648-653...

Idem, Parawan republikanizmu w niszczeniu fundamentów Rzeczypospolitej, GP, 27 XII 1924, nr 68, s. 824. Ibidem, s. 821-825. M. RataJ, Pamiêtniki, Warszawa 1965, s. 259-260. O pogl¹dach J. Pi³sudskiego na organizacjê naczelnych wladz wojskowych szerzej: B. Podoski, Organizacja naczelnych w³adz obrony pañstwa (szkic historyczny), „Niepodleg³oœæ", t. VII, Londyn-N. Jork 1962, s. 181-199. Sprawozdanie stenograficzne ze 165 posiedzenia Sejmu RPI kadencji 2 XII 1924 r., ³. 46. W. Stpiczyñski, List otwarty do p. ministra Wl. Sikorskiego, GP, 6 XII 1924, nr 65, s. 775-778. Có¿ na to w³adze?, GP, 20 IX 1924, nr 54, s. 611-612; AAN, ZLP, t. 144, Okólniki, Okólnik z 31 X 1924, k. 10. Gen. F. Latinik mia³ powiedzieæ do delegacji legionistów: „dziœ przychodzicie panowie z uroczystoœci¹ Legionów, Jutro przyjd¹ ¯ydzi ze zdobyciem Jerycha, a pojutrze Ukraiñcy z Petlur¹", zaœ o legionistach podobno powiedzia³: „cl którzy byli coœ warci zginêli, ci którzy ¿yj¹ nic nie warci". A. Garllcki, Przewrót majowy, s. 129. Ciekawostk¹ Jest fakt, ¿e Ju¿ rok wczeœniej gen. F. Latinik by³ atakowany przez „G³os Prawdy" za rzekome tworzenie w wojsku „tajnej organizacji faszystowskiej". Elzar, Czy zbrodnia gen. Latinika, GP, 20 X 1923, nr 6. s. 95. w., s.Itplczyriskil, Austriacki chwast, GP, 8 XI 1924, nr 61, s. 723-724. P. Wróbel, op. cit, s. 106. Dokumentacjê dzia³alnoœci Stpiczyriskiego w ZLP zawiera: AAN, ZLP, t. 49, Protoko³y ZG ZLP, k. 107-179. Po raz pierwszy Stpiczyñski uczestniczy³ w posiedzeniu ZG ZLP 2 X 1924 (ibidem, k. 107-108). Warto dodaæ, ¿e posiedzenia te odbywa³y siê w siedzibie redakcji „G³osu Prawdy". Ibidem, Protokó³ zebrania ZG ZLP 19 X 1924, k. 114. Ibidem, Kronika organizacyjna, k. 135. Ibidem, k. 166. 4 I 1924 Stpiczyriski Jako delegat ZG ZLP uczestniczy³ w posiedzeniu w³adz okrêgu lwowskiego ZLP. Ibidem, Protokó³ zebrania ZG ZLP 5 II 1925, k. 146-148. Ibidem, Protokó³ zebrania ZG ZLP z 30 X 1924, k. 117-119, z 11 XII 1924, k. 139. Ibidem, Protokó³ zebrania ZG ZLP z 27 XI 1924. k. 129-130, z 15 I 1925, k. 141-143. Komunikaty obejmowa³y dotychczasowe okólniki i zarz¹dzenia, oraz wiadomoœci o ¿yciu organizacyjnym i o sytuacji politycznej. Pierwszy komunikat ukaza³ siê w grudniu 1924 r. (ibidem. Komunikat nr l, k. 136-138). Ibidem, Protokó³ zebrania ZG ZLP 6 XI 1924, k. 123-124; Okólnik nr 8 z 25 XI 1924, k. 134. Stpiczyñski proponowa³ w okólniku zbadanie rozmiarów problemu przez zarz¹dy okrêgowe ZLP, tworzenie przez zarz¹dy referatów walki z bezrobociem, oraz przedsiêwziêcia zwi¹zkowe umo¿liwiaj¹ce zatrudnienie bezrobotnych. Od redakcji, GP, 28 III 1925, nr 81, s. 208. KP, 29 III 1925, nr 88, s. 2. Por. J. Grzêdziñskl, Maj 1926, Pary¿ 1965, s. 63. Leon Okrêt (1864-1937), adwokat i dziennikarz, znany sprawozdawca s¹dowy prasy warszawskiej. Adam Uziemb³o (1885-1971), publicysta, krytyk literacki, dzia³acz PPS-FrakcJl Rewolucyjnej i Zwi¹zku Walki Czynnej, legionista, pose³ na Sejm Ustawodawczy. Marian Uzdowskl, publicysta „Drogi", póŸniejszy dyplomata, konsul w Kiszyniowie i Czernlowcach. Stefan Grostern (1887-1940), publicysta „Kuriera Polskiego", „Nowego Kuriera Polskiego" i „Epoki". Wac³aw Lipiñski (1896-1949), publicysta i historyk wojskowoœci, faktyczny korespondent pisma w Krakowie. W intencjach Stpiczyriskiego „Niedyskrecje" mia³y zapobiegaæ represjom prasowym (W. Stpiczyñski, Moje niedyskrecje, s.2). Rubryka ta przetrwa³a do wybuchu wojny, gdy¿ w 1929 r. przejê³a J¹ „Gazeta Polska". Tadeusz Gru¿ewskl (1870-1938), publicysta, by³y dzia³acz Ligi Narodowej i wspó³pracownik „Przegl¹du Wszechpolskiego", znawca Rosji. Jerzy Stempowskl (1894-1969), publicysta, krytyk literacki, póŸniejszy wspó³pracownik premiera K. Bartla. Leo Belmont (1865-1941), adwokat, pisarz, publicysta. Tadeusz Katelbach (1897-1977), publicysta, eseista, korespondent „G³osu" w Genewie, póŸniej dzia³acz „Naprawy". 233 ] 172 173 174 175 179 180 181 182 183 185 I H(5 187 188 189 190 191 192 193 194 195 19G 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 Tadeusz Hartleb (188O-1940), dzia³acz PPS, publicysta. W³adys³aw Sieroszewski (1900-1996), syn pisarza Wac³awa, dzia³acz OMN. Julian Husarski (1878-1930), ekonomista. In¿ynier, wspó³pracownik „Drogi", propagator tzw. kapitalizmu pañstwowego. Kazimierz Œwitalski (1886-1962), Jeden z najbli¿szych wspó³pracowników J. Pi³sudskiego, po maju 1926 r. minister, premier i marsza³ek Sejmu. Mieczys³aw Rettinger (1890-194?), publicysta, krytyk literacki, wspó³pracownik „Wiadomoœci Literackich". Franciszek Paschalski (1889-1940), adwokat i dzia³acz polityczny, po 1926 r m.In. wicemarsza³ek Sejmu i prezes Zwi¹zku Strzeleckiego; wielokrotnie obroñca s¹dowy Stplczyñskiego. Stefan Starzyriski (1893-1943). dzia³acz polityczny I gospodarczy, po 1926 r. m.In. wiceminister skarbu i prezydent Warszawy. Jan Nepomucen Miller (1890-1977), krytyk literacki i poeta zwi¹zany z PPS. W³adys³aw Gumplowicz (1869-1942), geograf, ekonomista, wyk³adowca Wolnej Wszechnicy Polskiej, dzia³acz PPS. Stefania Sempo³owska (1870-1944), pedagog, publicystka, dzia³aczka spo³eczna o radykalnie lewicowych pogl¹dach. Zob. biogram J. Kaysera (1900-1963), w: Dictionnaire de Biographie Franêaise, t. XVIII. Paris 1993, s. 1099. Radyka³owie byli Jedn¹ z czo³owych si³ politycznych III Republiki Francuskiej, ugrupowaniem specyficznie zwi¹zanym z tradycjami politycznymi Francji. Czo³owymi postaciami partii byli m.in. G. Clemenceau, E. Herriot, E. Daladier. W ka¿dym numerze „G³osu Prawdy" pojawia³y siê has³a, które mia³y zapewne okreœlaæ program „polskiego radykalizmu". Tak wiêc „G³os Prawdy": „walczy o sprawiedliwoœæ spo³eczn¹", „broni Interesów pracy", „têpi nieuczciwoœæ l prywatê", „têpi ortodoksjê l szowinizm", „broni praw cz³owieka i obywatela". Atak na radykalizm polski, KP, 20 III 1925, nr 79, s. 2; Z. Sachn., „Radykalizm" polski t PPS, KP, 21 III 1925, nr 80, s