Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
zbudowany na środku rynku — z podsieniami w koło na słupach dla przedawających". W 1880 r. miasto zniszczył wielki pożar. Po II wojnie światowej Niżankowice znalazły się tuż za nową granicą. 164 Nowe Miasto ** Kościół katolicki p.w. Świętej Trójcy został zbudowany w latach 1448-1451, a przebudowany w I poł. XVIII i na początku XX w. Po 1945 r. zamieniony w magazyn, w 1989 r. zwrócony wiernym i wyremontowany. Budowla jednonawowa z węższym prezbiterium, do którego przylegają zakrystia i piętrowe pomieszczenie pomocnicze. Przy nawie kwadratowa kruchta. We wnętrzu sklepienie kolebkowe z lunetami. Zachowały się fragmenty fresków (ponad łukiem tęczy) oraz trzy ołtarze. Na uwagę zasługuje tablica pamiątkowa konsekracji z 1730 r. Obok kościoła neorenesansowa dzwonnica z początku XX w. ze starymi dzwonami. W zewnętrznej ścianie kościoła wmurowane były dwie kamienne rzeźby. Jedna przedstawiała brodatą głowę w koronie (być może popiersie Kazimierza Jagiellończyka), druga — głowę rycerza w hełmie, ozdobionym dokoła piórami w kształcie rozwiniętego wachlarza. Rzeźby te restaurowano ok. 1874 r., a ich odlewy gipsowe umieszczono w Muzeum Ossolińskich we Lwowie (oryginały po II wojnie światowej zniknęły z kościoła). Ratusz z XIX w, parterowy, nakryty czterospadowym dachem, z wieżyczką zakończoną blaszanym jeleniem. Ściany zewnętrzne opilastrowane. Okna w obramieniach prostokątnych z kluczami. W rynku i przylegających do niego uliczkach zachowały się liczne stare domy. Cmentarz katolicki założony prawdopodobnie w połowie XIX w. znajduje się na północ od centrum, po prawej stronie drogi do granicy. Wciąż czynny i nieźle utrzymany. Najciekawsze nagrobki: Jana de Latour, dzierżawcy dóbr (zm. 1888), notariusza Ignacego Kriegseisena (zm. 1900) oraz bezimienny grobowiec z postacią leżącego rycerza, podobno ukraińskiej rodziny Bogaczuków. Nowe Miasto (???? ?i???) rej. Stary Sambor Miejscowość początkowo nosiła nazwę Bybło. Tradycja przypisuje założenie miasta Kazimierzowi Wielkiemu, który miał je zasiedlić osadnikami z Niemiec. Już przed 1419 r. musiała tu istnieć parafia, gdyż z tego roku mamy wzmiankę o szkole parafialnej. W XV-XVII w. Nowe Miasto należało kolejno do Skorutów, Nowomiejskich i Krasickich. Urodził się tu akademik krakowski Łukasz „de Nova Chdtatae Russiae", autor 165 Nowe Miasto Nowe Miasto łacińskiego dzieła poświęconego epistolografii (wyd. 1558), oraz trzej bracia Herbestowie, z których Benedykt (zm. 1593) był jezuitą, filozofem i znanym mówcą, a Jan (zm. 1611) — nadwornym spowiednikiem Katarzyny Jagiellonki, królowej szwedzkiej. W 1498 r. miasto uległo zniszczeniu podczas najazdu hospodara wołoskiego Stefana. W XVI-XVII w. miejscowy kościół był przez pewien czas zborem ariańskim. Kolejną klęskę przyniosła Nowemu Miastu wojna z Kozakami. W dawnym rękopisie czytamy: „Gdy w 1648 r. Kozacy pod Chmielnickim to miasteczko najechali, udała się znaczna liczba mieszkańców do kościoła, inni zaś schronili się na strych świątyni. Kozacy wpadli i mieszczan tam będących wymordowali, plądrując zaś po kościele i szukając bogactw, wyłamali także drzwi na strych prowadzące, a zastawszy tam pełno ludzi, wszystkich w pień wycięli. Zaczęła