Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
8. Okres wylęgania. Najczęściej od 5 do 7 dni. 9. Wydalanie zarazka i okres zaraźliwości. Zarazek przen°si si? tylko za pośrednictwem kleszczy. Kleszcze raz zakażone pozostają zakażone przez całe życie. 10. Odporne^ populacji. Wrażliwość ludzij podobnie jak w innych riketsjozach, jest powszechna, a przebycie choroby pozostawia wieloletnią odporność. 11. Występowanie. Gorączka guzk°wa Jest rozpowszechniona w południowej Europie, na BliskiO1 i Środkowym Wschodzie, zwłaszcza w regionach Morza Śródziemnego, Morza Czarnego i Kaspijskiego, w Afryce i w Ind>ach- W okolicach o bardziej umiarkowanym klimacie obserwuje s'e wzrost zapadalności w ciepłej porze roku, kiedy pojawia się vvięcej kleszczy. W tropikalnych krajach Afryki zachorowania wystfpują w ciągu całego roku. 293 Epidemie pojawiają się wteód grup ludzi wrażliwych, którzy przybywają na tereny enzootyczne gorączki guzkowa te j. 12. Rozpoznanie. A. Kliniczne - rozpoznanie opiera się na charakterystycznych objawach klinicznych. B. Laboratoryjne - odczyn wiązania dopełniacza z antygenem R. conori. 13. Zapobieganie i zwalczanie. Takie samo jak w stosunku do gorączki plamistej Gór Skalistych. Chory po oczyszczeniu go z kleszczy nie jest zaraźliwy dla otoczenia. 14. Leczenie swoiste. Leczenie antybiotykami (tetracykliny i chloramfenikol). 15. Przepisy prawne. A. Obowiązujące w Polsce - choroba nie znajduje się w wykazie chorób zakaźnych. B. Międzynarodowe - brak. Dur kleszczowy Queensland. Jest on odpowiednikiem gorączki guzkowatej na terenie Australii, a występuje w regionie Queensland. Czynnikiem etiologicznym jest Rickettsia australis, a głównym rezerwuarem i przenosicielem zarazka jest kleszcz Ixodes holocyclus, który żeruje na małych gryzoniach. Okres wylęgania od 7 do 10 dni. Postępowanie z chorym w ognisku epidemicznym i postępowanie zapobiegawcze - podobnie jak w gorączce plamistej Gór Skalistych i w innych gorączkach guzkowatych. Północnoazjatycka kleszczowa riketsjoza. Jest klinicznie podobna do gorączki guzkowatej regionu Morza Śródziemnego, a występuje w azjatyckiej części ZSRR i w Mongolii. Czynnikiem etiologicznym jest Rickettsia siberica, 294 a rezerwuarem zarazka i przenosicielami - kleszcze z rodzaju Dermacentor i Haemoohysalis, które żerują na dzikich gryzoniach. Okres wylęgania od 2 do 7 dni. Postępowanie z chorym oraz postępowanie przeciwepidemiczne i zapobiegawcze - podobne jak w innych gorączkach guzkowatych. Ospa riketsjowa. 2. Charakterystyka kliniczna. Choroba zaczyna się dreszczami i gorączką trwającą do siedmiu dni. W miejscu ukąszenia roztocza, przeważnie na odkrytej części ciała, widoczna jest zmiana pierwotna o charakterze czerwonej grudki, która pojawia się około 7 dni przed wystąpieniem gorączki, a następnie przechodzi w krostę pokrytą strupem, który odpada, pozostawiając małą przebarwioną bliznę. W okolicy zmiany pierwotnej węzły chłonne są powiększone. Gorączka jest zwalniająca, ze szczytami do 40,5°C. Towarzyszą jej bóle głowy i mięśni oraz uczucie rozbicia. W czwartym lub piątym dniu gorączki na ciele pojawia się wysypka, bez charakterystycznego rozmieszczenia i rzadko obecna na dłoniach i stopach. Wysypka przechodzi fazy grudek i krost, a po upływie tygodnia znika bez pozostawienia blizn. Choroba ma zazwyczaj łagodny przebieg i bez swoistego leczenia śmiertelność nie przekracza 1%. 3. Czynnik etiologiczny. Rickettsia akari. 