Ko�czy�a si� kr�tka letnia noc...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Niebo r�owi�o si� na wschodzie. �wita�o. �mia�y Sok� wyci�gn�� r�k� ku zachodowi, wskaza� czarne pasmo drzew rysuj�ce si� na horyzoncie. To rze- ka Missisipi ju� oznajmia�a sw� blisko��. 3 Przekle�stwo z�ota Podw�jny napad �mia�y Sok� doprowadzi� wypraw� do nadrzecznych zaro�li; w nich przyczai� si�, oczekuj�c na przybycie zwia- dowc�w. W przeciwie�stwie do pra�onej �arem s�onecznym otwar- tej prerii, tutaj, w pobli�u rzeki, powietrze by�o wilgotniej- sze, ch�odniejsze. Wahpekute, zm�czeni nocn� w�dr�wk�, b�ysz- cz�cymi oczami spogl�dali ku przeciwleg�emu brzegowi Missisipi. Tam wiedli nowe �ycie pobratymczy Teton Dakotowie, tam znaj- dowa�a si� kraina niezliczonych stad bizon�w i dzikich koni. Przez ca�e stulecia rzeki sp�ywaj�ce ze stromych wschodnich zboczy G�r Skalistych do odleg�ej o kilkaset mil pot�nej Missi- sipi nanosi�y i� i gruz, kt�re w ko�cu utworzy�y stopniowo obni- �aj�ce si� z zachodu na wsch�d olbrzymie p�askowzg�rze, wy�sze od otaczaj�cego je kraju. Tak powsta�y /Wielkie R�wniny, rozci�- gaj�ce si� od G�r Skalistych do wschodnich pobrze�y prerii i od delty rzeki Mackenzie w Kanadzie do po�udniowego Teksasu w Stanach Zjednoczonych. By�a to legendarna bezdrzewna kraina lekko falistych r�wnin poros�ych kobiercem trawy, przerywana gdzieniegdzie przez szerokie i p�ytkie doliny rzek wyp�ywaj�- cych z G�r Skalistych, kryj�ca w swym wn�trzu wyspy wie�o- wych g�r oraz spieczone �arem s�o�ca pustynie. Wahpekute odpoczywali syc�c wzrok urokliwym dla nich wi- dokiem bezkresnej krainy. Wkr�tce jednak z niepokojem pocz�li rozgl�da� si� za zwiadowcami. Poszukiwania w najbli�szej oko- licy nie przynios�y rezultatu. Dopiero oko�o po�udnia rozbrzmia�o tak oczekiwane trzykrotne przeci�g�e wycie kojota. Przeci�ta Twarz natychmiast odpowiedzia� na nie. Wkr�tce te� obydwaj zwiadowcy stan�li przed �mia�ym Soko�em. Dwie Twarze zaraz rozpocz�� relacj� z dokonanych przeszpieg�w. - Troch� na p�noc st�d odkryli�my o �wicie liczne �lady st�p, musieli�my upewni� si�, kto je pozostawi� - rzek�. - Moi bracia post�pili bardzo roztropnie - pochwali� �mia�y Sok�. - Dobrze nam znany kszta�t mokasyn�w wskazywa�, �e to byli Czipewejowie - wtr�ci� Szare Oczy. - Jednak cz�sto za- k�ada si� mokasyny u�ywane przez inne plemi� w celu zmylenia wroga. Dlatego poszli�my za �ladami. - Czy uda�o si� moim braciom wy�ledzi� tych ludzi? - da- lej pyta� �mia�y Sok�. - Szcz�cie nam sprzyja�o - odpar� Szare Oczy. - Pode- szli�my do nich blisko i obserwowali�my przez jaki� czas. To s� Czipewejowie. Do��czyli do du�ej grupy wojownik�w ju� obo- zuj�cych w zakolu Ojca W�d na p�noc od jeziora Mille Lacs. - Mo�e chc� urz�dzi� wi�ksze polowanie na