25 Niepewny grunt zn�w usuwa mu si� spod n�g...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Tym bardziej �e psuj� si� stosunki z Guldbergiem, kt�ry poniewa� Andersen przesta� si� uczy� �aciny � grozi odmow� dalszej opieki. Tym bardziej �e s�ynne buty i konfirmacyjne ubranie przywiezione z Odense, od dawna rozlecia�y si� ju� na strz�py, a r�ne cz�ci garderoby, jakimi obdarzaj� go przygodni dobroczy�cy: dwaj zegarmistrze J�rgensenowie, Guldberg, Siboni czy Weyse � raz s� za ciasne, raz .przykr�tkie, a zawsze nadaj� nad wiek wyro�ni�temu chudzielcowi wygl�d jeszcze bardziej �a�osny i komiczny. Najwcze�niejszy i wierny zapewne jego portret z tego okresu skre�li� jeden z �wczesnych mieszka�c�w Kopenhagi Just Mateusz Thiele: �Pewnego popo�udnia � w czerwcu chyba � siedzia�em przy biurku, zwr�cony plecami ku drzwiom, gdy rozleg�o si� pukanie. Zawo�a�em: �Prosz�!�, i nie zd��y�em jeszcze odwr�ci� g�owy, lecz ju� podnios�em wzrok znad papier�w, gdy zaskoczy� mnie widok niezwykle wyro�ni�tego ch�opca o bardzo dziwacznym wygl�dzie, kt�ry z�o�y� mi g��boki teatralny uk�on do samej ziemi. Czapk� rzuci� tu� przy drzwiach, a kiedy wyprostowa� d�ug� swoj� posta� w podniszczonym szarym p�aszczu, kt�rego r�kawy nie si�ga�y nawet do wychudzonych przegub�w jego r�k, zza wielkiego, stercz�cego nosa spojrza�a na mnie para malutkich chi�skich oczek, kt�rym przyda�by si� zabieg chirurgiczny, �eby mog�y swobodnie spoziera�. Na szyi mia� kolorow� perkalow� chustk�, zasup�an� tak ciasno, i� d�uga owa szyja zdawa�a si� d��y� do wydostania si� z tej matni, s�owem, by�a to posta� zdumiewaj�ca, a sta�a si� ni� bardziej jeszcze, gdy post�pi�a ku mnie par� krok�w i, ponownie sk�adaj�c uk�on, tymi s�owy rozpocz�a sw� patetyczn� przemow�: �Czy wolno mi dost�pi� zaszczytu wyra�enia uczu� moich dla teatralnej sceny w wierszu, kt�ry sam u�o�y�em? � W zaskoczeniu nie zdo�a�em wykona� nawet jednego ruchu, gdy ch�opak deklamowa� ju� w najlepsze, a kiedy kolejnym uk�onem rzecz zako�czy�, natychmiast zapowiedzia� scen� z Hagbarta i Signe (tragedii Oehlenschl�gera) i odegra� w tym przedstawieniu wszystkie role. Siedzia�em w milczeniu, czekaj�c na chwil� przerwy, kt�ra umo�liwia�aby mi zadanie cho�by jednego pytania i uzyskanie odpowiedzi. Lecz daremnie; wyst�p �w wi�d� mnie od sceny jednej tragedii ku nowej scenie innej komedii, a gdy deklamator dotar� wreszcie do epilogu, kt�ry sam napisa�, zako�czy� go kilku teatralnymi pok�onami, schwyci� czapk�, kt�ra niczym zagapiony widz le�a�a przy drzwiach, i � ju� go nie by�o, zbieg� p�dem ze schod�w!� Wiele twarzy ma Kopenhaga. I Andersen umie ju� teraz rozr�nia� je coraz lepiej. Przez pierwszych swoich protektor�w poznaje z czasem inne jeszcze, wybitne osobisto�ci. I co� przecie� musi w tym dziwacznym ch�opcu ujmowa� ludzi, skoro coraz cz�ciej zapraszaj� go do siebie. Prawda: bywa niezno�ny, wpada do znajomych i nieznajomych dom�w w czas i nie w czas, nerwowy, natarczywy, przej�ty nieustannie w�asnymi tylko sprawami, zadr�czaj�cy nieustann� gadanin�. W szesnaste swoje urodziny sk�ada nieoczekiwan� wizyt� nawet jednemu z dyrektor�w teatru, surowemu radcy Collinowi, przynosz�c mu w darze wiersz, kt�ry sam u�o�y� � wiersz nieszczeg�lny. Ale utwory prawdziwych poet�w, mimo ra��cej jeszcze ci�gle przesady ruch�w i dykcji, recytuje r�wnie� z zapa�em i, przyzna� trzeba, coraz lepiej. �Der kleine Deklamator�, obdarzony w salonach kopenhaskich takim przydomkiem chyba tylko dla zabawnego kontrastu z tyczkowat� postaci� � zapraszany bywa ju� nawet do s�ynnego Bakkehus, domu Rahbek�w. Poznaje tam uwielbianego Adama Oehlenschl�gera, Bernarda Seweryna Ingemanna � poet� i autora poczytnych historycznych powie�ci, wielkiego swego imiennika Jana Chrystiana �rsteda. Znakomity fizyk od pierwszej chwili odnosi si� do niego ze szczeg�ln� �yczliwo�ci�. Lecz nikt na razie nie podejrzewa, �e ma�y deklamator przeistoczy� si� ju� tymczasem � w dramaturga. Jedynie �agodna, wyrozumia�a pani Kama Rahbek, kt�ra pierwsza � wp� �artem 26 � nazwa�a go kiedy� poet�, zostaje dopuszczona do sekretu i zdumiewa si� niebawem, s�uchaj�c g�o�nej lektury pierwszej jego sztuki o romantycznym tytule Kaplica w lesie: � Ale� tu s� cale fragmenty dos�ownie przepisane z dzie� Ingemanna i Oehlenschl�gera! � Owszem, ale oni przecie� cudownie pisz�! � brzmi rozbrajaj�ca odpowied� autora, kt�ry skwapliwie czyta dalej. Andersen niczego bowiem teraz bardziej nie pragnie, jak wst�pi� w �lady Oehlenschl�gera. Napisa� dramat. Wielki, wspania�y. Taki, jak s�ynny Aladyn! Nie � Lepszy! Z nast�pnym swoim scenicznym utworem wyrusza do znanego t�umacza Szekspira, komandora Wulffa: �Prosi� mnie � pisze p�niej o tym pierwszym spotkaniu, dodaj�c zreszt�, �e sam Wulff relacjonowa� je z pewn� �artobliw� przesad� � �ebym wpierw zjad� z nim �niadanie, lecz ja nie chcia�em prze�kn�� ani k�sa, tylko czyta�em galopem, a sko�czywszy zapyta�em podobno: �Czy b�dzie co� ze mnie? bo ogromnie chcia�bym, �eby by�o!�� A gdy Wulff, z kt�rego c�rk�, garbat�, lecz mimo kalectwa niezmiernie pogodn�, m�dr� i mi�� Henriett�, przyja�ni� si� potem Jan Chrystian przez d�ugie lata, zach�ca ch�opca do ponownych odwiedzin, obiecuje, �e zjawi si� z pewno�ci�, gdy tylko napisze now� tragedi