S�ucha� opowie�ci Rosvity o rozmowie z bratem Fidelisem...

Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.

Duma� nad ni�, a ona czeka�a. W m�odo�ci by� znacznie bardziej porywczy, wypowiada� na g�os pierwsze my�li, jakie mu przysz�y do g�owy. Teraz, osiemna�cie lat po wyborze na kr�la Wendaru i Varre, posiad� sztuk� kontrolowania emocji. - Jednak Tailleler sam nie wyznaczy� �adnego ze swych nie�lubnych syn�w na nast�pc� - powiedzia� w ko�cu. - Wystarczy, �e popatrz� na rodzin�. Sabell� uznano za niezdoln� do rz�dzenia, podobnie jak uznano by mnie, gdybym nie dowi�d� swej p�odno�ci. Wtedy ojciec wyznaczy�by jedn� z mych si�str albo mego brata Benedykta na nast�pc�. Jednak uzna�, �e to mnie przedstawi swemu dworowi jako dziedzica. Taillefer nie wskaza� �adnego dziecka, �lubnego czy nie. Gdyby to uczyni�, wypadki mog�y potoczy� si� inaczej. Rosvita nie dowiedzia�a si� wi�cej, bo cho� pyta�a, kr�l nie wyjawi� jej swych zamiar�w. Na wieczornej uczcie Sapientia i Theophanu siedzia�y po obu stronach ojca. Ekkehard, najm�odszy syn kr�la, �piewa�, wt�ruj�c sobie na lutni; dziecko mia�o naprawd� pi�kny g�os. Je�li Henryk rzeczywi�cie zamierza� odda� Ekkeharda do klasztoru, ku niebiosom pop�yn� wspania�e modlitwy. P�nym rankiem nast�pnego dnia przyby�y dwa Or�y, brudne, zdro�one i zm�czone. Przynios�y niedobre wie�ci. - Gent jest obl�ony - powiedzia�a starsza z kobiet, ponura i kulej�ca. Nie onie�miela�a jej obecno�� kr�la. - Jechali�my w pi�tk� do Gentu, by sprawdzi� te pog�oski. Pod murami miejskimi napadli nas Eikowie. Ja i moja towarzyszka zosta�y�my ranne w potyczce - wskaza�a drug� kobiet�, kt�ra mog�a by� w wieku Bertholda i Theophanu. - Ruszy�y�my na zach�d, by przynie�� wam t� wie��, Wasza Wysoko��. Cz�� drogi przeby�y�my w towarzystwie Smok�w. Eskortowali w bezpieczne miejsce diakonis� i relikwi�. Reszta Smok�w, w tym ksi�� Sanglant, jest obl�ona w mie�cie. - Czy to zwyk�y atak �upie�czy? - zapyta� cicho kr�l. Pokr�ci�a g�ow�. - Wedle eskortuj�cych nas Smok�w nie, Wasza Wysoko��. Ostatnim razem naliczyli pi��dziesi�t dwa okr�ty Eik�w. Henryk siedzia� na �awce w ogrodzie jednoro�ca, otoczony towarzyszami i dworzanami. Zacz�li mrucze� mi�dzy sob�, ale szybko zamilkli, gdy kr�l podni�s� d�o�. - S�dzisz, �e zamierzaj� przeprowadzi� inwazj�? - Wedle Sturma, dow�dcy oddzia�u, z kt�rym jecha�y�my, Eikowie chc�, aby zburzy� mosty ��cz�ce Gent z zachodnim i wschodnim brzegiem Vesesru. B�d� mogli pop�yn�� w g�r� rzeki. - Gdzie jest teraz Sturm? - Wr�ci� w pobli�e Gentu. On i jego ludzie zamierzaj� n�ka� Eik�w poza murami miasta, aby pom�c swym uwi�zionym towarzyszom. Henryk spojrza� w prawo, ku Helmutowi Villamowi. - Gent le�y na ziemiach rz�dzonych przez hrabin� Hildegard�, prawda? Villam przytakn��. - Co z jej si�ami? - Nie wiem - odpar�a Orlica. - Nie ma ich w mie�cie. Na pewno ju� do niej dotar�a wie�� o obl�eniu. Kr�l da� znak i s�u��cy przyni�s� mu kieliszek wina. Henryk poci�gn�� yk. - M�wi�a�, �e by�o was pi�cioro? Kobieta przytakn�a. Jej towarzyszka, i tak blada, teraz jeszcze bardziej pobiela�a, jak kto�, kto sp�dzi� wiele bezsennych nocy na zamartwianiu si�; mia�a jasn� cer�, zdradzaj�c� p�nocn� krew, jasnob��kitne oczy i g�ste w�osy koloru pszenicy, splecione w warkocze. Starsza kobieta nie pokazywa�a po sobie ani gniewu, ani �alu. - Reszta ruszy�a dalej. Nie wiem, czy bezpiecznie dotarli do miasta, ale wierz�, �e tak. - Nie widzia�a�, jak wje�d�ali do Gentu? - Nie. Ale cz�owiek, z kt�rym je�dzi�am, Wilkun, po��czy� ze sob� mojego towarzysza Manfreda i mnie na liczne sposoby. Wierz�, �e wiedzia�abym o jego �mierci. - Aha - rzek� Henryk, podnosz�c brew. - Wilkun. Dla Rosvity wszystkie Or�y wygl�da�y tak samo. Dzieci szlachcic�w, gdy dorasta�y, dostawa�y sw�j w�asny orszak albo, je�li wymaga�y tego okoliczno�ci, s�u�y�y w Smokach. W kr�lewskiej piechocie albo jako pos�a�cy s�u�y�y dzieci wolnych obywateli, nie szlachty, ale ka�dy kleryk w kr�lewskiej scholi zna� Wilkuna z widzenia albo ze s�yszenia. Nie by�o starszego od niego Or�a, a chodzi�y s�uchy, �e jego wiedza wykracza�a poza ludzkie mo�liwo�ci