4. S, 6 i 7. Rezerwuar zarazka, źródło zakażenia, drogi szerzenia i wrota zakażenia. Zarazek krąży w populacji gryzoni: myszy (w USA) lub przypuszczalnie szczurów (ZSRR), przenoszony przez roztocze, Allodermanyssus sanguineus. Roztocze są rezerwuarem zarazka, przekazując zakażenie z pokolenia na pokolenie drogą trans-ewarialną. W podtrzymaniu rezerwuaru zarazka udział mają myszy, szczury lub, być może inne gryzonie zakażone przez roztocze. A. sanguineus jest również źródłem zakażenia ludzi w czasie ssania krwi człowieka. 295 8 i 9. Okres wylęgania, wydalania zarazka i zaraź-liwość. Okres wylęgania choroby u człowieka wynosi od 10 do 24 dni. Nie znany jest okres zakaźności gryzoni lub ludzi dla roztoczy ani okres zakaźności roztoczy dla ludzi. 10. Odporność populacji. Wrażliwość ludzi na zakażenie jest przypuszczalnie powszechna, ale okres odporności po przebytej chorobie nie jest many. 11. Występowanie. Choroba została wykryta w Nowym Jorku, głównie wśród ludzi mieszkających w domach nawiedzonych przez myszy domowe oraz roztocze. W mieście Nowy Jork było najwięcej /achorowari, ale pojedyncze przypadki wykryto również w innych miastach na wschód od rzeki Missisipi. Ospa riketsjowa występuje ponadto w Związku Radzieckim, gdzie szczury są podejrzane o udział w utrzymywaniu cyklu zakażeń. Choroba występuje również w równikowej i południowej Afryce, a zarazki jej (R. akari), wyhodowano również od polnych myszy w Korei, gdzie nie obserwowano zachorowań wśród ludzi. 12. Rozpoznanie. A. Kliniczne - rozpoznanie choroby oparte jest na charakterystycznych objawach klinicznych; B. Laboratoryjne - badania serologiczne - odczyn wiązania dopełniacza z antygenami R. akari, który wypada dodatnio po dwu tygodniach od początku choroby. 13. Zapobieganie i zwalczanie. A. Unieszkodliwienie źródła zakażenia i B. Przecięcie dróg szerzenia - polega na zwalczaniu myszy i szczurów oraz niszczeniu miejsc ich wylęgu, stosując zasady szczuroszczelności. Zwalczać należy również roztocze, stosując środki dezynsekcyjne. Podobnie jak w innych gorączkach plamistych, po oczyszczeniu człowieka z roztoczy człowiek nie jest dla otoczenia groźny. C. Zwiększenie odporności - nie istnieje. 296 14. Leczenie swoiste. Leczenie antybiotykami (tetracykliny i chloramfenikol) jest również skuteczne, ale należy je stosować tylko w cięższych przypadkach. 15. Przepisy prawne. A. Obowiązujące w Polsce - choroba nie figuruje w wykazie chorób zakaźnych. B. Międzynarodowe - brak. Choroba tsutsugamushi, zwana również tyfusem, przenoszona przez roztocze. 1. Określenie. Należy do grup gorączek plamistych przenoszonych przez 2. Charakterystyka kliniczna. Choroba zaczyna się od pojawienia się zmiany pierwotnej w miejscu przyczepienia się zakażonego roztocza. Kilka dni później występuje gorączka, bóle głowy, nastrzykanie i zaczerwienienie spojówek, powiększenie węzłów chłonnych i zlewne poty. Po około sześciu dniach gorączki na skórze tułowia pojawia się wysypka plamiste, grudkowa, która przechodzi na kończyny i po kilku dniach zanika. Często chorobie towarzyszy kaszel, a radiologicznie stwierdza się zapalenie płuc. Bez swoistego leczenia gorączka trwa około 14 dni, a śmiertelność może wahać się od l do 40%, w zależności od szczepu zarazka, miejsca zachorowania oraz poprzedniego zachorowania. W niektórych okolicach Japonii występuje łagodna postać choroby. 3. Czynnik etiologiczny