się więc krew sączyć przez szparę u stropu i ściekała po ścianie przez dni kilka. Znak ten pozostał aż do 1725 r., w którym to roku zabielano go sześć razy, lecz nie można było zabielić". W kościele była dawniej drewniana tablica poświęcona Janowi Opalskiemu, który stracił życie w obronie swego pana. Według akt grodzkich przemyskich: „11 lipca 1701 r. sługa dziedzica z Sąsiadowic, Adam Kunicki, dostał od swego pana polecenie, by zabić Firleja, dziedzica Nowego Miasta. Wszedł więc do jego sypialni w nocy i zamierzył się nań nożem, lecz sługa Firleja Opalski zdążył zatrzymać rękę mordercy, przyjmując jego cios na siebie". Kościół p.w. św. Marcina budowano od 1512 r. W latach 1889-1890 pod kierunkiem Tomasza Prylińskiego przywrócono gotycki kształt budowli. Odkryto wówczas w mensie jednego z ołtarzy kamienny tympanon z płaskorzeźbą Przemienienia Pańskiego (obecnie w Muzeum Narodowym w Krakowie), a przed wejściem do kościoła późnogotycką płytę nagrobną. Po II wojnie światowej kościół nieprzerwanie pełnił funkcje sakralne, dzięki czemu zachował większość wyposażenia. Przez kilkadziesiąt lat nowomiejskim proboszczem był ksiądz prałat Jan Szetela (1912-1984), prześladowany przez władze sowieckie i kilkakrotnie zsyłany w głąb Rosji. Jest to budowla murowana z cegły, na kamiennym cokole. Korpus halowy, trójnawowy, prezbiterium węższe. W północno-wschodnim narożniku kolista wieżyczka mieszcząca schody. Od południa do korpusu głównego przylega kaplica Dobrynickich na rzucie kwadratu; na wschód od niej prostokątna zakrystia. Ściany opięte przyporami i zwieńczone Nowe Miasto. Kościół p.w. św. Marcina profilowanym gzymsem. W fasadzie szczyt uskokowy ze sterczynami, ostrołukowymi blendami, w których wycięto wąskie okienka. Dachy dwuspadowe, nad apsydą prezbiterium dach wielospadowy, nad zakrystią pulpitowy, wszystkie kryte dachówką. Kaplica nakryta kopułą z latarnią. Wieżyczka na sygnaturkę pochodzi z 1883 r. Wewnątrz sklepienia krzyżowo-żebrowe. Zachowało się kilka XIX- i XX-wiecznych epitafiów, m.in. księcia Adama Lubomirskiego, prezesa komitetu restauracji kościoła (zm. 1893). Na ścianie zewnętrznej epitafium żołnierzy polskich poległych pod Czyszkami i Gdeszycami 4 lutego 1919 r. Ponadto przetrwały neogotyckie konfesjonały, dwa stare feretrony, a na chórze muzycznym kopia Wernyhory Jana Matejki. Kościół jest otoczony zniszczonymi wałami ziemnymi, porośniętymi starodrzewem. Obok dzwonnica z przełomu XVIII i XIX w, murowana, dwukondygnacyjna. Na * cmentarzu przykościelnym groby okolicznej szlachty z pomnikami o dużej wartości artystycznej, m.in. żeliwny nagrobek Magdaleny ze Stupnickich Guzkowskiej (zm. 1847), i kamienny — Laury Guzkowskiej z Soeldenholdenów (zm. 1884), a także groby Prągłowskich i Karoliny Wolskiej (zm. 1865). Ratusz z XIX w., parterowy, na wysokich suterenach. Nieregularną bryłę budowli wieńczy czworoboczna wieża nakryta 166 167 Nowe Strzeliska dachem namiotowym. W rynku ponadto kilka starych domów z przełomu XIX i XX w. Nowe Strzeliska (???i ???i????) rej. Żydaczów Synagoga z XIX w., przebudowana po 1945 r. (ul. Targowa) — skromna budowla na planie prostokąta, murowana z cegły i otynkowana, nakryta czterospadowym dachem, o ścianach wzmocnionych przyporami