofiar¹ by³ pan Stone Barrington, który, jak teraz widzê, unikn¹³ œmierci. – A kto wykona³ zamach na ¿ycie pana Barringtona? – Vincent Mancuso i Manolo Lobianco. – Czy pan Ippolito dowiedzia³ siê nastêpnie, ¿e pan Barrington unikn¹³ œmierci? – Nic mi o tym nie wiadomo. – Kim by³y dwie pozosta³e ofiary? – Vincent Mancuso i Manolo Lobianco. – Dlaczego zostali zabici? – Zostali zaaresztowani pod innymi zarzutami i pan Ippolito obawia³ siê, ¿e mog¹ w swoich zeznaniach powi¹zaæ go ze œmierci¹ pana Barringtona. – Kto wykona³ te dwa morderstwa? – Thomas Cosenza i Joseph Zito. – W jaki sposób zamordowano ofiary? – Wed³ug szczegó³owej instrukcji pana Ippolito. Zostali zabici strza³em w g³owê i wrzuceni do Pacyfiku z uwi¹zanymi ciê¿arami. Rick napisa³ coœ na kartce i pokaza³ to O’Harze. – Pokazujê panu napisane na papierze nazwisko. Czy rozpoznaje je pan? – Tak. – Dla celów niniejszego przes³uchania bêdzie pan okreœla³ tê osobê jako pana X. – Proszê bardzo. – Czy ktokolwiek prosi³ pana o zrobienie czegoœ, co by mia³o zwi¹zek z panem X? – Tak. Pan Ippolito poleci³ mi porwaæ ¿onê pana X i trzymaæ j¹ do czasu otrzymania od niego dalszych instrukcji. – I wykona³ pan to polecenie? – Tak. – Kto by³ wykonawc¹ porwania? – Vincent Mancuso i Manolo Lobianco. – Gdzie by³a przetrzymywana? – Przewo¿ono j¹ codziennie w inne miejsce. – Czy pan Ippolito prosi³ pana o skontaktowanie siê z panem X, ¿eby omówiæ z nim warunki zwrócenia mu ¿ony? – Nie. Przypuszczam, ¿e tym zajmowa³ siê kto inny. – Czy wie pan kto? – Inni pracownicy pana Ippolita. Nie znam ich nazwisk. – Czy w zwi¹zku z porwaniem pani X pan Ippolito prosi³ pana o zrobienie czegoœ jeszcze? – Kiedy pan Regenstein zwróci³ siê do mnie, ¿ebym pomóg³ w odnalezieniu pani X, poinformowa³em o tym pana Ippolita. Kaza³ mi udawaæ, ¿e pomagam panu X, ale zawiadamiaæ o wszystkim jego samego albo pana Sturmacka. – Czy pan Sturmack bra³ udzia³ w porwaniu? – Wiedzia³, ¿e go dokonano. – Jaki by³ cel porwania? – Przekonanie pana X, ¿eby sprzeda³ firmie Albacore swoje udzia³y w Centurion Studios. Pan X jest w³aœcicielem du¿ego pakietu udzia³ów. – Czy przyœwieca³ temu jeszcze jakiœ inny cel? – Wydaje mi siê, ¿e pan Ippolito chcia³, ¿eby pan X uczestniczy³ w jego innych przedsiêwziêciach, ale nie wiem dok³adnie, w jakich. – Pytam pana jeszcze raz, panie O’Hara, czy z³o¿y³ pan to oœwiadczenie bez ¿adnego przymusu, kieruj¹c siê wy³¹cznie nadziej¹ uchronienia siê przed odpowiedzialnoœci¹ karn¹? – Tak. Rick wy³¹czy³ magnetofon. – W porz¹dku, na razie wystarczy. Zamierzam teraz obgadaæ z federalnymi, ¿eby ciê nie œcigali, a potem dam im mo¿liwoœæ bardziej szczegó³owego przes³uchania ciê na temat dzia³alnoœci Ippolita, Sturmacka i Barone’a. – Bêdê mia³ im jeszcze sporo do opowiedzenia – stwierdzi³ O’Hara. – Œwietnie. – Rick podniós³ s³uchawkê telefonu stoj¹cego na biurku O’Hary i wykrêci³ jakiœ numer. – Mówi Rick Grant. Dokonujê w³aœnie zatrzymania cz³owieka, który z³o¿y³ mi oœwiadczenie obci¹¿aj¹ce kilka innych osób zarzutami pope³nienia powa¿nych przestêpstw. Chcia³bym, ¿ebyœ wynaj¹³ dla niego pokój w jakimœ bezpiecznym hotelu, gdzie móg³by byæ przes³uchany bardziej szczegó³owo. Tak, zaczekam. – Zakry³ d³oni¹ mikrofon telefonu. – Przewiozê teraz Billy’ego, a potem bêdziemy mogli porozmawiaæ znowu z Cable’em i Rubensem – powiedzia³ do Stone’a i wróci³ do telefonicznej rozmowy. – Dobrze. Przyœlij nieoznakowany samochód i dwóch ludzi do biura szefa ochrony wytwórni filmowej Centurion Studios, ¿eby zabrali tego cz³owieka. Nazywa siê William O’Hara. Tak, ten sam. Wszystko jasne? Dobra. – powiedzia³ i od³o¿y³ s³uchawkê. Nie minê³o nawet dziesiêæ minut, kiedy zjawili siê dwaj funkcjonariusze. – WsadŸcie go na tylne siedzenie, bez obr¹czek, bez zamieszania, i zawieŸcie go do hotelu – powiedzia³ Rick. – A potem weŸcie od niego klucze do jego domu i przywieŸcie mu jakieœ ubrania. Nie chcê, ¿eby mu siê coœ sta³o. Policjanci wyprowadzili O’Harê. Rick siêgn¹³ znowu po s³uchawkê i zadzwoni³ do Hanka Cable’a z FBI. – Hank – powiedzia³ – mamy œwiadka przeciwko panom Ippolitowi, Sturmackowi i Barone’owi. – Poda³ mu nazwê hotelu. – Czy ty i Rubens moglibyœcie spotkaæ siê tam z nami za godzinê? Zapytaj o mnie w recepcji. – Od³o¿y³ s³uchawkê i odwróci³ siê do Stone’a. – Pojedziemy tam teraz. Chcia³bym, ¿eby Cable i Rubens przes³uchali Billy’ego. Kiedy ju¿ siê z tym uporaj¹, zdecydujemy, jakie bêdzie nasze nastêpne posuniêcie. 60 Stone’a obudzi³o szarpniêcie za ramiê. Le¿a³ w ubraniu na ³ó¿ku w jednej z dwu sypialni nale¿¹cych do wynajêtego przez Ricka Granta apartamentu w jego „bezpiecznym” hotelu. – ChodŸ do salonu – powiedzia³ Rick. Stone spojrza³ na zegarek. By³a siódma trzydzieœci rano. Poszed³ za Rickiem do salonu, gdzie sta³y dwie kamery wideo, dwa magnetofony i parê lamp. – Gdzie jest O’Hara? – zapyta³. – Pozwoliliœmy mu przespaæ siê trochê – odpar³ Rick. – Hank i John dali mu niez³y wycisk i wszystko to znajduje siê na wideo i na taœmach magnetofonowych. Chc¹ porozmawiaæ z tob¹. Stone usiad³ przy stole i nala³ sobie z termosu trochê kawy