bizony? - za- uwa�y� Czarny Wilk. - Nie, to nie jest wyprawa �owiecka! - zaprzeczy� Dwie Twa- rze. - Nie ma w�r�d nich ani jednej kobiety, kt�re podczas �o- w�w pomagaj� zdejmowa� sk�ry, dziel� mi�so i przenosz� je do oboz�w. Tam znajduj� si� sami wojownicy pomalowani w wo- jenne kolory. - Czy moi bracia ustalili, ilu ich jest? - zapyta� �mia�y So- k� - Du�o, bardzo du�o! - odpar� D�ugi Pazur i jednocze�nie wykona� dwoma d�oniami gest wyra�aj�cy w mowie znak�w "setki". - Skoro zebrali si� tak licznie, oznacza to, �e nie znajduj� si� na zwyk�ej wyprawie wojennej - odezwa� si� zafrasowany, Dwa Uderzenia. - Odnie�li�my wra�enie, �e ci Czipewejowie oczekuj� na kogo� - doda� Dwie Twarze. - Podkradli�my si� do nich bar- dzo blisko, czuj� si� tak pewni siebie, �e nawet nie rozstawili stra�y. S�yszeli�my z ukrycia, jak rozmawiali, ale �aden z nas nie zna ich mowy. - Moi bracia przynie�li bardzo wa�ne wiadomo�ci - rzek� 34 35 �mia�y Sok�. - Gdyby�my mogli odgadn��, co oni zamierzaj� ... Musimy zaraz odby� narad� wojenn�. Nieoczekiwane wie�ci powa�nie zaniepokoi�y Wahpekute. W zwyk�ych wojennych wyprawach Indian R�wnin, urz�dzanych dla zdobycia s�awy, �upu, niewolnik�w lub dla dokonania odwe- tu, uczestniczy�o jednorazowo zaledwie po kilku a najwy�ej kil- kunastu wojownik�w. Ich taktyka wojenna polega�a na nieocze- kiwanym, szybkim ataku i natychmiastowym wycofaniu si� bez ponoszenia strat. W przypadku liczebnej przewagi wroga w og�le nie podejmowano walki. Bezpo�rednie pojedyncze starcia zbroj- ne przypomina�y europejskie �redniowieczne turnieje rycerskie, poniewa� Indianinowi nie chodzi�o o unicestwienie wroga, lecz je- dynie o wykazanie w�asnej sprawno�ci i odwagi. Zdobywanie no- wej ziemi nigdy nie by�o celem takich wypraw. Wojny oraz tak- tyka wojenna Indian R�wnin zasadniczo r�ni�y si� od wojen i sposobu ich prowadzenia przez narody europejskie. Indianie nie posiadali sta�ych armii ani zawodowych dow�dc�w i nie prowa- dzili d�ugotrwa�ych walk. Uczestniczenie wi�kszej cz�ci lub ca- �ego plemienia w jednej wyprawie wojennej zdarza�o si� bardzo rzadko i mia�o miejsce tylko wtedy, gdy chodzi�o o obron� w�as- nych teren�w �owieckich. W takiej wyj�tkowej sytuacji ju� od d�ugich lat znajdowali si� w�a�nie Santee Dakotowie, kt�rzy opie- rali si� zbrojnemu naporowi Czipewej�w migruj�cych ze wscho- du na zach�d. Nic wi�c dziwnego, �e wie�ci przyniesione przez zwiadowc�w zatrwo�y�y Wahpekute. Tak liczne zgrupowanie czi- pewejskich wojownik�w mog�o by� zapowiedzi� nowego gro�ne- go ataku na Dakot�w. �mia�y Sok� d�ugo naradza� si� ze swymi wojownikami, tru- dno im jednak by�o podj�� jak�kolwiek decyzj�. Wi�kszo�� by�a zdania, �e nale�y zaniecha� napadu na Szejen�w i natychmiast wraca� do osady w celu zorganizowania obrony