Upokorzenie smakuje tak samo w ustach każdego człowieka.
W każdej próbie (gdy labirynt jest złożony) można określić liczbę i rodzaj popełnionych błędów; przedmiotem pomiaru bywa zwykle także czas przejścia labiryntu. klasycznego Urządzenia do warunkowania klasycznego. W związku z różnorodnością uradzenia do metod odruchowo-warunkowych w badaniach stosowane są rozmaite urządzenia. Ograniczymy się do informacji dotyczącej klasycznego urządzenia używanego przez Pawłowa. Składało się ono ze stojaka częściowo unieruchamiającego psa, który był obiektem badań, z aparatury sygnalizacyjnej umożliwiającej działanie różnymi bodźcami obojętnymi dla reakcji wydzielania śliny, z przewodu odprowadzającego ślinę z przetoki i pozwalającego na pomiar jej ilości w poszczególnych jednostkach czasu oraz z oprzyrządowania umożliwiającego stosowanie wzmocnień pokarmowych (patrz ryc. 8.15). Ryc. 8.14. Schemat labiryntu czasowego się tak długo, aż badany nauczy się drogi i trafia bezbłędnie do punktu końcowego. Labirynty stosowane są w różnych wariantach, a zależnie od celu badania nadaje się im różnorodne kształty. Często używane są labirynty składające się z szeregu elementów. Przykład takiego labiryntu, zawierającego 9 punktów wyboru, ukazuje ryc. 8.12. Litera P oznacza punkt docelowy. Do trudniejszych należą labirynty liniowe i czasowe. Labirynt liniowy Labirynty liniowe charakteryzują się tym, że wszystkie punkty wyboru umieszczone są na jednej linii prostej (patrz ryc. 8.13). W labiryncie czasowym UI*IW Jest tyHco jeden punkt wyboru, do którego badany wciąż powraca (punkt ten oznaczono na ryc. 8.14 znakiem zapytania). Zależnie od zadania wyznaczonego przez eksperymentatora, który manipuluje drzwiczkami (na rycinie linie przerywane), badany powinien skręcać w lewo lub w prawo. [22 Niezależne od swej budowy labirynty przeznaczone do badań człowieka mają często odmienną konstrukcję. Między innymi stosuje się labirynty Ryc. 8.15. Urządzenie stosowane przez Pawiowa (Wg: Hilgard, 1967) Skrzynka problemowa. Urządzenie to zastosował w swych badaniach nad uczeniem się zwierząt E. L. Thorndike, ale posługiwali się nią w szerokim zakresie i nadal posługują również późniejsi badacze (w piśmiennictwie spotyka się m.in. określenia: skrzynka Thorndike'a, skrzynka Yerkesa, skrzynka Skinnera). Konstrukcja skrzynki, w której umieszczane jest zwierzę, bywa różna. W skrzynce Thorndike'a zwierzę uczy się wydostać na zewnątrz 123 ^ -v u-ty ń.c zaooywac pokarm pizez naciśnięcie odpowiedniej dźwigni, dziobanie właściwej płytki lub inne rachowanie. Zadania bywają różnorodne, /różnicowany jest także sposób postępowania eksperymentatora. Skrzynka ta jest szeroko stosowana w badaniach warunkowania instrumentalnego u zwierząt (patrz ryc. 8.16). Ryg. 8.16. Skrzynka Skinneni (Wg: Hilgafd, 1%7> Maszyna ucząca. Maszyny uczące bywają bardzo zróżnicowane, od zupełnie prostych po ogromnie złożone. Stosuje się je głównie w działalności dydaktycznej, a mianowicie w nauczaniu programowanym, nawiązującym dc zasad warunkowania instrumentalnego. Maszyny te bywają jednak równie? wykorzystywane w badaniach dotyczących uczenia się. Maszyna stwarza możliwość zaprogramowania jakichś treści (czynności), które ma przyswoić sobie badany. Prezentuje te treści w taki lub inny sposób, prowokując badanego do określonych zachowań, dostarcza mu informacji zwrotnych na temat prawidłowości tych zachowań, rejestruje zachowania, a w razie potrzeby udziela odpowiedniej pomocy. Przykładem maszyn; uczącej może być proste urządzenie prezentujące twierdzenia z lukami do wypełnienia, które badany uzupełnia kolejno, a po każdej odpowiedzi uzyskuje informacje, czy jego uzupełnienie było poprawne (ryc. 8.17). Za pomocą maszyn uczących można badać zależność przebiegu i końcowych rezultatów uczenia się od różnorodnych zmiennych związanych z układem przyswajanych treści, z aktywnością podmiotu i ze stosowanymi wzmocnieniami'6, Mnemometr. Przyrząd ten jest stosowany od końca ubiegłego wieku w badaniach pamięci. Pozwala on eksponować w ściśle określonym czasie kolejne elementy materiału będącego przedmiotem uczenia się. Mogą lo być np. słowa, sylaby, figury geometryczne, ukazywane w specjalnym okienku 1B Podobne, choć znacznie szersze zastosowanie może mieć komputer. Nie wymieniamy go tutaj, ponieważ bywa używany W bardzo różnych celach, znacznie wykraczających pozs problematykę uczenia się. Ryc. 8.17. Maszyna ucząca Skinncra (Wg: Hilgard, 1967) mnemometru lub rzutowane na ekran. Przyrząd umożliwia dokładne regulowanie czasu ekspozycji, a także przerw między kolejnymi elementami (patrz ryc. 8.18). Mnemometr, używany do ekspozycji w różnych badaniach, należy do podslawowego wyposażenia laboratorium psychologicznego. Szczególnie użyteczny okazuje się w badaniach z zastosowaniem materiału seryjnego, gdy ekspozycję można (i nałeży) z góry zaprogramować. Ryc. H-IM- Mnemometr (Wg: Hilgard, 1967) Przyrząd pozwalający na ekspozycję obrazów (liter, cyfr. kształtów 125 tacnisiosKopu. Pursuimetr to przyrząd często stosowany w badaniach nad nabywaniem umiejętności sensomotorycznych. Na poziomej larczy, wirującej dookoła swej osi, znajduje się mała okrągła blaszka. Badany trzyma w ręku metalowy pręcik, opiera jego koniec na blaszce i stara się wykonywać takie ruchy, by koniec pręta pozostawał stale na blaszce, choć tarcza wiruje. Łatwym do mierzenia wskaźnikiem uczenia się jest czas, w ciągu którego osoba badana utrzymuje koniec pręta na blaszce (patrz ryc. 8.19). Ryc. 8.19